اسطوره سازان تمدن ایرانی

گفت‌و‌گو با کارگردان و بازیگر فیلم تحسین‌شده‌ی «زن شرور» پیرس کانرن/ ترجمه‌ی سارا مهرابی

زن شرور فیلم اکشن جدید جونگ بیونگ‌گیل است که در اولین نمایش جهانی‌اش در بخش نمایش‌های نیمه‌شب جشنواره فیلم کن گذشته، حسابی تماشاگرانش را غافلگیر کرد و آن‌ها را به وجد آورد. این گفت‌وگوی کوتاه پس از جشنواره کن با کارگردان و ستاره فیلم، کیم اوک‌بین به سفارش سایت koreanfilm انجام شد که در ادامه برگردانش را از نظر می‌گذرانید:

ایده‌ی این سبک جدید صحنه‌های اکشن را از کجا پیدا کردی؟
جونگ بیونگ‌گیل: خب، اگر بخواهم گذرا اشاره کنم، باید بگویم که دوست داشتم وقتی بزرگ شدم کار هنری پیشه کنم. هرچند اولین رؤیایم در کودکی این بود که فوتبالیست شوم. در نوجوانی به هنرستان رفتم، اما بعد از آن نتوانستم وارد دانشکده‌ی هنرهای زیبا شوم. بنابراین فکر کردم که از پس چه کاری بهتر برمی‌آیم؛ و در نهایت به صورت مبتدی شروع به فیلم ساختن کردم. فکر می‌کنم بعضی از صحنه‌های این فیلماز تصاویری الهام گرفته‌اند که از آن زمان در حافظه‌ام باقی مانده است. حقیقت آن است که فیلمی به عنوان مرجع برای زن شرور وجود ندارد. اما به‌احتمال صحنه‌هایی از فیلم خدمت‌گزار (۱۹۶۰) اثر کیم کی یانگ و فیلمی از برایان دی‌پالما به نام کری الهام‌بخشم بوده‌اند؛ برای مثال از صحنه‌های تأثیرگذارشان بر من، صحنه‌ای است که شخصیت اول فیلم در خون غلتیده است.

یعنی تحت تأثیر کارهای دیگری چون فیلم‌های اکشن چینی یا هنگ‌کنگی قرار نداشتی؟

گردشگری فیلم یا Film Tourism در واقع یکی از فعال‌ترین بخش‌ها در جذاب‌سازی مقاصد گردشگری کشورهای مختلف جهان به شمار می‌رود. سریال‌ها و فیلم‌های سینمایی معروفی که از طریق پرده نقره‌ای سینما و همچنین سینما‌های خانگی میلیاردها مخاطب جعبه سیاه، الهام‌بخش مقاصد گردشگری در ۲ دهه اخیر شده‌اند، عامل سفر میلیون‌ها گردشگر به کشورهای ۵ قاره هستند.
   اکنون، قدرت صنعت سینما، به کمک جذاب‌سازی برای مقاصد گردشگری در سراسر گیتی آمده تا نقاط بکر و کمتر دیده شده، فرصت دیده شدن دوباره را از دوربین گردشگران پیدا کنند. از این فضا، کشور ایران هم باید با توجه به پتانسیل‌های صنعت سینما و صنعت گردشگری خود، به بهترین شکل ممکن استفاده کند. بخشی از ۳۶ میلیارد درآمد ارزی از صنعت گردشگری کشور در یک دهه آینده، می‌بایست توسط گردشگری فیلم، گردشگری سلامت و گردشگری روستایی تامین شود. برای نیل به این آرمان‌ها، به برنامه‌ریزی دقیق نیاز است.

کشور ۴ اقلیم ایران با این همه پتانسیل طبیعی و اقلیمی که بارها در فیلم‌های سینمایی، سریال‌های تلویزیونی و حتی مستندها به تصویر کشیده شده است، می تواند از طریق صنعت سینما، رونق گردشگری خود را دنبال کند.

تلویزیون ترکیه و مجموعه‌های ملودرام سطحی‌اش در کمال تعجب به موفقیت چشمگیری در کشورهای جهان دست پیدا کرده‌‌اند؛ و در نتیجه، این پرسش مطرح شده است که چه‌گونه ترکیه به چنین نیروی پرقدرتی نه‌فقط در قاره‌های آسیا و آفریقا که حتی در بین کشورهای اروپایی بدل شده است؟

پاسخ‌های متعددی‌‌ می‌توان به این پرسش به‌ظاهر ساده داد اما هر یک از طرف‌های درگیر با ملودرام‌های تلویزیونی ترکی، برای پاسخ‌های متفاوت (و گاه بسیار متناقض) خود، دلایل مختلفی ارائه می‌کنند. زمانی بود که مجموعه‌ها و حتی فیلم‌های سینمایی ترکی، فقط مصرف داخلی داشتند و تماشاگران خارجی نسبت به آن‌ها بی‌اعتنا بودند. بر اساس آمارهای منتشرشده از سوی منابع رسمی در ترکیه، در سال ۲۰۱۷ صادرات تلویزیونی این کشور رقمی حدود ۳۵۰ میلیون دلار سود به همراه داشته است.
به طور طبیعی موفقیت بین‌المللی مجموعه‌های ترکی کمک بسیار زیادی به رشد مجموعه‌سازی کرده و باعث شکوفایی صنعت تلویزیون آن شده است. در واقع در یک دهه‌ی اخیر، تقاضا برای تماشای مجموعه‌های ترکی روزبه‌روز افزایش یافته و مشتری‌های تازه‌ای پیدا کرده است. به گفته‌ی برنامه‌سازان ترک، چند سالی‌ست که رقم فروش محصولات آن‌ها از مرز سیصد میلیون دلار در سال گذشته است.

