اسطوره سازان تمدن ایرانی

فیلم سینمای «اژدها وارد می‌شود»، به کارگردانی «مانی حقیقی» که یکی از متفاوت‌ترین فیلم‌های امسال است

عوامل فیلم:

کارگردان، نویسنده، تهیه کننده: مانى حقیقى/ مدیر فیلمبردارى: هومن بهمنش/ طراح صحنه: امیرحسین قدسی/ طراح لباس: نگار نعمتی/ تدوین: هایده صفى یارى/ صداگذار: امیرحسین قاسمى/ صدابردار: داریوش صادقپور/ طراح چهره پردازی: مهرداد میرکیانی/ موسیقى: کریستف رضاعى/ عکاس: عباس کوثرى

بازیگران: امیر جدیدى، همایون غنى زاده، احسان گودرزى، نادر فلاح، علی باقری، کیانا تجمل

محل فیلمبرداری:

موقعیت دره چاهکوه در قشم

معرفی دره چاهکوه:

هیچ فیلمسازی، کامل نیست، خصوصاً اگر تازه وارد این حرفه شده باشد. احتمالاً تعداد اشتباهاتی که در سال‌های اولیه فیلم‌سازی خود انجام می‌دهید از دستتان در می‌رود اما اگر حین کار بر روی پروژه بدانید که باید مراقب چه چیزهایی باشید، از اشتباهات احتمالی اجتناب می‌کنید. اما مواردی که یک فیلمساز کم‌تجربه باید به آن‌ها توجه داشته باشد چیست؟

خانه عباسیان یکی از خانه‌های تاریخی شهر کاشان است. معماری این بنا یکی از معروف ترین معماری‌های اسلامی و ایرانی است. صاحب این خانه حاج محمد ابراهیم تاجر کاشی است. در این خانه فیلم‌های زیادی مانند مسافر ری، ملاصدرا، خانه ای در تاریکی و... ساخته شده است.

حدود صد سال پیش حیاط بیرونی به یکی از تجار فرش کاشان به اسم آقای عباسیان به مبلغ هزار تومان فروخته شد. خبر خریدن خانه به این قیمت باعث معروفیت آن شد و بعد آن کل این مجموعه به خانه‌ی عباسیان مشهور شد.

سایت شایعات یا رصد شایعات همونطور که از اسمش مشخصه در مورد شایعات با موضوع های مختلف از قبیل(مذهبی، تاریخی، فرهنگی و...) تحقیق می کند و واقعیت را نشر می دهد.

همه ما روزانه در شبکه های اجتماعی مثل وایبر، واتزآپ، تلگرام و...با چندین شایعه مواجه ایم. برخی از اوقات پیگیری و پاسخگویی این حجم زیاد از شایعات از تک تک بر نمی آید. عده ای از دوستان دغدغه مند سایتی را راه اندازی نمده اند که بصورت مستند سعی در برطرف نمودن شایعات و مقابله با آن پرداخته اند. مخاطبینی که علاقه مند اطلاعات بیشتر درباره این سایت هستند به لینک ذیل مراجعه فرمایند.

http://shayeaat.ir

شعار سایت شایعات:«لا سُنَّةَ أَفضَلُ مِنَ التَّحقیق» «هیچ راهی برتر از تحقیق و حقیقت جویی نیست.»

امام علی (ع) معجم الفاظ غررالحکم، ص249

محمد رسول‌الله فیلمی است در گونه تاریخی به کارگردانی مجید مجیدی که داستان زندگی کودکی محمد (پیامبر اسلام) (سده ۶ (میلادی)) را روایت می‌کند. این فیلم در جشنواره فیلم فجر در سال ۱۳۹۳ برای اولین بار برای اهالی سینما اکران شد. اکران سراسری محمد رسول‌الله از روز ۵ شهریور ۱۳۹۴ (۲۷ اوت ۲۰۱۵) در ایران و همزمان با افتتاحیه جشنواره فیلم مونترال کانادا آغاز شد.

