جهانی شدن سینما جاده ای پر فراز و نشیب دارد که نیازمند بسترسازی و آشنایی ما با فیلمسازی به زبان جهانی است.
زبان جهانی معمولا مفاهیمی را در بر می گیرد که برای تمام مردم دنیا قابل درک و فهم باشد؛ مفاهیمی از قبیل جنگ، خشونت، تبعیض، صلح، انسان دوستی و کمک به همنوع از جمله این مسائل هستند. در سینمای ما نمونه هایی از این دست کم نیست،
سید علی حمیدی از حضور 101 مجموعه نمایشی فعال در مراحل مختلف طرح، نگارش، پیش تولید و تصویربرداری خبر داد و گفت: 58 سریال هم اکنون در مرحله تحقیق و نگارش و 43 اثر نیز در مراحل مختلف تولید و یا پیش تولید هستند.
وی همچنین تولید دو اثر «الف» ویژه را از فعالیت های مرکز سیما فیلم دانست و اضافه کرد: دو سریال «موسی(ع)» و «سلمان» از مجموعه های «الف» ویژه ای است که مراحل مقدماتی تولید را می گذراند.
قائم مقام مرکز سیما فیلم همچنین با اشاره به حضور ناظران کیفی در تمام پروژه ها اضافه کرد: از آنجا که مجموعه های «الف» ویژه کارهایی بزرگ و پرهزینه هستند و از سوی دیگر سریال های «الف» جوابگوی آثار تاریخی نیستند به یک کار بینابینی با عنوان «الف» فاخر رسیدیم. پروژه هایی که هزینه و نیرویی بینابین نیاز دارند و در مدت زمان کمتری به آنتن می رسند.
خلاصه داستان:
فیلم، قصه برادری است که در شرایط بسیار سخت و پیچیده ای مجبور می شود، خواهر کوچک و علیلش را در زیر خاک پنهان کند تا بتواند شبانه آنرا از میان عراقی ها که خانه را محاصره کرده اند فراری دهد که این ماجرا سه شب ادامه دارد و اتفاقات زیادی در حاشیه آن رخ می دهد و در واقع داستان روایت گر سه روزآخر سقوط خرمشهر است.
خلاصه فیلم:
اتفاقی غیرمنتظره پروانه و دخترش آینه را غافلگیر میکند،گویا این اتفاق ریشه در گذشته پروانه دارد گذشته‌ای که سال‌ها از مواجه با آن هراس داشته است.
فیلم «روزگاری عشق و خیانت» در بخش نگاه نو سی و دومین جشنواره فیلم فجر و سیزدهمین جشنواره بین المللی فیلم مقاومت حضور داشت. این فیلم نامزد بهترین بازیگر زن برای بازی شهرزاد کمال‌زاده در سیزدهمین جشنواره فیلم مقاومت شده است.
آمریکا از ابتدای انقلاب تاکنون با تولید فیلم و سریال جریان ایران‌هراسی را ادامه داده، اما در این مدت سینمای ایران با بی‌توجهی به تولید آثار ضدآمریکایی، دست‌بسته نظاره‌گر هجمه آثارضدایرانی بوده است.
آمریکا در پیش از انقلاب اسلامی به دنبال منافع خود در ایران بوده و برای رسیدن به اهداف خود باکی از ظلم به مردم ایران نداشته و این رویه را تا کنون نیز ادامه داده است؛ جالب آنکه حکومت آمریکا برای مشروعیت بخشیدن به رفتار ضدایرانی خود، سال‌ها است که دست به تولید آثار هنری و رسانه‌ای به‌ویژه فیلم و سریال در این موضوع زده، اما در مقابل جریان تولیدات رسانه‌ای در ایران در حد توان خود به تولید آثاری که ماهیت آمریکا را نشان دهد، نپرداخته است.
