اسطوره سازان تمدن ایرانی

شش فیلم قدیمی و کلاسیک سینمای ایران در هفتمین دوره جشنواره فیلم‌های ایرانی در زوریخ به نمایش در می‌آید.
به گزارش روابط عمومی فارابی، فیلم‌های سینمایی «گاو» به‌کارگردانی داریوش مهرجویی، «ناخدا خورشید» به‌کارگردانی ناصر تقوایی، «مادر» به‌کارگردانی علی حاتمی، «کلوزآپ» به‌کارگردانی عباس کیارستمی، «روسری آبی» به‌کارگردانی رخشان بنی اعتماد و «پدر» به‌ کارگردانی مجید مجیدی در هفتمین دوره جشنواره فیلم‌های ایرانی زوریخ به نمایش در می‌آید.
بر اساس این خبر، این آثار قرار است از 27 می تا 2 ژوئن 2021 میلادی (6 تا 12 خرداد 1400) در زوریخ سوئیس به نمایش گذاشته شود.

بهترین فیلم های سینمای ایران را به سادگی به دو گروه قبل و بعد از انقلاب می‌توان تقسیم کرد٬ اما تهیه لیستی از بهترین فیلم های سینمای ایران مشکل است٬ آنهم با وجود کارگردان‌ها و سینماگران کاربلدی که علاوه دانش آکادمیک٬ از دستیاری کارگردانان بزرگ نیز تجربه کسب کردند. در لیست بیست تایی که از بهترین فیلم های سینمای ایران با شما به اشتراک خواهیم گذاشت تلاش کردیم از هر یک از این کارگردان‌ها حداقل یک اثر را معرفی کنیم تا با دنیای فیلم‌های هنری دهه سی تا پنجاه بیشتر آشنا شوید.

بهترین فیلم های سینمای ایران قبل از انقلاب
۱- قیصر – ماندگارترین فیلم سینمای ایران 

مجموعه مقالات و یادداشت‌های محمدرضا محقق
در این کتاب که مجموعا در برگیرنده 12مقاله و یادداشت و گفت‌وگو با نویسنده در حوزه سینماست، موضوعات متنوعی در حوزه سینما و دین، فلسفه فیلم، مفهوم عشق در ادبیات و سینما، تجلی امر قدسی در میدان تصویر، بازآفرینی متون مقدس در حوزه هنر هفتم و... را می‌توان شاهد بود.

از جمله ویژگی‌های مقالات این کتاب، واکاوی و نقد مفاهیم مندرج در بطن هویت سینمای ایران همچون معناگرایی، معنویت پردازی و نیز ردیابی و پی‌جویی تعامل میان هنر سینما و سایر هنرها، خاصه ادبیات و شعر است.

نقدهای سینمایی نیز علاوه بر زبان معیار خاص خود، بعضاً به آثار مهم تاریخ سینمای ایران (همچون «شب‌های روشن») اشاره دارند و خود رهیافتی بر ارزش‌های سخت افزارانه و نرم‌افزارانه این آثارند. گرچه این نوشتارها به جهت قالب ارائه‌شان در مطبوعات از حس و حال ژورنالیستی خالی نیست، ‌در عین بار معنایی و فکری، از بیان و مصادیق ژورنالیستی هم بهره‌مند است.

از جمله عناوین مقالات و مطالب کتاب می توان به تحقیقی درباره تصویرسازی سینمایی شعر معاصر، نقد و تحلیل فیلم سینمایی «شب‌های روشن»، بزرگداشتی برای علی حاتمی، تأملاتی در باب زیرساخت‌های ‌مبانی فکری آوینی و هیچکاک، درآمدی بر جلوه‌های دراماتیک عاشورا در سینما، تأملاتی در مواجهه سینمای ایران و آرمان‌های ملی، درنگی در مقوله بازآفرینی هنرورزانه مفاهیم و معارف معنوی و متون دینی، تاملاتی درنشانه شناسی سینما و قرآن، بازاندیشی مبادی و اصول سینما در بستر تجربه دینی، درنگی در سیر تطور تصویر روحانیت در سینمای ایران و... اشاره کرد.