قرار است سه‌گانه سینمایی و مستقل از هم تولید شود که به مقاطع مختلف زندگی محمد بپردازد. در اولین فیلم، قصه از دوران جاهلیت و شرایط اجتماعی زمان تولد محمد آغاز می‌شود و در ۱۲ سالگی او به پایان می‌رسد.

در ساخت این مجموعه همچون سایر فیلم‌های تاریخی سال‌های اخیر ایران نظیر ملک سلیمان از عوامل خارجی و در سطح سینمای روز جهان استفاده شده است. فیلم‌برداری این اثر بر عهده ویتوریو استورارو و موسیقی متن آن ساختهٔ ای. آر. رحمان است که هر دو از هنرمندان برنده جایزه اسکار به شمار می‌آیند.

این فیلم در شهرک سینمایی پیامبر اعظم که در ۵۵ کیلومتری شهر قم قرار دارد، ساخته شده‌است. در این شهرک، ماکت شهرهای مکه و مدینه با مشخصات ۱۴۰۰ سال قبل، در مقیاس یک به یک (مختصات واقعی) طراحی و ساخته شده‌است و قرار است پس از پایان فیلمبرداری، از این دکور تحت عنوان شهرک سینمایی پیامبر اعظم برای دیگر پروژه‌های سینمایی دربارهٔ تاریخ اسلام استفاده شود.

این فیلم پرهزینه‌ترین فیلم تاریخ سینمای ایران محسوب می‌گردد بخش‌هایی از این فیلم (مربوط به واقعه جنگ اصحاب فیل) در کشور آفریقای جنوبی فیلمبرداری شده است.

فیلم محمد در تهران در ۴۰ سالن سینما به نمایش درآمد و با فروش ۱۷۰ میلیونی روز اول اکران خود در سینماهای تهران بالاترین میزان فروش برای افتتاحیه یک فیلم سینمایی در ایران را رقم زد. این فیلم پیش از تولد پیامبر اسلام (تا ۱۲سالگی) او را در بر می‌گیرد و البته بخش‌های قبل از ۵۰ سالگی محمد نیز به‌صورت فلاش‌بک نشان داده می‌شود.

فیلم محمّد رسول‌الله پیش از اکران عمومی و حتی پس از اکران با استقبال برخی کشورهای عربی و مخالفت برخی دیگر مواجه شده است. مجید مجیدی کارگردان این فیلم در پاسخ به برخی مخالفین اعلام کرده که در نگارش فیلمنامه از روایت‌ها و منابع مورد تأیید مسلمانان و نه تنها شیعیان بهره برده است.[۱۶] مجیدی در زمینه ساخت این فیلم گفت: باعث افتخار است که هشت سال از عمرم را صرف پروژه‌ای با نام مقدس پیامبر عظیم الشان اسلام کرده‌ام.

این فیلم به عنوان نماینده سینمای ایران در جشنواره اسکار سال ۲۰۱۶ میلادی اعلام شد،

این فیلم با فروش ۱۴ میلیارد و ۵۶۹ میلیون تومان پرفروش‌ترین فیلم سال ۹۴ شد.

لوکیشن‌ها

صحنه‌های این فیلم در شهرهای کرمان، عسلویه و در شهرک سینمایی پیامبر اعظم در حوالی شهر قم داشته‌است که در آن مکه و مدینه با جزئیات و مختصات دقیق و واقعی بر اساس متون بازسازی شده‌اند. سکانس مربوط به حملهٔ ابرهه به مکه نیز که به تعداد زیادی فیل، نیاز داشته در شهر بلا بلا در آفریقای جنوبی، فیلمبرداری شده است.

این فیلم در ژانر زندگینامه، درام و رومانس به کارگردانی سیدنی پولاک در سال 1985 ساخته شد.