مجموعه‌سازان ترک در سال‌های اخیر بر حضورشان در جشنواره‌های بین‌المللی فیلم هم افزوده‌اند و در بازارهای فیلم این جشنواره‌ها حضور چشمگیری دارند. تنها در چند ماه گذشته، جشنواره‌هایی مثل ونیز، سارایوو و لوکارنو میزبان تعداد زیادی از برنامه‌سازان و ستارگان قاب کوچک ترکیه بوده‌‌اند. سلین آرات یکی از تهیه‌کنندگان فعالی است که به‌خوبی با امتیاز حضور در جشنواره‌های بین‌المللی آشناست. کمپانی او «تایمز اند بی پروداکشنز» یکی از شرکت‌های مهم ترکیه است و اروپایی‌ها با نام و کارهای آن کاملاً آشنا هستند. این کمپانی تعدادی از موفق‌ترین مجموعه‌های چند سال اخیر ترکیه، از جمله سده باشکوه (در ایران حریم سلطان) و بازی سکوت را تهیه کرده و آن‌ها را به کشورهای زیادی از آسیا، آفریقا و اروپا فروخته است.

به گزارش مدیا استیشن به نقل از روابط عمومی شبکه یک، این سریال در سال ۲۰۰۴ میلادی ساخته شد.

داستان این سریال ۳۸ قسمتی که به کارگردانی و تهیه‌کنندگی «یاگمور یاواز» ساخته شده است، زندگی پسری است که در اثر وقوع زلزله پدرش را از دست داده و مادرش را هم گم کرده است. او همچنان به تلاش برای یافتن مادرش ادامه می‌دهد. این درحالی است که مادرش به یک بیماری روحی و روانی مبتلا شده و درنتیجه به علت این‌که حافظه‌اش را از دست داده، دیگر قادر نیست زندگی گذشته‌اش را به خاطر آورد.

نام اصلی این سریال در زبان ترکی «yusuf yuzlu» (پسری با چهره یوسف) است. در این مجموعه، داستان جدا شدن کودکی ۱۰ ساله از مادرش در اثر اتفاقی بسیار عجیب، روایت می‌شود.

این سریال در زمره مجموعه‌های تلویزیونی خانوادگی و اجتماعی معناگرا قرار می‌گیرد و هر روز ساعت  ۱۰ صبح پخش می‌شود.

کشور مراکش بیش از آنکه دارای صنعت تولید فیلم باشد لوکیشنی محبوب برای فیلمسازان خارجی به ویژه هالیوودی‌هاست که بخش‌هایی از آثار خود را در این کشور آفریقایی ضبط کنند.
مراکش یا مغرب کشوری است در شمال غربی آفریقا که ساحلی طولانی با اقیانوس اطلس دارد و از شمال به جبل‌الطارق و دریای مدیترانه می‌رسد. کشور مراکش از سوی شرق با کشور الجزایر، از غرب با اقیانوس اطلس، از جنوب با کشور موریتانی و از شمال با دریای مدیترانه همسایه‌ است. پایتخت مراکش شهر رباط است. در این مقاله سعی داریم با سینمای این کشور آفریقایی آشنا شویم.

سینمای مراکش اوج و فرود زیادی را پشت سر گذاشته است که یکی از دلایل آن وضعیت حکومت و برسر کار آمدن دولت های مختلف و جنگ هاست. از سال ۱۹۱۲ تا ۱۹۵۶ فرانسوی ها این کشور آفریقایی را زیر سلطه خود داشتند و قوانین و سانسور خاصی را  برای سینما وضع کرده بودند. این قوانین تا سال های ۱۹۷۰ وجود داشت به طوری که تولید داخلی بسیار کم بود. از این لحاظ مراکش در مقایسه با کشورهای فرانسوی زبان (فرانکوفن) در آن سال ها تولیدات اندکی در زمینه سینما داشت و بدین ترتیب عرصه رقابتی خوبی برای فیلم های واراداتی بود. البته در سال های اخیر سیاست های فرهنگی مراکش تغییر کرده و به ویژه با تاسیس جشنواره بین المللی فیلم مراکش یک گام مثبت برداشته شده و این روزها سینمای مراکش صنعتی شکوفاست که در جشنواره های عربی، آفریقای یا غربی برنده جوایز ریز و درشتی می شود.

پیدایش سینما در مراکش

 سینما در مراکش قدمت طولانی دارد و تاریخ آن به یک قرن پیش برمی‌گردد، اما به طور مشخص نمی توان گفت در چه سالی سینما وارد کشور مراکش شد.