سریال‌های زیادی مانند هوملند، لیست سیاه، خانم وزیر و سریال‌های دیگری نیز مانند اسکندل و معاون رییس جمهور، توسط ماشین فیلمسازی هالیوود ساخته شده که خط محور ضدایرانی را حتی اندک (در حد یک دیالوگ) در خود جای دادند تا جریان مخدوش شدن چهره ایران هیچگاه از رونق نیافتد؛ علاوه بر سریال، هالیوود فیلم‌های سینمایی متعددی نیز مانند بدون دخترم هرگز، سیریانا، ۳۰۰، سنگسار ثریا، گلاب و سپتامبر‌های شیراز تولید کرده که ایرانی‌ها را وحشی و تروریست نشان می‌دهند.
«لینا» داستانی را با رویکرد اصلی دوستی میان ملت ایران و ملت افغانستان روایت میکند. ۹۰ درصد این فیلم سینمایی در تهران و بخش کوتاهی از آن در هلند فیلمبرداری شده است.
چیزی که زیاد به چشم می‌خورد، همانا هویت گمشده بازیگر فیلم است که بالاخر موفق می‌شود و هویت خود را پیدا میکند و به کابل می‌آید. بازی درون‌گرای حسیبا، ببینده را وادار می‌کرد که این فیلم را تا وقتی که پدرش را پیدا میکند، دنبال کند.
«لینا» نخستین تجربه کارگردانی فیلم بلند رامین رسولی، کارگردان افغانستانی ساکن هلند است که تهیه‌کنندگی آن را سیاوش حقیقی برعهده داشته و سرمایه گذاران فیلم بر عهده سید محمد احمدی و فردین رسولی است. «لینا» داستانی را با رویکرد اصلی دوستی میان ملت ایران و ملت افغانستان روایت میکند.
نقش اصلی این فیلم را حسیبا ابراهیمی، بازیگر افغانستانی برعهده دارد و داستانی را درباره زندگی یک دختر افغان در خانواده‌ای ایرانی روایت میکند که هویت گمشده خود را می‌جوید.
براساس آنچه از نظرخواهی بانی فیلم آنلاین مشخص شده است، مهران مدیری و محمدرضا گلزار دو سوپراستار برتر سینمای ایران هستند.
به گزارش بانی فیلم، نظرخواهی سایت بانی فیلم آنلاین طی هفته های اخیر از کاربران خود پرسیده بود کدام بازیگر را دارای نسبت نزدیک تری با واژه سوپراستار می دانند که در رقابتی تنگاتنگ سرانجام مهران مدیری و محمدرضا گلزار با آرایی مشابه به طور مشترک صدرنشین شدند. آرای هر یک از این دو بیش از پنج هزار رأی بود. همچنین شهاب حسینی با ۲۶۴۴ رأی دوم، رضا عطاران با ۱۸۱۶ رأی سوم، حامد بهداد با ۱۴۴۷ رأی چهارم، بهرام رادان با ۱۲۱۷ رأی پنجم، محسن تنابنده با ۶۳۴ رأی ششم، حمید فرخ نژاد با ۳۰۶ رأی هفتم، نوید محمدزاده با ۱۶۰ رأی هشتم و مصطفی زمانی با ۱۴۱ رأی نهم شدند. بیش از ۸۱ هزار نفر در این نظرخواهی شرکت کردند.
نظرسنجی جدید بانی فیلم آنلاین با موضوع پیش بینی شانس «نفس» برای حضور در اسکار ۲۰۱۸ دردسترس کاربران قرار دارد.
خلاصه داستان فیلم نگار:
نگار دختر خانواده ای نیمه مرفه و اصیل است. پدر او در یک معامله اقتصادی شکست خورده و به خاطر فشارهای زیاد مرده است. این تحلیلی است که پلیس نسبت به مرگ او اعلام می کند. اما نگار این تحلیل را باور ندارد و تصمیم می گیرد که روزهای آخر پدر را مرور کند تا به اصل ماجرا پی ببرد.
- ما به این ته سیگار رژ لبی مشکوکیم. اما این به ما کمکی نمی‌کنه!