«از درون آفریقا» داستان زندگی رابرت ردفورد و مریل استریپ است. این دو در راه سفر به نایروبی در آفریقا، با یک ماجراجوی انگلیسی آشنا می شوند

برخی لوکیشن های این فیلم در جنگل های بکر نایروبی (پایتخت کنیا) یعنی جایی که تپه های نگونگ (Ngong) و دره گریت ریفت (Great Rift Valley) به طول تقریباً 6000 کیلومتر وجود دارد، تصویربرداری شده است.

بازتاب غرش سهمگین شیرها در فضای این منطقه، شنیدنی و در عین حال بسیار هیجان انگیز است. 

گردشگری فیلم یا Film Tourism در واقع یکی از فعال‌ترین بخش‌ها در جذاب‌سازی مقاصد گردشگری کشورهای مختلف جهان به شمار می‌رود. سریال‌ها و فیلم‌های سینمایی معروفی که از طریق پرده نقره‌ای سینما و همچنین سینما‌های خانگی میلیاردها مخاطب جعبه سیاه، الهام‌بخش مقاصد گردشگری در ۲ دهه اخیر شده‌اند، عامل سفر میلیون‌ها گردشگر به کشورهای ۵ قاره هستند.
   اکنون، قدرت صنعت سینما، به کمک جذاب‌سازی برای مقاصد گردشگری در سراسر گیتی آمده تا نقاط بکر و کمتر دیده شده، فرصت دیده شدن دوباره را از دوربین گردشگران پیدا کنند. از این فضا، کشور ایران هم باید با توجه به پتانسیل‌های صنعت سینما و صنعت گردشگری خود، به بهترین شکل ممکن استفاده کند. بخشی از ۳۶ میلیارد درآمد ارزی از صنعت گردشگری کشور در یک دهه آینده، می‌بایست توسط گردشگری فیلم، گردشگری سلامت و گردشگری روستایی تامین شود. برای نیل به این آرمان‌ها، به برنامه‌ریزی دقیق نیاز است.

کشور ۴ اقلیم ایران با این همه پتانسیل طبیعی و اقلیمی که بارها در فیلم‌های سینمایی، سریال‌های تلویزیونی و حتی مستندها به تصویر کشیده شده است، می تواند از طریق صنعت سینما، رونق گردشگری خود را دنبال کند.

نخستین قسمت از سریال کوتاه «باروت» (Gunpowder) یکشنبه از بی‌بی‌سی پخش شد و نمایش صحنه‌های عریان خشونت در آن اعتراض تماشاگران را برانگیخت.

این سریال با بازی کیت هرینگتون ستاره سریال «بازی تاج و تخت» روایتی تاریخی از انگلستان قرن هفدهم میلادی است. «باروت» در سه قسمت داستان تلاش منفجر کردن پارلمان انگلستان در سال ۱۶۰۵ میلادی را به تصویری می‌کشد. کیت هرینگتون در «باروت» نقش رابرت کتسبی طراح اصلی این نقشه را بازی می‌کند.

در قسمت نخست باروت صحنه‌هایی از شکنجه وحشیانه و اعدام یک کشیش جوان و یک زن در حالی نمایش داده می‌شود که برای بسیاری از تماشاگران خارج از تصور است و همین موضوع اعتراضات بسیاری را برانگیخته است.

برای نمونه یکی از ببنندگان سریال در شبکه‌های اجتماعی نوشته، پس از تماشای «وحشی‌گری‌های سهمگین» شوکه شده است. یکی دیگر از بینندگان در این باره نوشت: «صحنه اعدام یکی از دردناک‌ترین چیزهایی بود که در تمام عمرم دیده‌ام.»