در سال ۱۸۹۶ «شوالیه بربر» توسط ژول ایتن ماری در مراکش ساخته شد. همچنین در خلال سال های ۱۸۹۵ تا ۱۹۰۵ کمپانی لومییر حدود ۱۸۰۰ فیلم تولید کرد که برادران لومییر ۶۰ تا از این فیلم های کوتاه را در شمال آفریقا ساختند و تنها فیلمی که در مراکش به تولید رسید به کارگردانی لوئی لومییر و به نام «شبان بزهای مراکشی» در سال ۱۸۹۷ بود.

با احتساب مقدمه‌ای که بدان اشاره شد می توان سینمای مراکش را به سه دوره تقسیم کرد:

دوره نخست از سال ۱۸۹۷ و جنگ جهانی اول که این دوره بیشتر  فیلم مستند تولید می شد.

دوره دوم سینمای تحت استعمار و سینمای پروپاگاندا است که باعث افتتاح کمپانی های تجاری در پایتخت مراکش شد. حدود ۳۵ فیلم در این دوره ساخته شد که این فیلم ها هویت فرانسوی داشتند. گویی در آن سال ها کشورهای شمال آفریقا در فضا و بدون تاریخ و فرهنگ شناور بودند و فرهنگ بومی از این فیلم ها حذف شده بود. در این دوره سینمای مراکش پیشرفت چندانی نداشت.

از سال ۱۸۹۷ تا ۱۹۴۴ مراکش لوکیشن فیلم‌های خارجی بی‌شماری بود که بیشتر در منطقه وَرزازات فیلمبرداری‌ می‌شدند. در این دوران استودیوهایی در شهر کازابلانکا در سال ۱۹۳۹ و در رباط در سال ۱۹۴۴ ساخته شدند. «اتللو»ی اورسن ولز در سال ۱۹۵۲ در مراکش فیلمبرداری شد. در این دوره بسیاری از فیلم‌ها متاثر از تولیدات مصری بودند مانند فیلم «پسر نفرین شده» ساخته محمد اسوفور که در سال ۱۹۵۸ به تولید رسید. سال ۱۹۴۴ مرکز سینماتوگراف مراکش (CCM) تاسیس شد.

دوره سوم در حقیقت دوران سینمای مستقل مراکش است البته این استقلال واقعی تا سال ۱۹۶۸ اتفاق نیفتاد. محمد عبدالرحمان تازی نویسنده و کارگردان مراکشی راه را برای سینمای مستقل مراکش هموار کرد. محمد عبدالرحمان تازی فیلمساز مهم این دوران بود که همراه فیلمسازانی چون مومن سمیحی (ردها ۱۹۷۰)، حبیب بنانی (Wechma-۱۹۷۰)، سهیل بنبارکا (هزار و یک دست ۱۹۷۲)، جلال فرهرتی (عروسک های روسو-۱۹۸۱)، محمد راغب (آرایشگر همسایه فقیر-۱۹۸۲) به سینمای مراکش شان و اعتبار بخشیدند.

نقطه عطف دوران معاصر سینمای مراکش روی آوردن هرچه بیشتر فیلمسازان خارجی به مراکش برای فیلمبرداری آثارشان است. در منطقه وَرزازات استودیوهایی جدیدی ساخته شده که کارگر ارزان و آب و هوای خوب ریسک مختل شدن فیلمبرداری را کم می کند.

بااینکه مردم این کشور خواهان و طرفدار تولیدات داخلی خودشان هستند ولی فیلم های مراکش خارج از مرزها چندان شهرت عالم گیری ندارنددر چند سال اخیر فیلمسازانی که در مراکش به شهرت رسیده اند بیشتر از تماشای آثار فیلمسازان جهان آموزش دیده اند. کارگردان هایی مانند نبیل عیوش، فوزی بن السعیدی، نرجس نجار، نورالدین لخمری، لیلا مراکشی از فیلمسازانی هستند که در سال های ۲۰۰۰ به این سو در مراکش فیلم های خوبی ساخته اند.

در مورد جشنواره هایی که در مراکش برگزار می شود باید گفت سال ۱۹۸۲ اولین جشنواره ملی در شهر رباط برگزار شد. در سال ۲۰۰۱ اولین جشنواره بین المللی فیلم مراکش (FIFM) با مساعدت محمد ششم پادشاه مراکش برپا شد؛ پادشاهی که عاشق سینماست و از سال ۱۹۹۹ به شدت صنعت سینمای کشورش را حمایت می کند. جشنواره فیلم مراکش هر سال در ماه دسامبر برگزار می شود.

این از جادوهای سینماست که مثلا فکر می‌کنیم جشنواره‌ی فیلم کارلووی واری موجب شده شهر کارلووی واری در جهان شناخته شود، درحالی‌که حتا چند قرن قبل از آن‌که فیلم و صنعت سینما وجود داشته باشد، این شهر به‌دلیل شرایط جغرافیایی خود، از شهرت و اهمیت در قلب اروپا برخوردار بوده است.