در هیچ جای دنیا نمی‌توان نمونه‌ای از هماهنگی سیاست و فرهنگ برای ریل‌گذاری برای اهدافی مشخص، جز آمریکا پیدا کرد. نظام هماهنگ جبهه‌های فرهنگی در آمریکا برای تصاحب افکار عمومی با سیاست‌های جهان‌خواری آمریکا چنان است که هنرمندان این کشور هر کدام تفنگدارانی متخاصم و تحت فرمان سیاستمداران خود هستند.
این مسئله چنان روشن است که بخش مهمی از هالیوود عملا پیشقراولان پنتاگون هستند. هالیوود در اغلب فیلم‌هایش چهره‌ای قدسی از رییس‌جمهور خود ساخته و می‌سازد و با تصویر کردن ارتشی پولادین، به مردم آمریکا می‌گوید ایالات متحده آمریکا یعنی «رییس‌جمهور» و در عین حال به مردم دنیا می‌گوید دنیا یعنی «ایالات متحده امریکا».
نوع تصویرسازی از ارتش در سینمای آمریکا با همه دروغین بودنش و در حقیقت مزدور بودنش، دروغ نمی‌گوید. چنان‌که در فیلم «غلاف تمام‌فلزی» می‌بینیم تفنگدار دریایی بدون اجازه مافوقش حق مردن ندارد. آنها از آدم بودن یگ گام بیشتر برداشته‌اند؛ چرا که لیاقت پیدا کرده‌اند تفنگدار دریایی باشند.
در این فیلم سرباز بی‌لیاقتی مثل «پایل» سرنوشتی جز این ندارد که خودکشی کند. در مقابل «ژوکر» حتی مریم مقدس و مسیح را قبول ندارد، او فقط می‌خواهد سرباز باشد و کتک خوردنش توسط گروهبان نمی‌تواند در نوع تفکرش تغییری دهد. او آمده تا آدم بکشد و همین امر برای او در ارتش آمریکا یک فضیلت محسوب و باعث پیشرفت‌اش می‌شود.
جالب اینکه همین سرباز است که شاهد خودکشی فجیعانه سرباز «پایل» است. در این فیلم دختر 13 ساله ویتنامی را می‌بینیم که با یک اسلحه به جنگ ارتش آمریکا رفته و حاضر به تسلیم نیست، با این حال بییننده حس نمی‌کند که قهرمان دخترک ویتنامی است. بلکه او ارتش آمریکا را محق می‌داند و دوست دارد که دختر ویتنامی کشته شود؛ چرا که این دختر با همان اسلحه‌اش تعدادی از قهرمانان فیلم را کشته است.
هرچند در آثار هنری تولید شده در آمریکا می‌بینیم که حتی رییس‌جمهور به راحتی نقد می‌شود؛ اما در عمل چنین نیست؛ بلکه بسیاری از هنرمندانی که به حمله آمریکا به ویتنام معترض بودند، محاکمه و از آمریکا اخراج شدند.
در فیلم «نجات سرباز رایان» روحیه سلحشوری، آرمان‌خواهی و هراس نداشتن از مرگ را شاهد هستیم. مفاهیمی که هیچ قرابتی با سیاست‌های حاکم بر ارتش امریکا را ندارد. پنتاگون نه نتها در تبلیغ ارتش، بلکه در ایجاد رعب و وحشت با رونمایی از توان تسلیحاتی خود نیز از سینما کمک می‌گیرد.
به تعبیر دیگر این پنتاگون است که سناریوی برتری‌جویی آمریکا را می‌نویسد. واشنگتن طی جنگ جهانی اول، کمیته اطلاعات عمومی را با هدف تدوین فرمول و دستورالعمل برای تمام رسانه‌ها جهت ترویج رویکردهای خود تأسیس کرد. دولت آمریکا از طریق به تصویر کشیدن دیدگاهی مثبت درباره ارتش این کشور از طریق فیلم‌های هالیوودی، در تلاش است تا نوجوانان را به عنوان سربازان آینده ارتش جذب کند.