شیعیان با دارا بودن ویژگی‌هایی همچون پیروی از سیرۀ پیامبر اکرم(ص) و ائمۀ اطهار(ع)، اجتهاد علمای وارسته، عقلانیت مبتنی بر وحی و حدیث و... طی تاریخ اسلام در عرصه‌های سیاسی، علمی، فرهنگی، ادبی و اجتماعی جهان اسلام حضور فعال و تأثیرگذاری داشتند. این تأثیرگذاری در قرن اخیر با انقلاب اسلامی ایران و تأسیس حکومت اسلامی، ابعاد گسترده و عمیق‌تری یافته است. در سال‌های گذشته، برخی از حاکمان منطقه و نویسندگان مغرض با طرح «هلال شیعی» کوشیده‌اند حضور فعال شیعیان در عرصۀ سیاسی و اجتماعی جهان اسلام را هراس‌آمیز نشان دهند که این امر یا از کینه‌ورزی آنان ناشی می‌شود یا نتیجۀ نشناختن واقعی و درست عقاید و سیرۀ فردی و اجتماعی شیعیان است.
به منظور بررسی این مفهوم و سهم شیعیان در شکوفایی فرهنگی و سیاسی منطقه و جهان اسلام گفت‌وگویی با جناب آقای دکتر خواجه سروی ترتیب داده شده است که حاصل آن را در ذیل مطالعه خواهید فرمود.

جناب آقای دکتر خواجه سروی برای شروع بحث مفهوم هلال شیعی را بیان کنید؟
اصطلاح «هلال شیعی» (Shiite Crescent) اصطلاحی است با سابقه‌ای آکادمیک در ادبیات علمی آلمانی‌زبان که نخستین‌بار در حوزۀ مباحث استراتژیک، ملک عبدالله دوم، پادشاه اردن، آن را در دسامبر سال 2004م در گفت‌وگو با روزنامۀ «واشنگتن‌پست» هنگام دیدارش از امریکا مطرح کرد. کاربرد این واژه، مقارن با به قدرت رسیدن شیعیان در انتخابات عراق، پس از حملۀ ایالات متحده امریکا در سال 2003م به این کشور بود. بر این اساس به قدرت رسیدن شیعیان در عراق، تکمیل‌کنندۀ هلالی از حوزه‌های نفوذ شیعی بود که کشورهای لبنان، سوریه، عراق، ایران، پاکستان و افغانستان را دربرمی‌گرفت؛ به این معنا که نه تنها در ایران، شیعیان در قالب جمهوری اسلامی و در لبنان در مقام جنبشی مقتدر و پیشرو، بلکه در عراق و سوریه نیز، که دولت را در اختیار دارند، از جایگاه تعیین‌کننده‌ای در منطقه برخوردارند.
همچنین از منظری دیگر و با نگاه به پراکندگی شیعیان در سطح جهان، اصطلاح هلال شیعی به نوعی درصدد تداعی و القای معادلی شیعی برای «دایسپورای یهودیان» است که به اشغال فلسطین انجامید و درواقع این نگاه درصدد است نفوذ شیعیان در محدودۀ غرب و جنوب غرب آسیا را به قدرت‌های مختلف هشدار دهد.
این مفهوم از یک‌سو نشان‌دهندۀ افزایش وزن شیعیان در عرصۀ سیاست بین‌الملل و خاورمیانه است و از سوی دیگر نوعی جهت‌دهی به حساسیت‌های منفی فضای رسانه‌ای به‌شمار می‌رود.

