اسطوره سازان تمدن ایرانی

کسب اسکار بهترین کارگردانی توسط رومن پولانسکی با این فیلم یکی از غافلگیرکننده ترین پیروزی های تاریخ اسکار را رقم زد. کاملاً مشخص است که فیلم پیانیست برای پولانسکی، که در کودکی در پی از دست دادن مادرش در گتو کراکوف موفق به فرار از آنجا شد، اثری بی نهایت شخصی است.

پیانیست داستان موزیسین یهودی لهستانی تباری با نقش آفرینی آدرین برودی است که بعد از حمله ی نازی ها به لهستان سعی می کند هرطور شده زنده بماند. با وجود این که، کیفیت کارگردانی فیلم کاملاً از جنس سینمای پولانسکی است اما پیانیست در مقایسه با آثار دیگر پولانسکی یکی از سرراست ترین و غیرکنایی ترین روایت ها را دارد. فیلم داستان بی نهایت ساده ای را تعریف می کند و بی آنکه از ابزارهای پیرنگی برای تحریک احساسات تماشاگران استفاده کند به مسئله ی بقاء در دل ویرانی می پردازد. با وجود این، بررسی آرام و بی تکلف آن درباره ی زندگی هنر و شیطان باعث شده پیانیست به یکی از تکان دهنده ترین فیلم هایی که تا به حال ساخته شده است تبدیل شود.

فیلم ها و سریال هایی که زمینه برای بروز داعش را فراهم کردن "چگونه هالیوود افکار عمومی را برای داعش آماده کرد؟

تقریبا اکثر تولیدات هالیوود در دو سال گذشته به ویژه در بخش سریال که قرار است ساعت ها به طور متمادی یا متناوب مخاطب را پای خود بنشاند یک مولفه جدید را با محتوایی قدیمی در خود دارد؛ محصولاتی که بیش از همیشه به خشونت بی حد و حصر قهرمانان این سریال ها اختصاص دارد اما نه خشونتی در بستر دنیای امروز و با مولفه های مدرن بلکه بدوی و با متوحشانه ترین شکل آن که عمدتا در سربریدن خونسردانه مخالفان حتی از سوی شخصیت های نسبتا مثبت داستان متجلی می شود.
زمانی، « خون آشام » بارزترین نمونه تولیدات سینمایی هالیوود را در ژانر وحشت و خشونت به خود اختصاص داده بود . فیلم «اره» را هم در فضای امروزی و از حیث ابزارهای اعمال خشونت در دنیای مدرن می توان به عنوان نمونه فیلمی مستقل از این دست تولیدات نام برد، اما ترویج و عادی سازی خشونت در تولیدات جدید این کمپانی عظیم در کارکردی متفاوت، این بار با توسل به ابزارهای بدوی خونریزی مانند شمشیر و خنجر، نقش های خشونت بار دیگری را با جلوه ویژه و متمایزی می آفریند؛ در سریالی که بسیار فراگیر است و «بازی تاج و تخت» نام دارد.

پیش درآمد اسطوره مادر

مادر در تمام فرهنگ‌ها، مقدس و محترم است. در فیلم‌های هالیوودی که تحت تأثیر تفکریهودی – صهیونیستی ساخته می‌شوند، با نظر به کتاب مقدس و فرهنگ سنتی یهود، نقش ویژه‌ای به مادر داده می‌شود. این نگرش، سبب تحکیم حضور مادری فداکار و حکیم در این آثار می‌شود که از دو جهت در متون یهودی قابل بررسی است.

سخن پیرامون سلطه‌ی اختاپوسی صهیونیسم بر هنر هفتم بسیار است؛ سلطه‌ای که تمام ارکان این هنر دیداری را شامل می‌شود که از آن جمله می‌توان به این موارد اشاره نمود:
سرمایه‌گذاری شرکت‌های فیلم‌سازی و پخش فیلم، فیلمنامه‌نویسی و پرورش ستارگان سینما و همچنین انتخاب این ستارگان در فیلم‌هایی که قرار است در خدمت اهداف و آرمان‌های صهیونیسم باشد.

