در فیلم های هالیوودی همیشه چند کشور دستمایه سوژه هایی قرار گرفتند از جمله روسیه (که عموما نقش منفی داستان هست) و حتی ایران که نمی شود گفت همیشه نگاه منفی به آن وجود داشته اما متاسفانه عموما به همراه یک سری منفی بافی ها و دشمنی ها همراه بوده و کم پیش آمده که از کشور ما در این صنعت تعریف شود. ناآگاهی از فرهنگ و تاریخ کشورمان و از آنسو لهجه بد بازیگرهای ایرانی در این فیلم ها و اطلاعات غلطی که از ایران به مخاطب داده می شود هم طبیعتا برای بیننده ایرانی آزار دهنده است. می خواهیم نگاهی داشته باشیم به صحنه هایی که نام ایران در فیلم های هالیوودی ذکر شده و آن ها را به چالش بکشیم. 

برخی از هنرمندان سینما و تلویزیون با انتشار پیام‌هایی در صفحه شخصی خود در فضای مجازی ضمن ابراز همدردی با مردم مظلوم غزه، خشم و انزجار خود را از اقدامات ظالمانه رژیم صهیونیستی اعلام کردند.

وقتی در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر، اولیور استون، فیلمساز معروف آمریکایی در سینما ‌فلسطین تهران از سینماگران ایرانی پرسید: «چرا سینما را برای روایت انقلاب‌تان به کار نگرفته ‏اید؟» یک واقعیت بزرگ در مقابل مخاطبان سینمای ایران قرار گرفت که در این سینما، انقلاب اسلامی به عنوان یکی از محوری‌ترین واقعیات تاریخ این مرز و بوم را به‌طور کامل سانسور کرده است.

با یک فیلم دو ساعته (کمتر یا بیشتر) در موردکسب و کار و کارآفرینی، به یک کارآفرین تبدیل نمی‌شود. اما هستند فیلم‌ها که می توانند شما را با کسب و کارها آشنا کنند با دیالوگ های کسب و کاری یا

 فیلم‌های مربوط به کسب و کار برخی مستند و برخی سیاسی هستند. اما سر و ته همه‌ی این فیلم‌ها تنها یک چیز است: «هرطور که شده به اهداف‌مان برسیم.»

اگر بخواهیم «مامور مخفی» را با دیگر آثار ضدایرانی مانند «آرگو»، «سپتامبرهای شیراز» و... مقایسه کنیم، قطعا از پایین‌ترین کیفیت برخوردار بوده و هیچ هیجان و تنشی بین بازیگران آن را مشاهده نمی‌کنیم. حضور یک جاسوس زن در تهران باید برای مخاطبینش نوعی فضای ملتهب‌آوری را فراهم کند ولی آنچه که در فیلم دیده می‌شود چیزی جز یک بازی بی‌روح و کسل‌کننده نیست!

جشنواره فیلم کن فرانسه از امروز (سه‌شنبه ۱۴ تیر/ ۷ ژوئیه) کار خود را آغاز می‌کند؛ لغو این رویداد سینمایی در سال گذشته به‌دلیل همه گیری کرونا سبب شد امروز سینمادوستان بی‌صبرانه هفتادوچهارمین دوره آن را با فهرستی از فیلم‌های مطرح جهان چون «قهرمان» اصغر فرهادی انتظار بکشند.
به گزارش ایرنا، جشنواره فیلم کن در شهری به همین نام در جنوب فرانسه از فردا به مدت ۱۱ روز (۱۷ ژوئیه) میزبان فیلم‌هایی از چهار گوشه جهان است. انتظار برای برگزاری رویدادهای سینمایی بزرگ همیشه با گمانه‌زنی‌هایی از موفقیت احتمالی فیلم‌ها همراه است و از چندی پیش اخبار اکران تازه‌ترین فیلم اصغر فرهادی در این رویداد گوش رسانه‌های ایرانی را تیز کرده است.