نقد و بررسی فیلم «ستیغ اره ای» ساخته مل گیبسون  (Hacksaw Ridge -2016)
  در میان بحبوحه ای از آثار نازل، سطحی، متزلزل و مضمحل اسکار امسال که زیر سایه ی سیاست برای خود اعتبار کسب کردند، یک فیلم توجه مرا به خودش جلب کرد. فیلمی که نکات مثبت و منفی فراوانی دارد و به باور نگارنده با تمام کاستی هایش و البته پرگویی هایش، بهترین فیلم امسال بوده است.
ستیغ اره ای فیلمی است متوسط، که البته بی نهایت میهن پرستانه و متجلی، خوش ساخت، جذاب، خوش تکنیک و سرگرم کننده می باشد. فیلم در قیاس با آثار بسیار نازل امسال اثری گرانبها است. اثری که بعید می دانم به این زودی ها فراموش شود. به باور من اما فیلم علاوه بر رویکرد ضد جنگ اش و انسان خواهی و انسان دوستی اش ایرادات جدی ای در خود دارد.
اگر بخواهیم زندگی دزموند داس را به چند دسته تقسیم کنیم ابتدا می توانیم از کودکی وی شروع کنیم.
 

کارگردان فیلم سینمایی «ملک سلیمان»، سه شنبه شب در برنامه «چهل چراغ» به گفت‌وگو با محمدرضا شهیدی فرد پرداخت و در پاسخ به پرسش این مجری و کارشناس فرهنگی از نقش سینما در تکامل نگاه معنوی مردم گفت و با اشاره به یکی از آثار دینی اش، عنوان کرد: «امیدوارم که ساخت این آثار موثر بوده باشد و به نظر این چنین شد. از سریال «مریم مقدس(س)» مثال می زنم که در یکی از کشورهای آفریقایی نمایش داده شد و موجب صلح و آشتی میان مسلمانان و مسیحیان شد. ما در آن جا سفارت داشتیم و بچه های سفارتخانه کار را دوبله کردند و اوضاع آنجا آرام شد. این اتفاق‌ها در خیلی از کشورها افتاد.»

 کارگردان آثار دینی و دفاع مقدسی با اشاره به نقش والای سینمای ایران در نگاه جهانیان، عنوان داشت: «در جهان سینمای ایران را با آثار دینی و انسانی و معنوی می شناسند و از سینمای ایران همیشه چنین انتظاری دارند چون خودشان سینمای سرگرم کننده دارند و آن چه تشنه اش هستند فیلم های معنوی است. در داخل کشور هم شاهد بودیم که این فیلم ها تاثیرات خوبی در روحیه و رفتار مردم داشته است. با وجود این که فیلم های دینی کمی ساختیم اما همین ها تاثیر گذاشتند.» شهریار بحرانی با اشاره به این که بودجه لازم برای ساخت قسمت های بعدی «ملک سلیمان» فراهم نشد، از اقدامات برنامه ریزی شده صهیونیسم جهانی برای عدم نمایش بین المللی فیلم دینی «ملک سلیمان» گفت: «در آن زمان با 60 سینما در کشورهای خاورمیانه و ترکیه برای نمایش فیلم قرارداد بسته شد اما مصادف شد با مصاحبه رئیس کمپانی یونیورسال در الجزیره که عنوان کرد از نظر ما فیلم «ملک سلیمان» غیرقابل پخش است و قراردادها هم به تدریج فسخ شد! به هر حال این فیلم ضد سیاست های صهیونیسم جهانی است. چهره ای که ما براساس قرآن از پیامبر معصوم نشان دادیم با آن چیزی که آن ها تبلیغش را می کنند، خیلی فرق دارد. از این نظر بعضی از فیلم های دینی ما در خارج از کشور کاملا تحریم هستند، همین طور که «مریم مقدس» و «ملک سلیمان» تحریم شد.»
 کارگردان فیلم «گذرگاه» در برنامه «چهل چراغ»، باورپذیری یک هنرمند نسبت به ساخت آثار دینی را مهم تر از وجود امکانات سخت افزاری دانست و در این ارتباط گفت: «یک کار معنوی و قرآنی با یک هنر والا به دست می آید و مشکل ما این است، چون تجهیزات و تکنولوژی همیشه وجود دارد و ما الان کارگردان ها، فیلمبردارها و هنرپیشه های خوبی داریم اما بحث این جا است که چگونه مفاهیم روحانی را با زبان هنر بتوانیم به بهترین نحو تبلیغ کنیم. سختی اصلی کار در این جا است.» وی افزود: «بیان و روایت سینمایی مساله مهم در یک فیلم است و این را در نظر بگیریم که بیان سینمایی در غرب هم کامل نیست و آن جا عنصر سرگرمی و جذابیت های زودگذر بر هنر غلبه دارد و دچار یک ذائقه سازی کودکانه می باشد. مخاطب عادت به سرگرم شدن پیدا کرده است، چون سینمای هالیوود در سیطره یهود است و سقف مفاهیمش در سطح وجدان عمومی جامعه است و به سمت فطرت نمی رود.»
 شهریار بحرانی با اشاره به آثار قهرمان پرور هالیوود که به فجایع بشری می پردازند، عنوان داشت: «در آثار فاجعه آمیز هالیوود هیچ وقت شاهد این نیستیم که شخصیت ها به خدا پناه ببرند در صورتی که به طور فطری انسان طوری ساخته شده که در وقت گرفتاری، خدا را یاد می کند اما سینمای جهان سراغ نتیجه گیری و تحلیل خدایی نمی رود. در واقع سینمای امروز جهان ما را به سمت بصیرت نمی برد. از این نظر از سینمای ایران انتظار می رود این قالب را بشکند.» کارگردان فیلم دفاع مقدسی «حمله به اچ 3» در بخشی دیگر از گفت و گو در برنامه «چهل چراغ» که اختصاص به سیطره سینمای غرب داشت، عنوان کرد: «غربی ها خیلی زرنگ بودند و مافیای پخش را در دست گرفتند. پول کمپانی ها در اختیار آن ها است و سینما بعد از صنعت اسلحه سازی بزرگترین صنعت در غرب است. پس در ظاهر ما نمی توانیم کاری کنیم. اما این قانون دنیا است و از منظری دیگر خدا همیشه کمک می کند. همان طور که به وجود آمدن جمهوری اسلامی ایران با کمک خدا بوده است. برای سینما هم چشم مان به آسمان است.»