شهر کارلووی‌واری، مرکز استانی به همین نام، در شمال غربی جمهوری چک، در فاصله‌ی 130 کیلومتری از پراگ و در فاصله‌ی کمی از کشور آلمان قرار دارد. کشور چک آب و هوای معتدلی دارد که البته تابستان‌های به‌نسبت گرم و زمستان‌های به‌نسبت سردی برای آن ایجاد می‌کند. در فصل بهار و تابستان مسیر زمینی دسترسی به این شهر، از هر طرف، ازجمله از سمت پراگ، بسیار سرسبز و دل‌انگیز است.  13 چشمه‌ی اصلی و حدود 300 چشمه‌ی کوچک در این شهر جنگلی قرار دارد که تعدادی از آن‌ها برای نوشیدن آزاد در نقاط مختلف شهر، قابل دسترسی هستند. برای این منظور هم لیوان‌های سرامیکی تخت، با نی‌های طراحی شده در بدنه‌ و دسته‌ی آن‌ها برای نوشیدن، در فروشگاه‌های صنایع دستی و یادگاری‌فروشی‌های کارلووی واری عرضه می‌شوند.

این شهر کوچک، از شهرهای قدیمی اروپاست که معنای نام آن نیز «حمام چارلز» (چارلز چهارم، پادشاه بوهمیا و امپراتور مقدس روم) است. او در در قرن چهاردهم میلادی آاین شهر را بنا نهاد. شهرت شهر بیشتر به‌خاطر چشمه‌های آب گرم و معماری رنگارنگ و غریب آن است که همین دلایل، آن‌را به یک مقصد توریستی محبوب در قرن ۱۸ با مهمانان بعضا بنامی چون تزار پتر کبیر، امپراتور فرانتس ژوزف من، بتهوون، واگنر، برامس، تولستوی، ولفگانگ، گوته، شیلر و مارکس تبدیل کرد. گفته می‌شود مظفرالدین شاه قاجار هم در سفر به اروپا با انگیزه‌ی درمانی از چشمه‌های آب گرم این شهر استفاده کرده است.

چند درصد از فروش یک فیلم ایرانی، به جیب تهیه کننده‌اش می‌رود؟
سال هاست که می گویند اقتصاد ایران بیمار است. اقتصادی که به خصوص در یک دهه اخیر شرایطش بحرانی تر از ادوار گذشته شده است. یکی از نشانه های بیماری اقتصاد کاهش «تولید» و افزایش «واسطه گری» است.

 پاسخ به یک سوال همیشگی علاقه‌مندان سینما: چند درصد از فروش یک فیلم ایرانی، به جیب تهیه کننده‌اش می‌رود؟
اینکه کار تولیدی به دلایل مختلف و متنوع صرفه اقتصادی اش را از دست می دهد و مثلاً کسی که کارخانه دارد و به امر تولید می پردازد به این نتیجه می رسد که اگر کارخانه اش را تعطیل و سرمایه اش را در امر تجارت و فرضاً صادرات و واردات به گردش در آورد، به سود مالی به مراتب بیشتر و بی دردسرتری می رسد. جالب اینکه این اتفاق به نوعی در سینمای ایران نیز قابل مشاهده است. به طوری که در حال حاضر سهم تولید کننده و در واقع تهیه کننده از فروش یک فیلم سینمایی تا مرز 37 درصد و در مواردی به 35 درصد کاهش پیدا کرده است. سهمی که تا همین چند سال پیش 45 درصد بود.

راجر دیکینز می‌گوید «بلید رانر ۲۰۴۹» را سه‌بعدی تماشا نکنید!
این هفته اغلب اخبار و صحبت‌های پیرامون بلید رانر ۲۰۴۹ درباره فروش ناامیدکننده‌اش در گیشه بود که سؤال‌هایی را در خصوص تدابیر بازاریابی فیلم مطرح کرد و تأثیری که می‌تواند بر فروش نهایی این دنباله‌ی کنجکاوی‌برانگیز و بسیار تحسین‌شده داشته باشد. از این رو هنرمندی و استادی که صرف شکل‌گیری فیلم شده است از بحث‌ها جا ماند. تردیدی نیست که اثر تازه‌ی دُنی ویلنِو باشکوه است و این موضوع مدیون کار درخشان راجر دیکینز فیلم‌بردار است؛ و از همین حالا زمزمه‌هایی برای کسب اسکار به گوش می‌رسد اما اگر می‌خواهید آن را همان طور که مورد نظر دیکینز بوده است تجربه کنید باید عینک‌های سه‌بعدی‌تان را زمین بگذارید. دیکینز در بخش تبادل نظر وب‌سایت خود در این باره چنین نوشته است: «ما فیلم را به شکل دوبعدی گرفتیم و با فرمت پرده عریض؛ و من روی زمان‌بندی همه نسخه‌های فیلم از جمله HDR نظارت کردم. نسخه‌ی مرجح من، نسخه‌ی دوبعدی استاندارد پرده عریض است. مشکلی که من با بعضی از سیستم‌های نمایش دارم، استفاده‌شان از پرده‌های نقره‌ای است. تصویری که روی این پرده‌ها نقش می‌بندد، فاقد اشباع و تراکم لازم است که بر مرکز تصویر هم تأثیر منفی دارد...» به عبارت ساده هم این‌که بلید رانر ۲۰۴۹ در قالب دوبعدی و نسخه‌ی پیشنهادی دیکینز از تصویر غنی‌تر، قوام‌یافته‌تر و یکدست‌تری برخوردار خواهد بود.