استراتژی فرهنگی صهیونیسم بین‌الملل بسیار پیچیده و دراز مدت است. این استراتژی تنها به تولید فیلم‌های صهیونیستی محدود نمی‌شود، بلکه به گونه‌ای است که امکان سیطره  اقتصادی بر روند تولید فیلم را در نقاط مختلف جهان، برای این حرکت شوم فراهم می‌سازد.

بدین‌سان فرصت ساخت فیلم‌های سالم و ارزشی هر روز در جهان کمتر و محدودتر و در عوض، راه برای ساخت فیلم‌ها و آثار مغرضانه و نژادپرستانه صهیونیستی باز می‌شود.  تبلیغات صهیونیست‌ها هر روز به اشکال مختلف ادامه می‌یابد و آنها از هر فرصتی هرچند کوچک، برای تثبیت موقعیت خود در عرصه هنر هفتم به ویژه جشنواره‌های بین‌المللی بهره می‌برند.

به عنوان مثال در دهه 1960 میلادی این شعار مطرح شد که: «یک دلار می‌دهم، یک عرب را بکش!»، این شعاری بود که سال‌ها در اوج جنگ میان اعراب و اسرائیل توسط خبرگزاری‌ها و رسانه‌های گروهی صهیونیستی به شکلی گسترده رواج یافت.

سینماپرس: م. شاه حسینی/ اهتمام ویژه ی صنعت سینمای غرب به تولید آثاری نظیر زمین‌لرزه؛ شیوع؛ شهاب‌وار ؛ طوفان؛ گردباد؛ آتشفشان و صدها آثار دیگر این چُنین را می توان نمودی بارز از تصویر سازی مد نظر نظام تمدنی غرب به منظور حقنه ی ایمان به وجود آیات مادی معرفی نمود؛ آثاری که اولویت اصلی و ساختار روایی خود را بر پایه ی حذف خالق و وجود آفریدگار جهان از معادلات جهان و ساختار وجودی عالم هستی متمرکز ساخته و سعی می نمایند تا تمامی پدیده های موجود در عالم را نه به عنوان نشانه و آیتی از برای وجود خالق، بلکه به صورتی برآمده از فعل و انفعالات مادی تفسیر نمایند.

به گزارش پایگاه 598، هالیوود «فرزند زمانه خویش» است. هم روی اتفاقات پیرامون خودش اثر می‌گذارد و هم از آنها اثر می‌پذیرد. به‌عنوان یک مثال عینی چیزی که امروزه با نام «برجام» برای ما در حال تمام شدن است، سال‌هاست در سینما و تلویزیون آمریکا دراماتیزه شده و برای مخاطب عام به انواع و اقسام تحلیل و بیان شده است. به گزارش فرهیختگان، شاید اگر بخواهیم در مورد یکی از بزرگ‌ترین ویژگی‌های هالیوود صحبت کنیم، باید به دو وجه روزآمدی و صنعتی بودن سینما و تلویزیون آمریکا بپردازیم. پر بیراه نگفته‌ایم اگر ادعا کنیم هالیوود «فرزند زمانه خویش» است. هم روی اتفاقات پیرامون خودش اثر می‌گذارد و هم از آنها اثر می‌پذیرد. به‌عنوان یک مثال عینی چیزی که امروزه با نام «برجام» برای ما در حال تمام شدن است، سال‌هاست در سینما و تلویزیون آمریکا دراماتیزه شده و برای مخاطب عام به انواع و اقسام تحلیل و بیان شده است.

در روزگاری که جامعه آمریکایی بیش از هر زمان دیگر رو به انحطاط می رود، تنها مرهم شاید تحکیم دوباره بنیاد خانواده باشد، بنیادی که تعهد افراد در قبال یکدیگر را تقویت کرده و انسانیت و اخلاق را در افراد شکل می دهد

