مرکز سینمایی رسانه ای اسطوره سازان

آثار غیر عادی "لارس فون تریر روسی" ایوان تووردوفسکی، افشاگری های فیلمبردار یانگ گی ، فیلم های حیات بخش و روح انگیز کانتمیر بالاگو - سینمای روسیه دور جدیدی از پیشرفت را تجربه می کند ، که با شجاعت ، صراحت مشخص می شود و تمایل به تماس گرفتن با هر بیننده ای.

کانتمیر بالاگو (28 ساله)

سینمای روسیه یکی از پربازده ترین و بین المللی ترین سینماهای جهان است که از زمان امپراتوری روسیه آغاز شد و در دوران شوروی سابق ادامه یافت. پیشگامان سینمای روسیه هنر هفتم را بررسی نموه و در این زمینه موفق بودند، مانند کولشوف که در زمینه اجرا و کارگردانی موفق بود.

سپس شوروی در فیلمسازی سرمایه گذاری کلان کرد زیرا سینما را راحت ترین راه برای تاثیرگذاری بر مردم می دانست. بنابراین بسیاری از فیلمسازان بااستعداد این شانس را به دست آوردند که خود را نشان داده و برخی از برترین فیلم های تاریخ را بسازند

منتقدان سینمایی و تحلیلگران اقتصادی سینما در روسیه می‌گویند صنعت سینمای این کشور اروپایی این روزها سخت در پی احیای خود هستند. تلاش تازه هنرمندان صنعت سینمای روسیه برای رشد دوباره، مورد توجه رسانه‌های گروهی قرار گرفته است.

فیلم‌های روسی درست مثل سایر هنر‌های این کشور، مضامینی، اسرارآمیز، عرفانی، روان‌شناختی و کنایه‌آمیز را همراه با موضوعاتی تاریک و غم‌انگیز، درست همانند نوشته‌های داستایوسکی، در خود نهفته‌اند. مانند نویسندگان بزرگ روسی که زبان و الهامات خود را وام‌دار پوشکین هستند، اثرات زبان سینمایی که توسط آندری تارکوفسکی به دنیا معرفی شد، غیرقابل کتمان است.

در دوران اتحاد جماهیر شوروی، صنعت شلوغ و پرهیاهوی فیلم‌سازی، تحت نظارت دولت و از طریق استودیوی فیلم‌سازی معتبر و متمرکزی به نام Mosfilm اداره می‌شد. تا سال ۱۹۹۷، تنها ۱۴ فیلم در فدراسیون روسیه، انتشار پیدا کرد. در این میان، عوارض ناشی از فسادهای دولتی، روی صنعت فیلم‌سازی سایه افکنده بود. با آغاز قرن ۲۱، فیلم‌های روسی، جانی تازه پیدا کردند. در این دوره، فیلم‌سازان جوانی مثل آندری زویاگینتسف و الکساندر سوکوروف، تحسین‌های بین‌المللی را از آن خود کردند.

امروزه، سینمای روسیه، بسیاری از اِلمان‌های فیلم‌سازی میراث گرفته‌شده از شوروی سابق را با سبک و شیوه مدرن ترکیب کرده، و به این ترتیب، جایگاه مستحکم و قدرتمندی را در دنیای سینما به خود اختصاص داده است. فهرستی از فیلم‌های سینمادوستان عشق روسیه را که در ایران هم کم نیستند و در این سال‌ها سروصدا کرده بودند، در این شماره آماده کرده‌ایم تا دین خودمان را به این سینمای مجنون ادا کرده باشیم.

جزیره (پاول لانگین/ ۲۰۰۶)

سینما در اصل واژ‌های است یونانی به معنای حرکت، اما در اصطلاح، سینما، هنر و فنی است که به کمک یک سری تصاویر متحرک، پیامی را به مخاطب خود که همان تماشا گر است منتقل میکند.
سینما آخرین هنر و به عبارت دیگر هفتمین هنر است. شش هنر دیگر عبارتند از : تئاتر، نقاشی، مجسمه سازی ، معماری، موسیقی و رقص. در این میان سینما تنها هنری است که نه تنها شش هنر دیگر را به خدمت گرفته بلکه به گون‌های توانسته آن‌ها را اعتلا نیز ببخشد. همچنین سینما صنعت، فن و تکنیک را نیز به خدمت گرفته و در متن خود دارد.
 