پنتاگون دو خواسته از فیلمسازان دارد؛ دائماً به کارگردان‌ها و فیلم‌سازها تذکر داده می‌شود که استفاده بیش از حد از حرف‌های رکیک، استعمال مواد مخدر و الکل، روابط جنسی، نژادپرستی و تعصب در میان نیروهای ارتش باید کمتر به تصویر کشیده و به جای آنها ویژگی‌‌های مثبت نشان داده شود.
در حاشیه دیدار هنرمندان استان قم با وزیر جدید فرهنگ و ارشاد اسلامی همزبان با عید سعید قربان، معرفی مرکز رسانه ای اسطوره سازان تقدیم دکتر سید عباس صالحی وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی شد.
شب یلدا ساخته کیومرث پوراحمد محصول سال ۱۳۸۰ سینمای ایران با بازی محمدرضا فروتن، هیلدا هاشم‌پور، الهام چرخنده و پروین‌دخت یزدانیان سیاسی ترین فیلم دهه 70 سینمای ایران است است.
خلاصه داستان:
حامد علی‌رغم علاقه بسیار به همسرش مهناز و فرزندش نازی، آنها را پس از ده سال زندگی مشترک به خارج از کشور می‌فرستد. بهانه مهناز برای سفر، آزادی بیشتر است، اما پس از خروج از کشور، رفتارهای مشکوکی از او سر می‌زند.
فیلم سینمایی «نفس» در تازه ترین حضور بین‌المللی خود به سیزدهمین جشنواره فیلم‌های عربی توبینگن راه یافت و قرار است در بخش «پنجره‌ای به جهان اسلام» نمایش داده شود.
به گزارش فارس ، «نفس» تازه ترین اثر سینمایی نرگس آبیار در ادامه حضور خود در عرصه بین الملل، قرار است در سیزدهمین جشنواره فیلم های عربی توبینگن که در کشور آلمان برگزار می شود، نمایش داده شود.
جشنواره فیلم های عربی توبینگن از تاریخ ۱۴ تا ۲۲ مهرماه برگزار می شود که فیلم «نفس» در بخش «پنجره ای به جهان اسلام» روی پرده می رود.
فیلم سینمایی «نفس» به تهیه کنندگی محمد حسین قاسمی و ابوذر محمدی تولید شده است و پخش بین الملل این فیلم به عهده محمد اطبایی است.
معاون سیما عصر دوشنبه (15 آبان ماه) با حضور در ساختمان شبکه دو سیما، از چهار استودیوی این شبکه و گروه‌های برنامه‌ساز بازدید کرد.
به گزارش راسخون به نقل از ایسنا، معاون سیما در بخشی از صحبت‌های خود از ساخت شهرک فیلمسازی بزرگی در کشور خبر داد و گفت: این شهرک فیلمسازی به گونه‌ای خواهد بود که کشورهای خاورمیانه هم بتوانند از آن استفاده کنند.
در این بازدید شعبانی (مدیر کل فنی صدا و سیما)، داودآبادی (مدیر کل اطلاعات و برنامه‌ریزی معاونت سیما) و توکلی‌زاده (مدیر کل مالی و اداری معاونت سیما) و علی بخشی‌زاده (مدیر شبکه دو) علی دارابی را همراهی می‌کردند.
کتابی فوق العاده گرانسنگ"زیبایی شناسی، تاریخ و نظریه های تدوین فیلم" از استاد ارجمند دکتر احمد ضابطی جهرمی که اهمیت آن در این سال ها (که با گسترش تدوین دیجیتالی و نرم افزارهای متعدد و تعدد تدوینگرانی که به صرف آشنایی با یک نرم افزار تقطیع، «تدوینگر» نامیده می شوند) صد چندان جلوه می کند.
کتاب درباره چیزی است که امروزه با گسترش «ری ویو»نویسی و بی اعتنایی به مفاهیم جدی سینما، رسیدن به مفهوم آن دست نیافتنی جلوه می کند: تدوین فیلم چیست؟ و البته که نویسنده ارجمند با دقتی موشکافانه و تسلطی چشمگیر به تاریخ و نظریه های تدوین به خوبی از عهده آن برآمده است.