فیلمی که بیش از یک سال معطل مجوز نمایش مانده بود،  ناگهان اجازه پخش پیدا می­کند؛ فیلم سینمایی “تلفن همراه رئیس‌جمهور” ساخته علی عطشانی که جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل زن را در سی‌امین جشنواره فیلم فجر به خود اختصاص داد، در فضای انتخاباتی کشور اکران می شود.  فیلمی با موضوعی سیاسی-اجتماعی که به برجسته سازی مشکلات مختلف سیاسی طبقه متوسط جامعه ایرانی پرداخته است.

دولت بریتانیا به خاطر حمایت از ساخت فیلم‌های بزرگ در این کشور، دست به یک اقدام تشویقی هزینه بر کرده است.

طبق آماری که اخیرا منتشر شده، دولت بریتانیا سال گذشته 600 میلیون پوند صرف کاهش مالیات پروژه های عظیم سینمایی و تلویزیونی کرده است. این پرداخت در چارچوب 751 میلیون پوندی بوده که خزانه داری به عنوان کاهش مالیات برای فیلم ها، سریال ها، بازی ها، انیمیشن ها و برنامه‌های کودک و نمایش های تئاتری که موفق به پاس کردن «آزمایش فرهنگی» می شوند در نظر گرفته است. اگرچه محتوای دقیق این آزمایش مشخص نیست اما به صورت کلی در این تست محتوای فرهنگی، میزانی که از فیلم در بریتانیا فیلمبرداری شده و البته سهم حضور بازیگران و عوامل بریتانیایی یا اروپایی در نظر گرفته می شود. آمار دولتی نشان می دهد، این عدد از 564 میلیون دلاری که در سال 2015 پرداخت شده بود، حدود یک سوم بیشتر است. این طرح همین طور به ادعای دولت بریتانیا باعث عدم مهاجرت نخبگان هنری و فرهنگی این کشور به مکان های ارزان تر در اروپای شرقی شده و از این حیث بسیار موفق عمل کرده است.

این فیلمساز امریکایی که در جشنواره جهانی فجر سخن می‌گفت در پاسخ به سؤال یکی از دانشجویان درباره واکنش یک کارگردان در قبال درخواست حکومت برای ساخت فیلم سفارشی، تصریح کرد: «وقتی در سیستمی هستید که به شما می‌گویند چه فیلمی بسازید باید آدم باهوشی باشید. سیستم می‌گوید من برای این فیلم‌ها هزینه می‌کنم و اگر می‌خواهید فیلمساز باشید ناگزیر هستید که فیلم بسازید، بنابراین باید بتوانید با قوانین بازی کنید. متأسفانه امروز پول و سرمایه تعیین کننده همه چیز است و دوران سختی را پشت سر می‌گذاریم. با این حال باید سعی کنید همیشه انسانیت تان را زنده نگه دارید.»

فیلم سینمایی 12 سترانگ دربارۀ جنگ جنرال دوستم و طالبان در ولایت بلخ، همچنان در پرده‌ای سینماهای ایالات متحده امریکا به‌نمایش گذاشته می‌شود.

این فیلم از روی داستان «سربازان اسپ‌سوار» تهیه شده‌است.

سربازان اسپ‌سوار داستانی است که بربنیاد رویدادهای واقعی سال ۲۰۰۱میلادی در افغانستان تهیه شده‌است و جنگ ائتلاف شمال، به‌ویژه جنرال دوستم را با پشتیبانی امریکا برضد طالبان، به‌تصویر می‌کشد.

نام ۱۲نیرومند اشاره به ۱۲تفنگدار نیروهای امریکا است که پس از حملات ۱۱سپتامبر، از راه ازبیکستان وارد افغانستان شدند و درکنار زیردستان مسلح جنرال دوستم، بر ضد طالبان می‌جنگند.