اهمیت سینما
هنوز سینما دوره‌های آغازین خود را طی میکرد که لنین درباره سینما گفت:
«سینما با ما، همه ارتش‌های دنیا بر علیه ما، سرانجام پیروز خواهیم شد»

خلاصه فیلم
شمشیرباز The fencer ماجرای یک جوان شمشیرباز روسی را بازگو می کند که با فرار از پلیس مخفی روسیه به روستایی در استونی می گریزد و مربی ورزش کودکان می شود. شمشیر بازی شیفتگی او و راهی برای بیان احساسات کودکان منطقه می شود. اما مسیر رویدادها شمشیرباز را در مقابل بازگشت به روسیه و انتخابی سخت قرار می دهد.
نقد 

بازی فوتبال ایران و ازبکستان در مقدماتی جام جهانی 2018 روسیه

فیلم «استالینگراد» پس از شش هفته نمایش در سینماهای روسیه فروشی بالغ بر 66 میلیون دلار را ثبت کرد.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، فیلم «استالینگراد»، نماینده سینمای روسیه در بخش بهترین فیلم خارجی جوایز سینمایی اسکار با فروش 66.1 میلیون دلاری، نام خود را به عنوان پرفروش‌ترین فیلم تاریخ سینمای این کشور ثبت کرد.

این فیلم با موضوع جنگ جهانی دوم توانست رکورد فروش 49.9 میلیون دلاری فیلم «طعنه‌ سرنوشت» را در سال 2007 درهم بشکند.

«دیمیتری رودفسکی»، تهیه‌کننده این فیلم گفت: عوامل فراوانی در فروش قابل‌توجه «استالینگراد» دخیل بوده است که مهمترین آن نام «فئودور باندرچاک» در نقش کارگردانی این ساخته است. همچنین در این فیلم تصویری فوق‌العاده از جنگ به تصویر کشیده شده است که در سینمای روسیه مسابقه نداشته است.

در حالی که روسیه قصد دارد با ساخت فیلم‌های مشترک با سوریه، روایت خود را از وقایع سوریه و مبارزه با داعش داشته باشد، سینمای ایران خود را به ساخت «به وقت شام» دلخوش کرده و حتی سریال« پایتخت ۵» که به موضوع سوریه پرداخته، قرار است نزدیک به پنج ماه دیگر دیده ‌شود!

اوایل امسال  روسیه اعلام کرد که اولین فیلم سینمایی مشترکش را با سوریه به نام «پالمیرا» خواهد ساخت؛ فیلمی که در خلاصه داستان منتشر شده در آن آمده است: «داستان یک پزشک را در جمهوری داغستان روسیه روایت خواهد کرد، زمانی که همسرش به همراه دو دختر کوچکشان به طور مخفیانه به سوریه فرار می‌کنند، زندگی‌اش ناگهان نابود می‌شود.» 

گویا این فیلم تنها بخشی از پروژه‌های گسترده سینمایی است که روس‌ها قصد دارند در سوریه دنبال کنند. شنیده‌های «جوان» حکایت از آن دارد که روسیه تدارک ویژه‌ای برای ساخت فیلم و سریال در سوریه بعد از داعش دارد، به نحوی که سه فیلم سینمایی و پنج سریال تلویزیونی با مشارکت روس‌ها قرار است در سوریه ساخته شود. روح حاکم بر همه این آثار نیز در راستای نشان دادن این موضوع است که روسیه بازیگر اصلی و پیروز نهایی جنگ در سوریه است. نوعی پروپاگاندا برای نشان دادن قدرت ارتش روسیه و جنبه نجات بخش‌بودن سیاست‌های روسیه در کشور سوریه؛ سیاستی که پیش از این نیز از سوی قدرت‌های مختلف در سینما اجرایی شده و جواب نیز داده است! اینجا بحث بر سر روسیه نیست، بحث بر سر ایران است که چه تلاشی برای اثبات جانفشانی‌های مستشاران نظامی‌اش در سوریه و نجات سوریه از چنگ داعش داشته است.
  روسیه و تجربه سینمای آلمان شرقی 

فیلم حماسه یک سرباز  یکی از 10 فیلم برتر سینمای روسیه است.

فیلم تغزلی ولادیمیر چوخرای درباره سربازی که در هنگامه جنگ با انهدام سه تانک نازی ها تشویقی می گیرد و در بازگشت به زادگاه خود درگیر عشقی پرشور می شود.

در خارج از ایران در شوروی سابق چهار فیلم "پرچم کاوه"، "افسانه رستم"، "رستم و سهراب" و "افسانه سیاوش" توسط بوریس کیمیاگروف در استودیو تاجیک فیلم در دهه های ۶۰ و ۷۰ میلادیساخته شده اند.

از آنجا که کیمیاگروف با چهار برداشت سینمایی بیشترین اقتباس را از شاهنامه فردوسی داشته، آثار او نیاز به توجه بیشتری دارند. کیمیاگروف که زیر نظر ایزنشتاین از دانشکده مسکو فارغ التحصیل شده، با دومین فیلم سینمایی اش کاوه آهنگر اقتباس از شاهنامه را آغاز می کند.