قسمت سوم از سری انیمیشن های "من شرور" محصول ۲۰۱۷ کمپانی universal pictures اینبار با حضور برادر دوقلوی "گرو". در قسمت جدید انیمیشن با شخصیت منفی جدیدی روبرو می شویم که شرارتش محصول هالیوود می باشد.
"بالتازار برت" که در کودکی ستاره هالیوود بوده است و توجه زیادی را به خود جلب کرده، در نوجوانی با تغییر چهره و ظاهرش از پروژه کنار گذاشته می شود و تحت تأثیر نقش منفی که در سریالش بر عهده داشته به دنیای شرارت کشیده می شود.
گرو که دیگر در انجمن ضد شرارت مشغول بکار است، مسئول دستگیری "برت" می شود اما چندین مرتبه در انجام این کار ناکام می ماند تا اینکه با تغییر رئیس انجمن ضد شرارت خود و متعاقباً "لوسی" همسرش از انجمن اخراج می شوند. در همین حین خبر جدیدی به گرو می رسد، فردی نزد گرو آمده و ادعا می کند پیشکار برادر دوقلوی "گرو"ست و او و خانواده اش را به فریدونیا دعوت می کند تا نزد برادرش درو بروند.

نوح 2014 ( Noah) نام فیلمی حماسی مذهبی است به کارگردانی دارن آرونوفسکی و بازی بازیگرانی همچون راسل کرو، جنیفر کانلی، داگلاس بوث، لوگن لرمان، اما واتسون، آنتونی هاپکینز و ری وینستون که در ۲۸ مارس ۲۰۱۴ اکران شد. امتیاز دهی این فیلم از ابتدای اکران از ۸٫۱ در IMDB به ۶٫۷ پایین آمده و نقد ها و نظرات کاربران اغلب از این فیلم انتقاد می کنند. در اغلب کشور های عرب نشین یا مسلمان مانند امارات متحده، این فیلم تحریم شد. کارگردان این فیلم دارن آرونوفکسی می باشد که کارگردان فیلم مشهور و برنده جایزه اسکار قوی سیاه است.

نام فیلم: نوح « Noah»
 کارگردان: دارن آرونوفسکی
تهیه کنندگان: دارن آرونوفسک، اسکات فرانکلین، ریک کیدنی، مری پرنت
نویسندگان: دارن آرونوفسکی ، جان لوگان
بازیگران :راسل کرو، جنیفر کانلی، داگلاس بوث، لوگن لرمان، اما واتسون، آنتونی هاپکینز ، 
محصول : 2014

نقد: مصطفی سیدآبادی
ساختار آخرالزمانی در فرم و روایت:
ساختار فیلم نوح بیشتر آخرالزمانی است تا داستان تاریخی پیامبران
ژانر علمی تخیلی بجای ژانر حماسی تاریخی:

حجت‌الاسلام‌والمسلمین رسول جعفریان، پژوهشگر و مدرس در حوزه تاریخ و علوم اسلامی است. وی تألیفات بسیاری در زمینه تاریخ جهان اسلام و ایران دارد و همین مسئله باعث شده است تا سازندگان آثار هنری از همفکری وی به‌عنوان مشاوره تاریخی بهره بگیرند. 

شما به‌عنوان مشاور فیلم سینمائی محمد رسول‌الله (ص) با این پروژه همکاری داشته‌اید، مشاوره شما در چه سطحی بوده است، آیا تنها نظر داده، متن و مشورت می‌دادید و یا نقش نظارتی هم داشتید و می‌توانستید قسمت‌هایی از کار را کم و یا زیاد کنید؟

مشاوره من برای فیلم محمد رسول‌الله (ص) رسمی نبود به این معنا که همکاری که من با این فیلم داشتم، بر اساس هیچ قراردادی کاری نبود و مابازائی هم نداشت و این همکاری بیشتر به صورت رفاقتی و دوستانه بود و من از اول تا آخرش در این کار بودم اما خیلی نزدیک نمی‌شدم. متن‌ها را می‌دیدم و آن‌ها قبل از اینکه متن‌ها نوشته شود، گروه مطالعاتی خود را داشتند که من دخالتی نداشتم. البته آثاری معرفی کرده و یا در طراحی شهرک کمک‌هایی کرده بودم.

در مراحل ساخت هم بارها سر صحنه رفتم. قبل از نسخه نهایی هم البته فیلم را دیدم اما نهایی‌ترین نسخه را ندیده‌ام. خاطرم هستم، اصرار داشتم باید جنبه‌های ضد یهودی‌اش کم شود که بعدها هم روی این مسئله انتقاداتی هم مطرح شد، البته این جنبه‌ها خیلی نسبت به چیزی که اول وجود داشت کمتر شد. من در فیلم مختار گفته بودم که نگاه نهایی باید نگاه من باشد اما اینجا همچنین توافقی نبود و من نسخه نهایی را که اکران شد را ندیده‌ بودم.