پیش از ورود این ۱۲سرباز، جاسوسان «سی‎آی‌ای» با سران و فرماندهان ائتلاف شمال دیدارمی‌کنند و با اهدای پول، مشروب الکلی «ودکا» و تحفه، آنان را به همکاری با نیروهای امریکایی فرا می‌خوانند.

گفته می‌شود که این فیلم در مکزیکو نو در جنوب امریکا ساخته شده و نکتۀ چشم‌گیر آن، مناظر خشک و کوهستانی فیلم است که به کشور شباهت دارد.

از حضور نیروهای امریکایی در افغانستان ۱۶سال می‌گذرد و جنگ افغانستان طولانی‌‌ترین جنگ تاریخ آمریکا خوانده شده‌است.

بیش از هجده ماه از دوره ریاست‌جمهوری دانلد ترامپ می‌گذرد و خوب یا بد، تأثیر رژیم او در حال نفوذ به دنیای سینما و فیلم‌هاست؛ آثاری که در همه اشکال و ابعاد ساخته می‌شوند، از بلاک‌باسترهای فرنچایزی تا درام‌های زندگی‌نامه‌ای تاریخی و حتی کمدی‌های خانوادگی که گاهی سروکله یک نمونه خوب‌شان پیدا می‌شود؛ و در واکنش یا حتی با الهام از وضعیت فعلی امور خارجه ساخته می‌شوند و بازتابی از شکست‌های سیستمی‌ای هستند که ما آمریکایی‌ها را به این‌جا رسانده‌اند و گاهی وقت‌ها هم با استفاده از روشنایی‌شان، راهنمای ما می‌شوند در دل تاریکی و ظلمتی که حکم‌فرما شده است.

سینمای عصر ترامپ هنوز آن طور که باید شکل نگرفته است و همچنان باید در انتظار تصویر جامع‌تری باشیم، اما هفت فیلمی که در ادامه درباره‌شان می‌خوانید، اولین نمونه‌های سینمایی هستند که نشان می‌دهند سینما چه‌طور این عصر سهمگین در تاریخ آمریکا را ممکن است مورد پردازش و بررسی قرار دهد.

سیاه‌پوست نژادپرست /

باران کوثری بازیگر سینما در اینستاگرام خود به مناسبت روز قدس، پست جالبی را منتشر کرد و لقب دیکتاتوری ابلهان را به صهیونیست ها داد.

ملکه صحرا(Queen of the Desert) یک درام تاریخی است که داستان آن در دوران فروپاشی امپراتوری‌ها و تشکیل دولت-ملت‌ها در خاورمیانه می گذرد که بر اساس زندگی«گرترود بل» با بازی نیکول کیدمن ساخته شده است.

معمولاً فیلم‌های ورنر هرتزوگ به صورت مواجهه یک شخص یا فرهنگ با فرهنگ و مردمانی دیگر است که به نوعی زمینه اصلی فیلم‌های این کارگردان است.

این فیلم نخستین چیزی که به یاد انسان می‌آورد، فیلم «لورنس عربستان» است که یک فیلم با شکوه و ساخته دهه ۶۰ میلادی است و به نظر می‌رسد کارگردان سعی کرده بر اساس همان قواعد حرکت کند که البته شکست خورده است.

فیلم سال ۲۰۱۵ منتشر شده و شخصیت «گرترود بل» با بازی نیکول کیدمن همانند «کلنل لورنس»، یک شخصیت مرموز در تاریخ انگلستان است و با وجود این‌که غرب معتقد است این دو نفر تشکیل‌دهنده خاورمیانه جدید هستند، فیلم سعی می‌کند از «گرترود بل» شخصیت یک فردی که شکست عشقی خورده را نشان دهد که به شرق هزار و یک شب سفر کرده و با حافظ و خیام آشنا می‌شود.

