اسطوره سازان تمدن ایرانی

محمد‌مهدی حیدریان در گفت‌وگو با همشهری درباره موضوعات مختلفی اظهارنظر کرد که در روزهای آینده به‌طور کامل در روزنامه منتشر خواهد شد اما بخشی از حرف‌های او خبرهایی بود که در ادامه می‌آید.
هنوز رنگ روز ملی سینما از رخ برگ‌های تقویم نپریده بود که در دفتر رئیس سازمان سینمایی روبه‌روی مردی نشستیم که به قول خودش از ٢٠سالگی در این ساختمان زندگی کرده است. او با سمت معاونت سینمایی وزیر یازده سال قبل از ساختمان خیابان کمال‌الملک به تلویزیون رفت و حالا چند ماهی است که دوباره با عنوان رئیس سازمان سینمایی در همان اتاق معروف مشغول رتق و فتق امور سینمای ایران است.

 فیلم من، سهم من
یکی از دغدغه‌های همیشگی سینمای ایران برای بهبود شرایط، به‌خصوص در حوزه بهبود وضعیت تولید و تکنولوژی موضوع کمبود سرمایه بوده است. رئیس سازمان سینمایی اما خبرهای خوبی در این‌باره دارد. او خبر می‌دهد که به‌زودی بحران سرمایه برای سینمای ایران از طریق صاحبان اصلی سینما یعنی تماشاگران تا حدودی حل خواهد شد.

حیدریان می‌گوید: «صندوق توسعه هنر مدت‌هاست که با سازمان بورس وارد مذاکره شده تا برای تأمین سرمایه تولید فیلم به نتیجه‌ای مطلوب برسیم. نتیجه این مذاکرات که مراحل نهایی را سپری می‌کند از این قرار خواهد بود که مردم می‌توانند براساس این توافق سهم بخرند و به‌عبارتی سهامدار فیلم‌ها شوند. با این استراتژی می‌توان هم محدودیت همیشگی سرمایه را که یکی از دلایل همیشگی ضعف فیلم‌های ایرانی است، بهبود بخشید و هم امید داشت که تماشاگران یا به‌عبارتی سهامداران به فیلم‌ها به چشم سرمایه واقعی بنگرند.«

نظام صنفی؛ این بار سینما
جالب اینجااست که این نگاه حالا آنقدر در فریم به فریم سینما ظهور یافته که این بار مدیران سینما دست به‌کار شده‌اند و برای رهایی از انواع و اقسام توصیه و دردسرهای پیرامونی می‌خواهند با سازوکاری جدید بخش خصوصی را با شیوه‌ای نو در امور جاری و صنفی سینما دخالت دهند. محمد‌مهدی حیدریان در توضیح این سازوکار می‌گوید: «ما باید بپذیریم که تشخیص‌های حرفه‌ای را باید به حرفه‌ای‌های هر صنف واگذار کنیم و دولت و به‌عنوان مثال سازمان سینمایی، تنها به‌عنوان یک ناظر برای درست انجام شدن امور عمل کند.» او از تشکیل سازمان نظام صنفی هنر با مشارکت خانه سینما، خانه موسیقی و خانه تئاتر خبر می‌دهد. این سازمان نظام صنفی قرار است مانند سایر سازمان‌های نظام صنفی متولی اجرای دقیق کلیه امور صنفی سینما باشد و سازمان سینمایی تنها نقش نظارتی بر عهده خواهد داشت.
حیدریان معتقد است که باید سازمان متبوعش تنها نگران حفظ چهارچوب‌های ارزشی تعریف شده برای سینما باشد و از ورود به محدوده سلایق پرهیز کند و این سلایق را به‌عنوان حق مولف محفوظ و محترم بشمارد.

جذابیت، آنچه هست و آنچه باید باشد
یکی از دلمشغولی‌های رئیس سازمان سینمایی این است که سینمای ایران هنوز به قدر کفایت جذاب نیست تا بتواند نقش واقعی خود را در چرخه نمایش دنیا به‌دست آورد. همزمان با این دلمشغولی، موضوع عدم‌صدور مجوز ساخت در‌ ماه اخیر که برای ٣فیلمساز مطرح به وقوع پیوست و حداقل براساس شنیده‌ها موضوعات نو و جذابی را شامل می‌شد، نوعی تضاد مدیریتی را به ذهن متبادر می‌کرد. نظر رئیس سازمان سینمایی درباره این دو نکته بسیار قاطع و صریح بود. حیدریان تأکید دارد که «هر فیلمسازی که گفته یا می‌گوید سناریوی جذابی دارد ولی به‌خاطر تصمیم شورای صدور پروانه ساخت دچار مشکل شده می‌تواند با حمایت شخص بنده و سازمان سینمایی سناریوی خود را منتشر کند تا مورد قضاوت اهالی فن قرار گیرد. من از خانه سینما و بنیاد سینمایی فارابی هم می‌خواهم در این مهم یاری‌رسان باشند تا یک‌بار برای همیشه تکلیف اینگونه حرف‌های غیرکارشناسی مشخص شود. واقعیت این است که متأسفانه هنوز بعضی همکاران فیلمساز نمی‌توانند بپذیرند که وقتی حرف از جذابیت می‌زنیم یعنی از یک سوژه جذاب برای تماشاگران جهانی سخن می‌گوییم و صدالبته موضوع بدیع و جذاب این نیست که براساس منهیات داخلی سناریو بنویسیم و فیلم بسازیم. من بار دیگر پیشنهاد خود را تکرار می‌کنم که اگر فیلمسازی معتقد است سناریوی جذابی دارد ولی نتوانسته آن را بسازد طرحش را در حضور اهالی فن و با تضمین رعایت همه نکات امانتدارانه در معرض قضاوت جمعی قرار دهد. «

شهر فرنگ در فرنگ
دغدغه داشتن سهم از بازار تصویری دنیا برای مدیران سینمای ایران جدی‌تر از حرف‌های معمول و وعده‌های همیشگی است. حالا رئیس سازمان سینمایی خبر از نزدیک شدن به انجام پروژه‌ای را می‌دهد که براساس آن در حدود ٥٠شهر از استرالیا تا آمریکا این فیلم ایرانی روی پرده سینما خواهد رفت. شناسایی این شهرها با اولویت داشتن جمعیت ایرانی بالا به سرانجام رسیده و مذاکره با سالن‌دارها آغاز شده تا فیلم‌های ایرانی سهمی از بلیت‌فروشی در خارج از ایران داشته باشند. حیدریان البته تأکید می‌کند که تنها فیلم‌های روز سینمای ایران در این پروژه برای نمایش تعریف شده‌اند تا بلیت‌فروشی در غیر از مرزهای کشور برای فیلم‌های روز سینمای ایران معنا یابد.