دیزنی با اپلیکیشن «فیلم‌ها همه‌جا» جهان را تسخیر می‌کند!

نازنین دختر ۱۹ساله‌ای است که تمام زندگیش عشق به کره جنوبی است. او روی کوله‌پشتی و پولیوری که پوشیده برچسب‌هایی به زبان کره‌‌ای زده. او حالا دو سال است که تصمیم گرفته از ایران برود و در سئول زندگی کند.
به گزارش روزنامه ایران، هفته‌ای سه بار با مادرش به کلاس خصوصی زبان کره‌ای می‌رود و هر روز با گوش کردن به آهنگ‌ها و دیدن سریال‌ها تمرین می‌کند. او دلباخته خواننده‌ها و بازیگران کره‌ای است و اتاقش پر از عکس‌های آنها. اما این داستان تنها داستان نازنین نیست.

به گفته روانشناسانی که با آنها صحبت کرده‌ام دختران و پسران جوان زیادی در ایران عاشق کره جنوبی هستند. دختران و پسرانی که تمام آرزویشان دیدن هنرمندان کره‌ای است و شاید بهتر باشد بگویم؛ کره‌ای شدن. این روانشناسان تأیید می‌کنند که با تب کره‌ای شدن مواجه هستیم تا جایی که حتی بعضی‌ها می‌خواهند عمل تغییر جنسیت بدهند تا شاید از این طریق بیشتر شبیه کره‌ای‌ها شوند. در این مرحله است که پدران و مادران ناچار از مراجعه به روانشناسان هستند. در این جلسات بزودی مشخص می‌شود که ادعای مطابق نبودن روح و جسم درست نیست و نیازی هم به عمل تغییر جنسیت نیست، بلکه ریشه قضیه خیلی ساده در هیجان کره‌ای شدن است. کره‌ای شدن؟ چرا و به چه دلیل؟
اولین پرده از داستان عشق ایرانی‌ها به کره جنوبی از سریال‌های تلویزیونی شروع شد. سریال‌هایی که هر شب مردم را پای تلویزیون میخکوب می‌کرد. قصه‌هایی از مردان دلیر و جنگجو یا زنانی که پا به پای مردها کار می‌کردند. «جواهری در قصر» و «امپراطور دریا» با بازیگرانی که بسرعت به دل مردم راه پیدا می‌کردند تب کره را در ایران شعله ور کردند. آن زمان تی‌شرت‌ها و عکس‌های این بازیگران بخوبی به فروش می‌رفت و رستوران‌های آسیای شرقی تهران هر روز شلوغ‌تر می‌شد.

شرکت والت دیزنی یک شرکت آمریکایی است که به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین کمپانی های رسانه‌ای و سرگرمی جهان شناخته می‌شود. این شرکت که دفتر مرکزی آن در بربنک کالیفرنیا واقع شده است، در تاریخ ۱۶ اکتبر سال ۱۹۲۳ توسط ۲۲ برادر به نام‌های والت و روی دیزنی تأسیس شد. بسیاری از انیمیشن‌هایی که ما در دوران کودکی خود دیده‌ایم و با آن‌ها بزرگ شده‌ایم، محصول شرکت دیزنی هستند. همه‌ی ما با انیمیشن‌هایی مانند میکی ماوس، سفید برفی، سیندرلا و پینوکیو خاطره داریم و هیچ‌ موقع از دیدن آن‌ها سیر نمی‌شویم. این شرکت هم مانند بسیاری از شرکت‌های بزرگ، با تلاش و پشتکار مؤسسان آن به جایگاه فعلی خود رسیده است. برای خواندن داستان شکل‌گیری این برند با زومیت همراه باشید.

والتر دیزنی در تابستان سال ۱۹۲۳ در سن ۲۲ سالگی با آرزوهای زیادی برای رسیدن به موفقیت و پولدار شدن به کالیفرنیا رفت. او فیلم کوتاهی با نام «سرزمین عجایب آلیس» ساخته بود، در این فیلم دختربچه‌ای به نام ویرجینیا دیویس نقش اصلی فیلم را بر عهده داشت و با شخصیت‌های انیمیشن همبازی بود. والت دیزنی تصمیم داشت این فیلم را به‌عنوان اولین قسمت از مجموعه‌ی داستانی «کمدی‌های آلیس» به یک توزیع‌کننده‌ در نیویورک بفروشد. همین اتفاق شروعی بود تا ۲ برادر دیزنی شرکت خود را با سهم یکسان و با نام Disney Brothers Cartoon Studio در همان سال تأسیس کنند. مدتی بعد و به پیشنهاد روی دیزنی، آن‌ها نام شرکت را به Walt Disney Studio تغییر دادند. انیمیشن‌های آن‌ها  فروش خوبی داشت و آن‌ها توانستند دفتر خود را به یک ساختمان بهتر در خیابان هایپریون هالیوود منتقل کنند.