معلوم نیست ورنر هرتزوگ با وجود این‌که خودش به ایران سفر کرده است چرا ایرانی‌ها را مردمی نشان  می‌دهد که به عربی صحبت می‌کنند و کلاه مصری به سر دارند، ایران  در این فیلم فارغ از وضعیت سیاسی و جغرافیایی، صرفاً یک باغ است و به جرأت می‌توان گفت کارگردان یک ایران جعلی به نمایش گذاشته است.

 در این فیلم با شخصیت‌ها و فضاهایی مواجه هستیم که عمیق نبوده و تصویر درستی به ما ارائه نمی‌دهند و تمام فیلم تحت تأثیر شخصیت اصلی داستان قرار دارد به طوری که اگر این شخصیت اصلی را از فیلم بگیریم، این فضاها می‌توانند هر جای دیگری باشند و داستان می‌تواند هر جایی اتفاق بیفتد.

 قطعاً این فیلم سفارش شده است و به نظر می‌رسد مدیران کمپانی هالیوودی سازنده یا نویسندگان و دست‌اندرکاران اصلی این فیلم مدیران مایل به تطهیر شخصیت اصلی این فیلم بوده‌اند.

شخصیت اصلی این فیلم در تاریخ خوش‌نام نیست و بیشتر از این‌که به یک مستشرق معروف باشد، او را به عنوان یک جاسوس انگلیس می‌شناسند همان‌طور که در مورد کلنل لارنس هم همین حرف زده می‌شود و این دو نفر وارد شرق شده و اقدام به توطئه می‌کنند که در این مورد هیچ شکی نیست.

 همزمان با روز نکبت و سالروز آوارگی ملت فلسطین و تشکیل کشور جعلی اسراییل، مستند «دیوار گتو» چهارشنبه  ۲۶ اردیبهشت ماه با حضور گلعلی بابایی، اصغر نقی زاده و سامه یح رییس انجمن کلیمیان تهران رونمایی می شود.

این مستند که به کارگردانی محسن نقی زاده و به صورت آرشیوی و مصاحبه ای تولید شده ضمن پرداختن تاریخ و سرگذشت یهودیان، چگونگی تشکیل و تاسیس کشور جعلی اسراییل را در فلسطین اشغالی بررسی می کند.

مراسم رونمایی و اکران مستند ۴۰ دقیقه ای «دیوار گتو» روز چهارشنبه ۲۶ اردیبهشت برگزار می شود.

سایت خبری تحلیلی و سینمایی هالیوود ریپورتر: قانون ما اجازه فیلمسازی از غزه را نمی‌دهد!

آیا در قبال فلسطین مسئول نیستیم؟ | الذین استضعفو فی الارض
لرزه جهانی پویش فریاد عروسک ها
نسل کشی ارتش اسرائیل در بزرگترین زندان دنیا ! | انسانیت مرده

قلاده‌های طلا فیلمی به کارگردانی ابوالقاسم طالبی محصول سال ۱۳۹۰ است که حوادث پس از انتخابات ۸۸ را به روایت جمهوری اسلامی به تصویر کشیده‌ است. اکران فیلم از تاریخ ۲۵ اسفند ۱۳۹۰ شروع شد. فیلم‌برداری صحنه‌های فیلم در تابستان ۱۳۹۰ و در شهر تهران انجام شده است. نویسنده به گفته خودش، در تدوین فیلم‌نامه فیلم از اطلاعاتی که اعضای سابق سازمان مجاهدین خلق فراری از اردوگاه اشرف، فیلم‌های مستند بسیج و نیروی انتظامی و متن بازجویی‌های دستگیرشدگان در خلال ناآرامی‌های پس از انتخابات به دست آورده، کمک گرفته است. ابوالقاسم طالبی تصمیم داشته در ابتدا نام فیلم «ترور رئیس‌جمهور» گذارده شود که به موجب نامه‌ای که از دفتر هاشمی رفسنجانی به دست وی می‌رسد، از این کار نهی می‌شود و نام فیلم به قلاده‌های طلا تغییر پیدا می‌کند.