برخی انتقاد کرده‌اند که برخی از صحنه‌هایی که در فیلم است، سندیت تاریخی ندارد و مواردی مانند معجزه‌ای که در کنار دریا رخ می‌دهد و یا شفابخشی پیامبر در دوران کودکی ما را به یاد حضرت عیسی (ع) و یا حضرت موسی (ع) می‌اندازد.

حتی اگر این حرف‌ها درست باشد نه تنها اشکالی ندارد، بلکه من معتقد هستم کم هست و باید بیشتر شود.

کویدا گوردون جونز1 
«قهرمان» در افسانه‌ها و اسطوره‌شناسی به شخصی گفته می‌شود که به واسطه شجاعت، شاهکارهایی را می‌آفریند یا اهدافی فداکارانه و بزرگ‌منشانه را دنبال می‌کند. هرچند جوامع غربی معتقدند که دیگر به داستان‌های اسطوره‌ای نیازی نیست، اما امروزه به دلیل وجودِ نمایش‌های رسانه‌ای، استفاده از قهرمانان اساطیری از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌گردد. 
آرت سیلوربلات معتقد است اسطوره، «داستانی خیالی یا واقعی، مضمونی تکرارشونده یا شخصیتی است که از عواطفی عمیق و مشترک سخن به میان می‌آورند».(88) به اعتقاد وی، «مخاطب بدون هیچ پرسشی، این برنامه‌های اسطوره‌ای را طبیعی می‌پندارد».(89) 
سیلوربلات اظهار می‌دارد که یکی از کارکردهای اسطوره، «دمیدن ترسی همراه با احترام است ... اسطوره می‌تواند افراد را از تجربه‌های روزمره جدا و وارد حوزه امور غیر طبیعی کند. از آنجا که رویدادهای خارق‌العاده و ماجراهای قهرمانانه جزو امور طبیعی زندگی نیستند، برای تأیید امکان‌پذیر بودن امور غیر طبیعی، اساطیر را جست‌وجو می‌کنیم».(90) شخصیت‌ها در جریان فرآیند اساطیری به افرادی افسانه‌ای بدل می‌شوند. در چنین بستری است که یکی از نمایش‌های تلویزیونی در شبکه ان. بی. سی. به نام قهرمانان،2 داستان‌هایی را درباره مردمی عادی مطرح می‌کند که قادرند در فرهنگ توده‌ای و غیر شخصی ما تأثیرگذار باشند. 
همین ‌که شخصیت‌های نمایش قهرمانان معرفی می‌شوند، حسی همراه با هیجان سرتاسر وجود بیننده را فرامی‌گیرد؛ چراکه شخصیت‌ها افرادی عادی از تمام اقشار جامعه هستند. 
کمبل در کتاب قدرت اسطوره، اذعان می‌دارد که در داستان‌های اسطوره‌ای، قهرمان در بدو امر، شخصیتی ناقص است: «تنها راه حقیقی برای معرفی انسان، توصیف نقصان‌های اوست. انسان کامل جذابیت ندارد ... نقصان‌های زندگی دوست‌داشتنی هستند ... بشریت، آن چیزی که شما را انسان جلوه می‌دهد و نه موجودی فناناپذیر و فراطبیعی، همان [چیز] دوست‌داشتنی است».(91) 
از این روی، در قسمت‌های مختلف برنامه قهرمانان با شخصیت‌های چندگانه یک رقاص اینترنتی روبه‌رو می‌شویم: مردی با سابقه جنایت‌کارانه که از قدرتش برای بیرون آمدن از زندان استفاده می‌کند؛ مردی که درگیر انتخاب نیروی شر در برابر نیروی خیر است؛ و تشویق‌کننده‌ای با قدرت احیاگری و حیات‌بخشی، که به نوعی تمام شخصیت‌ها را با یکدیگر پیوند می‌زند. در جریان بازگویی روایت، هر یک از شخصیت‌ها، نیروی خیر (و/یا نیروی شر) درون خویش را بازمی‌شناسند و قادرند کارهای بزرگ قهرمانانه‌ای انجام دهند. 
کمبل در کتاب قهرمانِ هزار چهره3 معتقد است که ماجراجویی‌های قهرمان همواره از سه مرحله تشکیل می‌شود: 
مرحله عزیمت با فراخواندن قهرمان به ماجراجویی یا سفری کاوش‌گرانه سروکار دارد. 
مرحله شروع به رویارویی قهرمان با آزمایش‌ها و دردسرها بازمی‌گردد. 
مرحله بازگشت به تصمیم قهرمان برای بازگشت (یا ‌بازنگشتن) به خانه با کوله‌باری از مهارت‌ها و دانش کسب‌شده در جریان سفر گفته می‌شود.(92) 