والت دیزنی (Walt Disney)  کارآفرین، نقاش کارتون، انیماتور، دوبلور و تهیه‌کننده آمریکایی بود که به‌عنوان یک شخصیت برجسته در صنعت انیمیشن آمریکا و سراسر جهان محسوب می‌شد. دیزنی به دلیل تاثیرش و همچنین خدماتی که به دنیای سرگرمی ارائه کرده، به‌عنوان یک چهره فرهنگی نیز شناخته می‌شود. این شخصیت بزرگ با برادرش روی دیزنی  (Roy Disney) کمپانی والت دیزنی را راه‌اندازی کردند.دیزنی و کارکنانش شخصیت‌های کارتونی مثل میکی‌موس (Mickey Mouse)، دونالد داک (Donald Duck)  و گوفی (Goofy)  را خلق کردند که خود دیزنی به جای شخصیت معروف میکی حرف می‌زد.

والت دیزنی در زمان حیاتش برنده 22 جایزه آکادمی شد و چهار جایزه افتخاری از مجموع 59 انیمیشن به دست آورد، به طوری که رکورددار دریافت چهار جایزه در یک سال بود. دیزنی بیش از هر کس دیگری جوایز و نامزدی‌های اسکار را در طول تاریخ در کارنامه خود ثبت کرده است. والت دیزنی در 15 دسامبر 1966 بر اثر سرطان ریه در کالیفرنیا درگذشت. او میراثی عظیم از خود به جای گذاشته است، میراثی که شامل تعداد زیادی انیمیشن و فیلم می‌شود و مکان‌هایی مثل استودیو انیمیشن دیزنی و کمپانی دیزنی، دیزنی پارک که نام او را بر خود دارند.

باید فروشنده باشید

فیلم بتمن آغاز می‌کند (Batman Begins) اثر کارگردان محبوب کریستوفر نولان که در سال ۲۰۵۵ اکران شد توانست موفقیت‌های زیادی را هم از نظر تجاری و فروش و هم از نظر منتقدان کسب کند. همین مسئله بهانه‌ای شد که نولان به فکر ساخت سه گانه‌ای با محوریت شخصیت بتمن بیفتد. قبل از این اثر، غیبت دو شخصیت فوق‌العاده محبوب کمپانی دی سی یعنی سوپرمن و بتمن که از اوایل دهه ۲۰۰۰۰ دیگر روی پرده نقره‌ای سینماها دیده نشده بودند به شدت حس می‌شد. قبل از سال ۲۰۰۰ و پیش از فیلم Batman Begins همانطور که اشاره شد، آخرین اثری که از شخصیت سوپرمن به روی پرده سینما رفت در سال ۱۹۸۷ و فیلم سوپرمن 4: در جستجوی صلح (Superman IV: The Quest for Peace) بود که کریستوفر ریو نقش مرد فولادی یا همان سوپرمن را ایفا می‌کرد. همچنین قبل از آن سال، فیلم‌های با محوریت بتمن هم توسط تیم برتون و جوئل شوماخر ساخته شده بود و آخرین قسمت آن در سال ۱۹۹۷۷ اکران شد که بی‌برنامگی‌ها و ناهماهنگی بین عوامل و مسئولین دست اندر کار، باعث خراب شدن مجموعه خود شد.

محمد مهدی حیدریان که در اولین روز برگزاری سی و چهارمین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران حضور داشت به ستاد خبری بیان کرد: امروز تعدادی از آثار کوتاه به نمایش درآمده و الان برای ارزیابی آثار زود است بنابراین می توانم مثل بازدید کننده ها و مخاطبان اظهار نظر کنم.
به ‌گزارش رسیده، وی افزود: خوشحالم که هر روز به تعداد علاقمندان فیلم کوتاه اضافه می شود و ما هم باید همپای یکدیگر این مسیر را ادامه دهیم و قدر این استقبال خوب و پرحجمی که هنرمندان و هنردوستان رقم زده اند را بدانیم. حضور قابل توجه جوانان در این رویداد در سطح بالا این امیدواری را ایجاد می کند که فیلمسازان برای تولیدهای بیشتر باانگیزه تر عمل کنند.
حیدریان با اشاره به اینکه راه گفتگو با مردم فیلمسازی است، ادامه داد: فیلمسازی بیان تصویری است ما هم مثل همه بیننده هایی که اولین روز جشنواره را اینگونه پرشور رقم زده اند آرزو می کنیم هنرمندان علاقمند به فیلمسازی به خصوص فیلم کوتاه در این مسیر موفق باشند البته ما وظیفه خود می دانیم که کمک شان کنیم.