گفت‌وگو با همایون ارشادی، بازیگر موفق ایران در سینمای جهان: آمریکایی‌ها «رُل اصلی» را به ما نمی‌دهند
اسمش را تقدیر، تصادف، خوش‌شانسی، موقعیت‌سنجی، یا هر چیز دیگر بگذارید، همایون ارشادی دست‌کم دو نقش و دو فیلم بسیار مهم در سینمای ایران دارد که جزو قله‌ها و غبطه‌هاست؛ آقای بدیعی «طعم گیلاس» عباس کیارستمی و محمود «درخت گلابی» داریوش مهرجویی.
 تصویر آمریکایی‌ها «رُل اصلی» را به ما نمی‌دهند
البته ارشادی با ترکیب استعداد و وقار و هوش و درک مناسب فضای این دو اثر، جلوه‌ای دلنشین از این دو کاراکتر ارائه داد و سهم مهمی در مانایی و محبوبیت این آثار داشت. ارشادی با درخشش این فیلم‌ها، مورد توجه برخی کارگردان‌های سینمای جهان هم قرار گرفت و با بازی‌های خوبش به عنوان بازیگر ایرانی، آبروداری کرد و غرورآفرین ظاهر شد.

یک سال پس از اکران «ارباب حلقه‌ها: دو برج»، قسمت سوم این سه‌گانه حماسی در سال ۲۰۰۳ اکران شد: «ارباب حلقه‌ها: بازگشت پادشاه». با توجه به اینکه دو قسمت قبل یک راه را آغاز کرده بودند که باید در این فیلم به سرانجام می‌رسید، مخاطبان این سه‌گانه برای قسمت سوم درخواست‌هایی بسیار بزرگ داشتند و این بار بر دوش بازگشت پادشاه بود که هم داستان را تمام کند، هم به درخواست مخاطبان جواب بدهد و هم نشان‌دهنده‌ی قدرت و سید تکاملی استودیو برای خلق صحنه‌های حماسی باشد. با فیلمجی و نقد فیلم «بازگشت پادشاه»، آخرین سروده از سه‌گانه ارباب حلقه‌ها همراه باشید.