کتاب شامل هفت بخش است که هر کدام شامل چند فصل به شرح زیر می باشند:
بخش اول: تاریخ نگاری و نظریه پردازی در سینما
بخش دوم: مفاهیم بنیادی در ادبیات تدوین فیلم
بخش سوم: مراحل تحول تاریخی تدوین و اصول زیبایی شناسانه سینمای صامت
بخش چهارم: دوره ناشناخته بودن هنر تدوین فیلم (1900-1895)
بخش پنجم: دوره جنینی عصر تولد هنر تدوین فیلم (1910-1901)
بخش ششم: دوره شکوفایی هنر تدوین: (1923-1910)
بخش هفتم: اوج گیری هنر تدوین و پیدایش نظریه های آن (1930-1922)
در این کتاب خواننده با مفاهیمی نظیر مونتاژ، ادیتینگ، دکوپاژ و میزانسن آشنا می شود، نظریه های کولشف، ورتوف، آیزنشتین، و پودوفکین را در می یابد و با تجلی مفهوم تدوین در آثار بزرگانی مثل گریفیث و آبل گانس آشنا می شود. مطالعه آن برای هر پژوهشگر، علاقمند، یا تدوینگر سینما ضروری است.
پنجمین جلسه از مجموعه درس‌گفتارهای تدوین با حضور دکتر احمد ضابطی‌جهرمی و با موضوع تدوین گرافیکی، روز گذشته در سالن مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی، در این کارگاه آموزشی ضابطی‌جهرمی با تاکید بر جایگاه ارزشمند سینمای مستند گفت: حقیقت سینما را در سینمای مستند می‌توان یافت؛ بدون فیلمنامه، بازیگر، صحنه‌پردازی و تنها با یک دوربین می‌توان مخاطب را میخکوب کرد. من مدافع سینمای راستین هستم و از دید من سینما هیچگاه از آثار این‌چنینی خالی نخواهد شد. فیلم مستند حتی در تقویت ایمان ما موثر است و فرم ملی سینما محسوب می‌شود. بسیاری از هنرهای ملی ایرانی‌ها پیش از آشنایی ما با سینما، هنر مستند بوده است. بداهه‌سازی و خلق هنر در لحظه همواره در شعر، ادبیات و موسیقی ما حضور داشته است و تمامی این آثار، مستند محسوب می‌شوند.
این استاد و مستندساز پیرامون تدوین و تعاریف آن اظهار کرد: هنر تدوین آن است که تصاویری را که دوربین گرفته است، با رابطه‌ای معنادار و به زیبایی به هم متصل کنیم. تدوین یکی از مهم‌ترین ابزارهای خلق شکل در فیلم است. اورسن ولز که آثارش الهام‌بخش فیلمسازان بسیاری بوده است، می‌گوید: تنها ابزاری که مولف و کارگردان فیلم می‌تواند فرم اثرش را کنترل کرده و در اختیار بگیرد، تدوین است.
وی ادامه داد: تصاویر گرفته شده باید به نوعی در کنار هم قرار گیرند که دارای معنا، ایده، احساس و عاطفه بوده و تخیلی را برانگیزند. در نتیجه تدوین باید هنر ایجاد رابطه میان نماهای منفصل از هم باشد که در مکان‌ها و زمان‌های گوناگون ضبط شده‌اند.