امروزه با گسترده شدن رسانه های جمعی و دسترسی همگان به نمایشگرهای کوچک و بزرگ، انسان بیش از هر زمان دیگری به رسانه های تصویری و متحرک دسترسی دارد و تولیدات هنری و رسانه ای متحرک، بیش از هر زمان از قدرت تاثیرگذاری بر مخاطب عام برخوردار است. در عین حال، پیشرفت فناوری های ساخت تصاویر و جلوه های بصری با چنان سرعت فزاینده ای رو به افزایش است که می توان به جرأت گفت این فناوری ها در رده بالاترین فناوری ها در دنیای امروز، از حیث سرعت در پیشرفت هستند.

در این مقاله سعی شده با بررسی فیلم گودزیلا و مقایسه نسخ قدیمی با نسخه های به روز این فیلم، مختصری به نقش تکنولوژی دیجیتال در سه دهه اخیر سینما پرداخته شود.

می توان با مقایسه ای ساده، به تاثیر عظیم تکنولوژی دیجیتال در پیشرفت صنعت سینما پی برد:

تا اواخر دهه ۸۰ میلادی، در تمامی فیلم هایی که از موجود خیالی “گودزیلا” ساخته شده بود سازندگان سعی داشتند با ساخت ماکت ساختمان های شهر و عروسک های کوچک مخاطب را قانع کنند که این تصاویر، تصاویر حقیقی از حمله یک موجود غول‌آسا به شهر است.

سینما بر مبنای ابزار‌های ماشینی شکل گرفته است. در واقع در روز‌های اولیه‌ای که این جوجه سر از تخم در می‌آورد، مخاطبان بیشتر مجذوب تکنولوژی سینما می‌شدند، تا با آنچه که واقعاً نمایش داده می‌شد. همانگونه که “استفان هیث” می‌نویسد:

” [دراین دوره] چیزی که ترویج داده می‌شد و فروخته می‌شد، تجربه‌ی مواجهه با ماشین بود. “آپاراتوس سینما”. برنامه‌های پخش شده در “گراند کافی” با عنوان “سینما توگراف” معرفی می‌شدند و با وصفی درباره‌ی سینما‌توگراف دنبال می‌شد. همواره پس از اینکه توصیف مورد تأکید بود، عنوان فیلم در معرض دید عموم قرار می‌گرفت. این عنوان در قسمت پایینی صفحه‌ی نمایش قرار داشت (هیث، ۱۹۸۰: ۱)”.

“ریموند ویلیامز” تمایزی مفید میان دو دسته از مباحث قابل تبدیل به یکدیگر در حوزه‌ی تکنولوژی سینمایی مطرح می‌کند. او ابداع تکنیکی را به‌عنوان “ابزاری خاص (ویژه) که از تجربه‌های عملی یا دانش علمی و تعامل میان این دو مشتق شده است” توصیف می‌کند. این تعریف شامل ابزار‌های ماقبل دوره‌ی سینما که در بسط و تکامل عکاسی امروزی نقش داشته‌اند و سایر عناصر مربوط به نمایش تصاویر متحرک مانند فانوس دریایی جادویی و سایر عناصر سرگرم کننده‌ی عملی بوده است. چنین ابداعاتی به کرات «انتخاب، بسط و گسترش یافته‌اند، تا نهایتاً به یک تکنولوژی سیستماتیک از فیلم یا سینما منجر شده‌اند (ویلیامز، ۱۹۸۳: ۱۳و۱۲)”. چنین روند تکاملی‌ای به نسبت مستقیم بین تکنولوژی و اهداف عملی و قابل استفاده دلالت می‌کند. در واقع علاقه بسیاری از محققان حوزه‌ی فیلم به تکنولوژی بیشتر مربوط به چگونگی ارتباط تکنولوژی به عمل زیبایی شناختی سینما است. بنابرین وظیفه‌ی این محققان صرفاً تشریح و مشخص کردن ابداعات خاص، تکنولوژی‌ها و تکنیک‌ها نیست، بلکه این موارد را باید درون دیدگاه‌هایی پویا که به فرآیند‌های گسترش و تغییر تکنولوژی مرتبط است، مورد بررسی و تحلیل قرار دهند.

امروزه دنیای سینما بسیار پیچیده شده است و هر بار برای ساخت فیلم‌های جدید، از تکنولوژی‌های خارق‌العاده‌ای استفاده می‌شود. یکی از تکنولوژی‌های موجود در سینما تکنولوژی CGI است که برای خلق صحنه‌های مختلف به کار می‌رود.

امروزه فناوری‌های مختلفی نظیر CGI به فیلمسازان امکان میدهد تا فیلم‌هایشان را از نظر فنی تقویت و چشم بینندگان را با طیف گسترده‌ای از جلوه‌های ویژه خیره کنند. گاهی اوقات با نرم‌افزارهای کامپیوتری جلوه‌های ویژه به گونه‌ای ساخته می‌شود که بیننده را حیرت زده می‌کند و تقریبا همه فیلم‌های سبک اکشن از تکنولوژی CGI استفاده می‌کنند.