علی حاتمی از سال‌های دور به دنبال ساختن فیلمی بر اساس زندگی و مرگ اسطوره‌ی کشتی ایران غلام‌رضا تختی بود. در مجموعه آثارش که نشر مرکز منتشر کرد، متنی درباره تختی وجود دارد و سال‌ها بعد ماهنامه‌ی «فیلم» نیز متن دیگری در همین مورد چاپ کرد. سرانجام با تهیه‌کنندگی «هدایت‌فیلم» تازه‌ترین اثر علی حاتمی جلوی دوربین رفت و چند سکانس از فیلم که مربوط به دوران کودکی و نوجوانی تختی بود، فیلم‌برداری شدند و قرار بود خسرو نظافت‌دوست (که شباهت نزدیکی به تختی داشت) در نقش دوران بزرگسالی وی بازی کند اما این مصادف شد با وخامت بیماری سرطان و سرانجام مرگ او که باعث شد پروژه ناتمام باقی بماند. بارها قرار شد ادامه‌ی فیلم ساخته شود اما چنین نشد تا این‌که در افواه شنیده شد که بهروز افخمی فیلم ناتمام حاتمی را به پایان خواهد رساند. اما این تمام ماجرا نبود.

سریال «هزاردستان» بهترین مجموعه‌ای تلویزیونی قبل انقلاب که در سال ۱۳۵۸ برای تلویزیون ساخته شد و ساخت آن هشت سال به طول انجامید. هزار دستان به کارگردانی علی حاتمی سعدی سینمای ایران تولید شد که مهمترین دستاوردهایش ساخت شهرک سینمایی غزالی بود؛ شهرکی که تلویزیون در این سال‌ها چند بار تلاش کرد نمونه‌ی پیشترفته‌تر آن را بسازد اما تاکنون این امر محقق نشده است.

 این مجموعه کلکسیونی از بهترین بازیگران ایرانی از جمله جمشید مشایخی، عزت الله انتظامی، داود رشیدی، علی نصیریان و محمدعلی کشاورز را در خود جای داده که با هدایت علی حاتمی، یکی از ماندگارترین سریال‌های تاریخی تلویزیون ایران را رقم زده است. و توانست نام خودش را به عنوان اولین اسطوره ساز حماسی- تاریخی سینمای ایران ثبت کند.

علی حاتمی امروز ۷۳ ساله شد. سعدی سینمای ایران که آثارش به خاطر نثر قوی و دیالوگ‌های ماندگار بخشی از تاریخ سینمای ایران را به نامش به ثبت رسانده است.به گزارش اسطوره سازان، او که نثری متفاوت را با ادغام اصطلاحات و ضرب‌المثل‌های فارسی و ترکی و حتی تکه کلام‌های کوچه‌بازاری را با اصطلاحات فرانسوی در یک ظرف شکل داده بود و نوشتارهای بدیعی را خلق می‌کرد و با این کار جان شنوندگان را نوازش می‌داد، در حوزه فیلم‌سازی یک مینیاتوریست توانا بود و به‌خوبی قدر فریم به فریم فیلم‌هایش را به‌عنوان یک‌رشته نقاشی می‌دانست و با حساسیت در انتخاب رنگ، موسیقی و کاراکتر‌هایش، نشان داد که می‌‌شود در چینش سکانس‌ها آن‌چنان گزیده کار بود که ده‌ها فیلم‌ساز درصدد کپی از اثر او برآیند و تلاش برای ساخت اثری تأثیرگذار‌تر و البته شبیه به «مادر» همچنان ادامه داشته باشد.

علی حاتمی،خالق ستارخان، مثنوی مولوی، سلطان صاحبقران، سوته‌دلان، هزاردستان، حاجی واشنگتن، کمال‌الملک، جعفر‌خان از فرنگ برگشته، مادر، دلشدگان، کمیته مجازات و تهران، روزگار نو و… در حالی مرگ را در آغوش گرفت و با درد جان سپرد که برخلاف بسیاری، دنیایی از خاطرات را برای مردم باقی گذاشت و خالق سبکی تازه در دیالوگ‌نویسی و فیلم‌سازی شد