 رهبر معظم انقلاب:

همین فیلم «تک‌تیرانداز» که حالا سروصدایش بلند شده و هالیوود آن را درست کرده، تشویق میکند یک جوانِ مثلاً فرض کنید مسیحی یا غیر مسلمان را که تا آنجایی که میتواند و از دستش برمی‌آید، مسلمان را اذیت بکند، اصلاً تشویق میکند این معنا را؛ آن‌طور که نقل کردند، ما که این فیلم را ندیدیم.

این روش روشِ مورد پسند اسلام نیست؛ اسلام معتقد است به انصاف. امیرالمؤمنین (علیه‌الصّلاةوالسّلام) در آن قضیه‌ی حمله‌ی به [شهر انبار] میفرماید:

بَلَغَنی اَنَّ الرَّجُلَ مِنهُم لَیدخُلُ المَرأَةَ المُسلِمَةَ وَ الاُخرَی المُعاهِدَة؛ من شنیده‌ام این افرادی که حمله کردند به این شهر، وارد خانه‌ی زن مسلمان و زن غیر مسلمان - معاهده یعنی یهود و نصارایی که پیمان دارند و در زیر سایه‌ی حکومت اسلامی زندگی میکنند - میشوند و «یأخُذُ حِجلَها» و اذیت میکنند اینها را، آزار میکنند، ظلم میکنند.

بعد حضرت میفرمایند که اگر مسلمان از این غم بمیرد، مورد ملامت نیست!

تصویر سازی از انبیاء و امامان معصوم (علیهم السلام)

سوال: نظر حضرت عالی درباره تصویر سازی از رسول اکرم(صلی الله علیه وآله)و امامان معصوم و یا انبیای الهی(علیهم السلام) چیست؟

جواب حضرت آیت الله مکارم دامت برکاته:

هرگاه تصویر و عکس موجب اهانت به مقام آن بزرگواران نباشد، و نسبت قطعی به آنها داده نشود، اشکالی ندارد.

معیار صدق اهانت در تصویر سازی از معصومین (علیهم السلام)

س: معیار و ملاک صدق اهانت، یا عدم صدق اهانت در تصویر سازی چیست؟ پخش آن از طریق صدا و سیمای جمهوری اسلامی چه حکمی دارد؟

جواب حضرت آیت الله مکارم دامت برکاته: 

معیار آن است که در عرف آن را هتک بدانند، و در صورتی که اهانت آمیز باشد، جایز نیست.

اثرگذاری سینما و فیلم‌ها بر زندگی مردم غیر قابل انکار است؛ فیلم‌ها می‌توانند در زندگی مردم اثرات زیادی بگذارند و گاهی محرک طلاق، رفاه‌زدگی و یا زندگی خوب باشند و باید مراقب این اثرات سوء بود.
 