در قسمت سوم، ما با دو داستان عظیم کاملاً متفاوت روبه‌رو هستیم؛ ماجرای سم و فرودو در کوه هلاکت و نبرد گاندور و بازگشت پادشاه

دو فروشنده کفش برای فروش کفش‌های فروشگاهشان به جزیره‌ای اعزام شدند. 

فروشنده اول پس از ورود به جزیره با حیرت فهمید که هیچ‌کس کفش نمی‌پوشد. فوراً تلگرافی به دفتر فروشگاه در شیکاگو فرستاد و گفت: فردا برمی‌گردم. اینجا هیچ‌کس کفش نمی‌پوشد. 
ًفروشنده دوم هم از دیدن همان واقعیت حیرت کرد. فوراً این تلگراف را به دفتر فروشگاه خود فرستاد: لطفاً هزار جفت کفش بفرستید؛ اینجا همه کفش لازم دارند.

🍀 چشم ها را باید شست، جور دیگر باید دید ...

نوشتن درباره افرادی که امروز در میان ما زندگی نمی‌کنند و در عین حال به دلیل موقعیت اجتماعی خود بسیار در معرض دید جامعه پیرامون خود بوده‌اند، کار ساده‌ای نیست؛ چون به طور قطع کثرت منابع و آثار تولید شده درباره چنین افرادی، راه را بر خلق اثری جذاب و بکر می‌بندد و به احتمال زیاد هر آنچه در مورد او می‌بایست بیان می‌شده، تا پیش از این گفته شده است.
شهید مصطفی چمران، از جمله چنین افرادی در زمانه ماست که به طور عمده در ایران به دلیل نوع حضورش در سال‌های دفاع مقدس در جبهه‌های غرب و نیز اطلاعاتی مختصر از حضورش در لبنان شناخته شده است؛ اما سید مهدی شجاعی در تازه‌ترین اثر خود که در قالب فیلم‌نامه یک سریال ۱۳ قسمتی و درباره او نوشته شده است، به سراغ نیمه پنهان زندگی چمران رفته است و به راحتی تمامی مصائب موجود پیرامون نوشتن از چنین افرادی را پشت سر گذاشته است.
«مرد رؤیاها» داستانی است از زندگی شهید چمران در آمریکا، لبنان و مصر که تا پیش از این کمتر درباره آن گفته شده بود. شجاعی در این فیلم نامه می کوشد در فضایی میان یک اثر اکشن و یک ملودرام عاشقانه از زندگی یک مجاهد قلم بزند. بنابراین در ابتدا یک ساختار واقعی و رئال از شخصیت دکتر چمران ارایه می کند. فردی که در عین عمل گرایی، فعالیت بر اساس اصول و شیوه های مبارزه سیاسی و نظامی و چریکی، عاشق پیشه نیز هست و روابط عاطفی زندگی را نیز فراموش نمی کند.

«مرد رویاها» شهید چمرانی را معرفی می کند که به شدت معتدل است و این اعتدال یعنی رعایت همه جوانب و ظواهر زندگی فردی و اجتماعی، توأم با هم. مبارزه و گسیختن از دنیا در عین وابستگی های عاطفی و زمینی.