بازی هایی در تاریخ سینما هستند که تکرار نشدنی به نظر می رسند. البته شرایط و مقطع اجتماعی که فیلم در آن ساخته می شود هم در جریان ماندگاری نقش بازیگران تأثیر بسیاری می گذارد. کمتر کسی می تواند بازی جمشید مشایخی را فیلم «کمال الملک» یا بازی علی نصیریان را در «آقای هالو» و «پستچی» و داریوش ارجمند در فیلم «ناخدا خورشید» فراموش کند. همچنین در سطح سینمای جهان بازی اورسن ولز در فیلم «همشهری کین» مثال زدنی است. پدیده شدن یک بازیگر متأثر از فیلمنامه، نوع هدایت کارگردان، قریحه و استعداد و… است، اما به جز مواردی که توانستند به موفقیت های جهانی برسند، در این سال ها کمتر شاهد پدیده ای در زمینه بازیگری بودیم که بتوانند در ذهن مخاطبان ماندگار شوند. در گزارش شماره گذشته با جمعی از بازیگران و منتقدان صحبت کردیم که هر کدام از زاویه ای به این مسأله نگاه کردند. هانیه توسلی در این خصوص به بانی فیلم گفت: به نظرم در ۱۵ سال گذشته کل سینمای ایران پیشرفت کرده است؛ چون فیلم های ما صاحب اسکار شد و خود اصغر فرهادی پدیده است. در زمینه بازیگری هم شهاب حسینی جایزه ویژه بازیگری جشنواره کن را دریافت کرد و این در سینمای ما سابقه نداشت. حمیدرضا آذرنگ نیز در این رابطه گفت: متأسفانه در جامعه ما نه تنها در عرصه هنر بلکه در عرصه های سیاسی و اقتصادی هم نشان دادیم که مردم شورطلبی هستیم و کمتر اجازه می دهیم که این شور به شعور تبدیل شود. به همین دلیل، برای بسیاری از گزینه های هنری که درخشش فوق العاده ای دارند- با وجود اینکه دریافت واقعی از طرف مخاطب نسبت به آن ها صورت نمی گیرد- از وحشت متهم شدن به بی سوادی، ایستاده دست می زنند، اما در چشم های آن ها می شود ندانستن را فهمید. بهزاد عشقی نیز در این رابطه به بانی فیلم گفت: به نظرم سینمای ما شخصیت پردازی عمیق دهه های پیشین را ندارد؛ یعنی بازیگران بدون عقبه و مسائل لازم نمی تواند بازی درخشانی ارائه دهند. برای بازی درخشان باید نقش و شخصیتی وجود داشته باشد. در حال حاضر سینمای ما ضد شخصیت، روایت و هدفمندی است و در متن چنین سینمایی قطعا شخصیت ماندگار و بازیگران پدیده کم هستند. دوران ما یکبار مصرف است و دیگر ستاره های تراز اول وجود ندارند و دوران متوسط هاست.
ستاره اسکندری:
پدیده بودن یک قریحه ذاتی است
داریوش مهرجویی به مناسبت اکران «لیلا» در گروه هنروتجربه یادداشتی نوشته و از نمایش این فیلم پس از ۲۰ سال ابراز خرسندی کرده‌است:
« از اینکه بعد از ٢٠ سال فیلم «لیلا» در سینما برای علاقه‌مندان این حرفه نمایش داده خواهد شد بسیار خرسند شدم، این فیلم که در سال گذشته توسط لابراتوار صدا و سیما و استودیو فام اسکن و اصلاح رنگ و تبدیل به نسخه دیجیتال با کیفیت ۲k گردید، دوباره قابلیت اکران در سینماهای ایران و جهان را پیدا کرده تا علاقه‌مندان این عرصه بتوانند از آن لذت ببرند و این جای بسی امیدواری است. این امر به کوشش گروه سینمای هنروتجربه به ثمر خواهد رسید که از مدیریت محترم آن کمال تشکر و قدردانی را دارم، امیدوارم وزارت فرهنگ و ارشاد و مدیران سینمایی با همین رویکرد کلیه نُسَخ فیلم‌های تاریخ سینمای ایران را به نسخه دیجیتالی با کیفیت تبدیل نمایند و برای حفظ و ماندگاری آنها دریغ نکنند زیرا آیندگان به آنها رجوع خواهند کرد و تاریخ و ادبیات نیازمند بعضی از این آثار است. پس به نوعی سرمایه ملی محسوب می‌شوند که در صیانت و حفظ آن باید کوشا بود.»
«لیلا» دوازدهمین فیلم بلند داریوش مهرجویی در سال ۱۳۷۵ ساخته شد و در سالی که به نمایش درآمد، تمام جوایز اصلی جشنواره فیلم فجر را از آن خود کرد.