 شاخصه های سینمای دینی از دیدگاه ‌آیت الله العظمی مکارم 
حضرت آیت الله مکارم شیرازی در سخنانی به شاخصه های سینمای دینی پرداخته اند که به این شرح است: بدیهی است مجموعه عقائد، تاریخ، آداب و رسوم جامعه، ادبیّات و هنر، همان فرهنگ جامعه است،[1]از سوی دیگر تأثیر فرهنگ جامعه در پرورش فضائل و رذائل جامعه غیر قابل انکار است، [2] زیرا مقولۀ فرهنگ، مجموعه امورى است که به روح و فکر انسان، شکل مى دهد و انگیزه اصلى او را به سوى مسائل مختلف، فراهم مى سازد.[3]لذا باید از تمام وسائل سمعى، بصرى، برنامه هاى عملى، قصص، داستانها، ادبیات، شعر و هنر به معنى اصیل و سازنده استفاده کرد تا کلمات حق به دلها راه یابد[4] آن چنان که دلنشین گردد، حق طلبان ارشاد شوند و نسبت به لجوجان اتمام حجت شود.[5]
در این میان برخی از مسائل ،حساس‌تر از حوزه های دیگر است، به ویژه مقولۀ سینما که با حساسیت‌های بسیاری روبه‌رو هستیم و مطالب و مفاهیم بسیاری وجود دارد که می‌تواند در قالب سینما جامعه را هدایت یا گمراه کند.[6]
چیستی مفهوم سینمای دینی
پدید آمدن حکومت دینى و صبغه فقهى آن و حاکم شدن فقه و فقیه، مایه نگرش جدید به متون و نصوص دینى شده است، به گونه اى که سبب گردیده هم راه حلّى در چارچوبه احکام اسلامى براى مسائل مستحدثه اى همانند رادیو ، تلویزیون و سینما، فیلم و تئاتر.. از متون دینى به دست آید و هم در بعضى از فتواهاى قبلى تجدید نظر شود.[7]با این تفاسیر، در صورتى که سینما خالى از امور خلاف شرع باشد، و سبب آموختن مسائل دینی، اجتماعى، تربیتى و اخلاقى شود می توان به آن سینمای دینی اطلاق نمود.[8]
تاثیر فیلم و سینما بر زندگی مردم
در اصل تأثیر و رنگ پذیرى از محیط و تکنولوژی در زندگی، همه مشترکند. این مطلب طبق موازین عادى و مادّى قابل انکار نیست؛ حتّى بعضى در این قسمت به اندازه اى افراط کرده اند که افکار انسان را به طور کلّى، انعکاسى از وضع محیط زندگى مادّى او دانسته اند.[9]
بدیهی است تأثیر پذیرى جزء طبیعت انسان و هر موجود مادى دیگر است [10] لذا گاه نگاه کردن به یک فیلم، می تواند افق معرفتی افراد را تغییر داده و تبدیل به عادت نماید.[11]
اینگونه است که اثرگذاری سینما و فیلم‌ها بر زندگی مردم غیر قابل انکار است؛ فیلم‌ها می‌توانند در زندگی مردم اثرات زیادی بگذارند و گاهی محرک طلاق، رفاه‌زدگی و یا زندگی خوب باشند و باید مراقب این اثرات سوء بود.[12]
در تشریح اثرگذاری فراوان صنعت سینما و فیلم باید تأکید نمود؛ با فیلم کارهای بسیاری می‌شود کرد همانگونه که فیلمی چون فیلم امام علی(ع) آنچنان تاثیرگذاری چشمگیری داشت.[13]
زیبایی شناسی؛ اصل راهبردی در تحقق سینمای دینی

بازسازی زندگی پیامبران در هالیوود این روزها با شیب تندی در حال افزایش است. پس از ساخت فیلمی درباره زندگی نوح (ع) توسط دارن آرنوفسکی، اینبار ریدلی اسکات تصمیم به ساخت فیلمی درباره موسی (ع) گرفت که با بودجه هنگفت 140 میلیون دلاری یکی از پر هزینه ترین آثار ساخته شده درباره پیامبران در تاریخ سینما می باشد. اما آیا «هجرت: خدایان و پادشاهان » می تواند در رقابت با فیلم مشابه «ده فرمان» به کارگردانی سیسیل ب دومیل و بازی به یاد ماندنی یول برینر و چارلتون هستون، شرایط بهتری در سینما بدست آورد یا خیر؟

فیلم "ناگفته های دراکولا" محصول سال 2014 هالیوود، از جمله آثار فیکشن و تخیلی می باشد که در راستای اسلام هراسی، روایتی کابالیستی از رمان مشهور برام استوکر به نام "دراکولا" را در معرض دید مخاطب قرار می دهد.
 این فیلم 18 مهر 93 ، در حدود 2900 سالن سینما در آمریکای شمالی و همچنین دیگر نقاط جهان اکران شد. بودجه تولید این فیلم 70 میلیون دلار بوده که با فروش نزدیک به 216 میلیون دلار جزو آثار موفق هالیوود می باشد. در این فیلم بیشتر به وجه شیطانی دراکولا پرداخته شده که به مبارزه با ارتش مسلمانان عثمانی رفته و آنها را قتل عام می کند.
 