داریوش غریب‌زاده که در سی‌وچهارمین جشنواره فیلم کوتاه تهران ۴ اثر داستانی و یک فیلم مستند از او در بخش مرور آثار به نمایش گذاشته شد، گفت: از سال ۶۴ تا کنون فیلم کوتاه ساخته‌ام، در سال ۸۶ از سوی تهیه‌کننده‌ای با مبلغ بسیار خوب ساخت فیلم بلندی به من پیشنهاد شد اما نه تنها تا کنون فیلم بلند نساخته‌ام بلکه میل و رقبتی نیز به آن ندارم.
کارگردان فیلم کوتاه داستانی «لاک‌پشت» با اشاره به این‌که تفاوت فیلم بلند و کوتاه مانند آثار داستانی کوتاه و رمان است، خاطرنشان کرد: همانطور که از اُ هنری که بهترین نویسنده داستان‌‌های کوتاه دنیاست نمی‌توان انتظار داشت «جنگ و صلح» تولستوی را بنویسد، از فیلم‌ساز کوتاه نیز نمی‌توان توقع داشت تا فیلم بلند بسازد. دانشجویان در سراسر جهان با فیلم کوتاه سینما را می‌آموزند اما لزوما سینماگر با فیلم بلند معرفی نمی‌شود.

هنگامی که انوشیروان خواست ایوان کاخ مدائن را بسازد دستور داد زمین های اطراف آن را خریداری کنند, زمین های اطراف از صاحبانش خریداری شد مگر پیرزنی که امتناع ورزید و گفت:
من همسایگی شاهنشاه انوشیروان را به تمام عالم نمیفروشم.
انوشیروان سخن او را پسندید و گفت:
خانه ی پیرزن در جای خودش باقی باشد و آنگاه ساختمان او را محکم و با دوام کرد ایوان را محیط بر آن ساخت. اهل آن نواحی آنجا را خانه ی پیرزن نامیدند .
گویند هر روز دود از آشپزخانه پیرزن بر دیوارهای کنده کاری شده زیبای عمارت مینشست و هر صبح و عصر گاوش از روی فرش های ایوان گذر میکرد و غلامان شکایت به شاهنشاه بردند اما وی گفت هر چه خراب شد دوباره از نو تعمیر کنید .
گویند قیصر روم سفیری به ایران فرستاد و وقتی سفیر به مدائن آمد از عظمت و زیبائی آن بنا در شگفت شد. در گوشه ایوان یک نقص و کجی توجه او را جلب کرد پرسید:
آن قسمت چرا درست نشده است ؟ گفتند این محل خانه ی پیرزنی است که مایل به فروش نشد و پادشاه هم او را مجبور نکرد .
سفیر گفت: این چنین کجی و نقص که از عدل و دادگری بهم رسد بهتر از آراستگی و درستی است که از روی ظلم و جور پیدا شود...

مارتین لوتر کینگ، مبارز بزرگ آمریکایی درکتاب خاطراتش می نویسد:
روزی در بدترین حالت روحی بودم. فشارها و سختى ها، جانم را به تنگ آورده بود.
سر درگم و درمانده بودم. مستأصل و نگران، باحالتی غریب 
و روحى بی جان و بى توان به زندگی خود ادامه می دادم. 
همسرم مرا دید به من نگاه کرد و از من دور شد.

چند دقیقه بعد با لباس سر تا پا سیاه روی سکوى خانه نشست.
دعا خواند و سوگوارى کرد. با تعجب پرسیدم: 
چرا سیاه پوشیده ای؟ چرا سوگواری می کنی؟ 
همسرم گفت مگر نمی دانی او مرده است؟ 
پرسیدم چه کسی؟ همسرم گفت خدا... خدا مرده است! 
با تعجب پرسیدم مگر خدا هم می میرد؟ این چه حرفی است که می زنی؟ 
همسرم گفت:رفتار امروزت به من گفت که خدا مرده و من چقدر غصه دارم
حیف از آرزوهایم؛ اگرخدا نمرده پس تو چرا اینقدر غمگین و ناراحتی؟ 
او در ادامه می نویسد: در آن لحظه بود که به زانو در آمدم گریستم. 
راست می گفت گویا خدای درون دلم مرده بود.
بلند شدم و براى ناامیدی ام از خدا طلب بخشش کردم