پس از آن به ترتیب افسانه رستم (1971)، داستان رستم و سهراب (1972)، و داستان سیاوش(1977) را می سازد. فیلم های کیمیاگروف با وجود تبلیغات روس ها، شاید ارزش سینمایی چندانی نداشتهه باشد. این فیلم‌ها که در سال‌های گذشته بارها در ایران به نمایش در آمده اند، بیشتر به کارهایی پرزرق و برق با سیاهی لشکرهای فراوان می مانند.

کیمیاگروف تنها برای داستان رستم و سهراب،سه و نیم میلیون دلارهزینه کرده که البته هزینه را کلاَدولت شوروی سابق تقبل کرده است. در فیلم‌های او گاه متن فردوسی با تسامح و بی‌اعتنایی روبه رو شده و تیپ‌سازی و شخصیت پردازی چندان مناسب نیست. مثلاً رستم به جای آن که پهلوان زابلی شاهنامه باشد، تیپی مرکب از گاوچران غربی و تاتار وحشی دارد. کیمیاگروف از کلام منظوم در صحنه های بسیج نیروها و جنگ استفاده مناسبی به عمل آورده و سادگی و بی تکلفی فیلم‌هایش همراه با عدم دخالت ذهنیت‌های خارج از متن، مجال رویارویی با اندیشه و تراژدی فردوسی را به بیننده نمی‌دهد.

کیمیاگروف در مورد هدف از اقتباس شاهنامه و این که چه پیامی را در شعرهای آن در جهت دیدگاه های معاصر دنبال می‌کند، می‌گوید: «طی ساخت فیلم‌هایم مدام این سؤال از من می‌شود. من همواره حس می‌کنم همه دنیا در نام رستم جمع شده، رستم گوهر شاهنامه است. او نماد شاهنامه است و برای مردم اسطوره و پاسدار ارزش‌ها محسوب می‌شود. رستم انسان گرا و روشنفکری است و در ظاهر یک دلاور افسانه‌ای. سیاوش، قهرمان آخرین فیلمم، در جهت به کارگیری عقاید رستم در زندگی واقعی تلاش می‌کند. او همواره طرف خوبی و عدالت را می گیرد و رویای ساختن شهر جوانی را در سر می پروراند؛ شهر خورشید، جایی که مردم در شادی و تفاهم زندگی می کنند و ذهن و روحشان را به بهترین وجه آشکار می‌کنند.»

وزیر فرهنگ فدراسیون روسیه از آغاز فیلمبرداری فیلم «دیدن استالین» که اولین سکانس آن در میدان سرخ بازی شد، دیدن کرد.

 ولادیمیر مدینسکی وزیر فرهنگ فدراسیون روسیه و رییس انجمن نظامی- تاریخی ۱۱ اکتبر از محل فیلمبرداری اپیزود پایانی فیلم «دیدن استالین» که به میخائیل کوشکین طراح تانک، می‌پردازد، بازدید کرد. فیلمبرداری این سکانس در میدان سرخ انجام می‌شد و کاربران اینترنتی می‌توانستند به صورت آنلاین شاهد کار گروه باشند.

کیم دروژینین کارگردان این اثر، اپیزود دیدار میخائیل کوشکین و ژوزف استالین در پایان انتقال محرمانه تانک از خارکوف به مسکو در نمونه اولیه تانک تی-۴۳ را فیلمبرداری کرد.

ولادیمیر مدینسکی اشاره کرد که این سناریو از لحاظ واقعی بودن سوژه و انتخاب بازیگر نظر او را جلب کرده است.

وی یادآور شد: این فیلم در مورد مردم شوروی است؛ مردمی که سلاح پیروزی را ساختند. کوشکین طراح تانک و تیم وی قهرمانان اصلی هستند و فیلم «دیدن استالین» نیز تصویری از سینمای واقعی روسیه است. سناریوی این فیلم به این دلیل نظر ما را به خود جلب کرد که هیچ چیز ساختگی در آن وجود ندارد. اپیزود دیدار کوشکین با استالین در حقیقت وجود داشته است.

کیم دروژینین کارگردان فیلم پس از اکران فیلم «۲۸ پانفیلوف» که در آن دستیار کارگردان بود، شهرت بسیاری کسب کرد. تهیه فیلم «دیدن استالین» را کمپانی «مدیا ترست» با حمایت وزارت فرهنگ روسیه، انجمن نظامی- تاریخی روسیه و وزارت دفاع برعهده دارد.