خلاصه داستان
امپراطوری عثمانی بر کشورهای اروپایی مسلط شده و از آنها غرامت می‌گیرد. نشان داده می شود که سلطان عثمانی در سال 1442 میلادی 1000 نفر از نوجوانان ترانسیلوانیا را به عنوان پیشکش از آنها می‌گیرد و با تربیت آنها به عنوان جنگجوهای زبده و سنگدل (گارد ینی چری یا چریک نو) ارتش خود را کامل کرده و به جنگ صلیبیون می رود.
 از میان آن نوجوانان یکی به جنگجویی بسیار قسی القلب و خونریز تبدیل می شود که نامش لرزه بر اندام همگان می انداخت؛ ولادِ صلابه گر (ولاد سوم) ...

درآمد
در هالیوود ابتدا در کنار تبلیغ و ترویج فرهنگ غرب آمریکایی اعم از کابالیسم، گنگستریم، میکی ماسیسم، آخرالزمانیسم، داروینیسم و مانند آن، علاقه ای کاذب نسبت به داستان ها و شخصیت های شرق باستان و غرب آسیا و خاورمیانه پیدا شد که در این قصه ها همواره انسان شرقی، موجودی شرور و خبیث و دغل بوده، که با فقر و بیچارگی دست و پنجه نرم می کند و زندگی خویش را از راه خلاف و قانون گریزی به پیش می برد.

دوربین سینمایی غرب سعی کرده است شرق اسلامی را با شکل و شمایل غربی و یا با برج های تخیلی هزار و یک شبی، همراه با مردمی فقیر و بزه کار نشان دهد! از این دسته فیلم ها می توان: دزد بغداد،[2] پسر شیخ،[3] مراکش،[4] دروغ های راست،[5] افشاگر،[6] تصمیم اجرایی،[7] جاسوس بازی،[8] حکومت نظامی،[9] دراکولای برام استوکر،[10] ال سید،[11] سالت،[12] فرانتیک،[13] بدون دخترم هرگز، شن قرمز، قفسه درد، منطقه سبز، امگا کد 2، اجرا،[14] و قربانی[15] را نام برد.

در این فیلم ها شرق راکد و یک نواخت است و قادر به تعیین هویت خود نیست و بیشتر وابسته و فرمانبردار می باشد. در همین نگاه، غرب دچار خشونت فرهنگی شده و هر آن چه را که نمی تواند با آن منطبق شود را بر نمی تابد و سعی می کند آن را نابود سازد! آنچه از مسلمانان ارایه می دهد، بدویت و عقب ماندگی و هرزگی است و در آن خشونت و تروریسم موج می زند! مسلمانی که در او مبانی بنیادگرایی، رادیکالیسم، خشونت، عدم عقلانیت و جنون، و تند روی دیده می شود و او مروج و مؤید تروریسم است.

گفت‌وگو با همایون ارشادی، بازیگر موفق ایران در سینمای جهان: آمریکایی‌ها «رُل اصلی» را به ما نمی‌دهند
اسمش را تقدیر، تصادف، خوش‌شانسی، موقعیت‌سنجی، یا هر چیز دیگر بگذارید، همایون ارشادی دست‌کم دو نقش و دو فیلم بسیار مهم در سینمای ایران دارد که جزو قله‌ها و غبطه‌هاست؛ آقای بدیعی «طعم گیلاس» عباس کیارستمی و محمود «درخت گلابی» داریوش مهرجویی.
 تصویر آمریکایی‌ها «رُل اصلی» را به ما نمی‌دهند
البته ارشادی با ترکیب استعداد و وقار و هوش و درک مناسب فضای این دو اثر، جلوه‌ای دلنشین از این دو کاراکتر ارائه داد و سهم مهمی در مانایی و محبوبیت این آثار داشت. ارشادی با درخشش این فیلم‌ها، مورد توجه برخی کارگردان‌های سینمای جهان هم قرار گرفت و با بازی‌های خوبش به عنوان بازیگر ایرانی، آبروداری کرد و غرورآفرین ظاهر شد.