اگر بخواهیم «مامور مخفی» را با دیگر آثار ضدایرانی مانند «آرگو»، «سپتامبرهای شیراز» و... مقایسه کنیم، قطعا از پایینترین کیفیت برخوردار بوده و هیچ هیجان و تنشی بین بازیگران آن را مشاهده نمیکنیم. حضور یک جاسوس زن در تهران باید برای مخاطبینش نوعی فضای ملتهبآوری را فراهم کند ولی آنچه که در فیلم دیده میشود چیزی جز یک بازی بیروح و کسلکننده نیست!
آثار سینمایی تولید شده در جهان مختص یک جامعه، کشور، منطقه جغرافیایی یا حتی یک قاره نیست. وقتی فیلم سینمایی تولید میشود، خصوصا اگر به زبان انگلیسی باشد، مخاطبین جهانی دارد و در دسترس همگان قرار میگیرد. سیاستمداران و سینماگران هالیوودی از دهه 1990 به بعد هیچ فرصتی را جهت تشدید دشمنی با انقلاب ایران و ماهیت اسلامی آن با تولید آثار ضدایرانی از دست نمیدهند. در سینمای هالیوود «ایرانهراسی» یک موضوع اساسی و دغدغه کارگردانان است که و با آثار سینمایی هر چند ضعیف خود، به دنبال خدشهدار کردن مردم و سیاست ایران هستند.
با توجه به نظریه اجتماعی«"کاشت» که به بررسی آثار بلندمدت تلویزیون بر افراد میپردازد، رسانههای تصویری، قویترین ابزارهای داستانگویی(بد یا خوب) در فرهنگها هستند. همچنین نظریه «یادگیری ذهنی اجتماعی» نیز درباره رسانهها میگوید، تلویزیون، مدلهایی جذاب و قابلباور را در اختیار ما میگذارد تا با آنها همزادپنداری کنیم و تجربههای خود را بر اساسشان شکل و تطابق دهیم.