سفیر کره در تهران: کره به دنبال افزایش صادرات سریال‌های خود به خاورمیانه و ایران است

این طور که به نظر می‌رسد فیلم Thor: Ragnarok (ثور: راگناروک) طولانی‌ترین فیلم جداگانه این شخصیت ابرقهرمان و کمیکی مارول خواهد بود.
مدت زمان رسمی فیلم Thor: Ragnarok (ثور: راگناروک) متفاوت با گزارشات پیشین است و تایکا وایتیتی، کارگردان این فیلم تأیید کرد که فیلم جدید این شخصیت، طولانی‌ترین فیلم مجموعه فیلم‌های جداگانه شخصیت ثور خواهد بود. ثور، ایزد آذرخش، برای اولین مرتبه در سال ۲۰۱۱ وارد دنیای سینمایی مارول شد. کریس همسورث نقش شخصیت ثور را در این مجموعه بر عهده دارد و کارگردانی فیلم ابتدایی، یعنی فیلم Thor (ثور) بر عهده کنت برانا بود. دومین فیلمی که از شخصیت ثور بر روی پرده سینما اکران شد، قسمت اول مجموعه The Avengers (انتقام‌جویان) بود. در سال ۲۰۱۳ نیز دومین فیلم جداگانه این شخصیت با عنوان Thor: The Dark World (ثور: دنیای تاریک) و با کارگردانی آلن تیلور ساخته شد. در سال ۲۰۱۵ بار دیگر این شخصیت به گروه دوستان ابرقهرمان خود در فیلم Avengers: Age of Ultron (انتقام‌جویان: عصر اولتران) پیوست. البته در دیگر فیلم دنیای سینمایی مارول، یعنی فیلم Captain America: Civil War (کاپیتان آمریکا: جنگ داخلی) که درگیری‌های کاپیتان آمریکا (با بازی کریس ایونز) و مرد آهنی ( رابرت داونی جونیور) را شاهد بودیم، شخصیت ثور حضور نداشت.

پیش از این تایکا وایتیتی اعلام کرده بود که فیلم Thor: Ragnarok مدت زمانی حدود ۹۰ تا ۱۰۰ دقیقه خواهد داشت که این زمان کوتاه نه تنها این فیلم را به کوتاه‌ترین فیلم مجموعه ثور تبدیل می‌کرد، بلکه آن را در رده اول کوتاه‌ترین فیلم‌های سه فاز دنیای سینمایی مارول قرار می‌داد 
پاییز امسال شاهد اکران سومین فیلم جداگانه از ایزد آذرخش خواهیم بود؛ تریلرهای این فیلم خبر از دنیایی متفاوت و ماجراجویی‌های جدید شخصیت ثور می‌دهند. همان طور که پیش‌تر اعلام کردیم، کارگردان فیلم Thor: Ragnarok، تایکا وایتیتی خواهد بود. با توجه به تریلرهای فیلم انتظار می‌رود نسبت به دو فیلم قبل، با فیلمی مفرح‌تر مواجه باشیم. البته جنگ‌های حماسی و صحنه‌های پر زد و خورد همچنان بخش جدایی‌ناپذیر دنیای شخصیت ثور خواهند بود. یکی از شخصیت‌هایی که در تریلرهای مختلف این فیلم دیدم و مبارزات سختی هم با شخصیت ثور داشت، هلا، ایزد مرگ بود. به موضوع اصلی بازگردیم، جایی که در گزارشات پیشین خواندیم که فیلم Thor: Ragnarok کوتاه‌ترین فیلم این شخصیت است و حال با اعلام رسمی مدت زمان فیلم جدید متوجه شدیم که اصلاً این طور نیست و این فیلم نه تنها کوتاه‌ترین، بلکه طولانی‌ترین فیلم جداگانه شخصیت ثور خواهد بود.

هری پاتر و محفل ققنوس – Harry Potter and the Order of the Phoenix 
هری پاتر و محفل ققنوس (Harry Potter and the Order of the Phoenix) فیلمی فانتزی محصول سال ۲۰۰۷ بریتانیا و به کارگردانی دیوید یتس و نویسندگی مایکل گولدن‌برگ است که بر اساس رمانی به همین نام نوشتهٔ جی.کی. رولینگ ساخته شده است. این پنجمین قسمت در مجموعه فیلم‌های هری پاتر محسوب می‌شد که دنبالهٔ هری پاتر و جام آتش و پیش از هری پاتر و شاهزاده دورگه است و کار تهیه‌کنندگی آن را دیوید هیمن و دیوید بارون بر عهده داشتند. محفل ققنوس با فروشی معادل ۹۴۰ میلیون دلار در سراسر جهان عنوان دومین فیلم پرفروش سال ۲۰۰۷ پس از دزدان دریایی کارائیب: پایان جهان لقب گرفت.

در این سال هری پاتر در مقطع پنجم دروس هاگوارتز است و باید امتحانات سمج (سطوح مقدماتی جادوگری) بدهد در ضمن هم وزارت سحر و جادو باور نمی‌کند که لرد ولدمورت بازگشته است و از این جهت هری پاتر و آلبوس دامبلدور را تحت فشار می‌گذارد در آخر در نبردی سیریوس بلک پدرخوانده او توسط بلاتریکس لسترنج کشته می‌شود و در آخر وزارت سحر و جادو متقاعد می‌شود که ولدمورت بازگشته است.