مسعود فراستی در نقد و بررسی فیلم «خروج» آخرین ساخته ابراهیم حاتمی کیا در ابتدا با اشاره به شرایط به وجود آمده در نشست خبری فیلم خروج اظهارداشت: جوی که آنجا حاکم شد یک جو ضد نقد بود، یک جو غیرفرهنگی بود و جو بیش و کم حمله ناجوانمردانه به مهم‌ترین فیلمساز بعد از انقلاب ما بود.
وی با بیان اینکه ابراهیم حاتمی‌کیا از نظر من همچنان مهم‌ترین و بهترین فیلمساز بعد از انقلاب است، افزود: من از دو فیلم دیدبان و مهاجر به شدت دفاع کردم و از کرخه تا راین، چ و به وقت شام هم تا حدودی دفاع کردم.
این منتقد سینما تصریح کرد: وقتی فیلمسازی 5 فیلم دارد که قابل تعریف دارد، تعریف نه به معنای باج دادن بلکه نقد دارد، قطعا بهترین فیلمساز تا این لحظه سینمای ایران است. یعنی از ۶۷ تا الان ۳۱ سال کار سینمایی یعنی بهترین فیلمساز سینمای ایران. حاتمی کیا تنها فیلمساز سینمای ایران است که هر چه که هست را در اثرش می‌آورد. یعنی خودش را پنهان نمی‌کند. خودی دارد که پنهان نمی‌کند. یعنی چیزی دارد. خود داشتن کار ساده‌ای نیست. ابراهیم خود دارد و این در آثارش دیده می‌شود. چه زمانی که حالش خوب نیست و چه زمانی که حالش خوب است در اثر دیده می‌شود.
وی افزود: این چیزهایی که گفتم شما عزیزان که من را می‌شناسید می‌دانید تماما راست است. ما با چنین فیلمسازی طرفیم و باید بدانیم که نقد از سر دلسوزی و دوست داشتن است. اگر شما چیزی را دوست نداشته باشید برایش دلسوزی و نقد ندارید. ماقبل نقد است. اگر شما با چیزی مساله دارید، دلسوزی، نقد آغاز می‌شود. نقد نه از سر دشمنی‌است و نه ارعاب و خودنمایی است. جامعه‌ای که نقد ندارد جامعه رو به جلویی نیست.
