این روزها سه فیلم انیمیشن«فهرست مقدس»،«راز سیاوش»و«کلیله و دمنه»روی پرده سینماها است و برای نخستین بار انیمیشن«فیلشاه» وارد بخش مسابقه جشنواره فجر شده.مجموعه این اتفاقات سرفصل گزارشی است تا سرنوشت انیمیشن درکشورمان و نیز کیفیت مهم ترین فیلم ها را مرور کنیم.
به یاد نمی آوریم سه انیمیشن همزمان روی پرده سینماها باشند. ظاهر این اتفاق می گوید می توان به تولید و اکران انیمیشن امیدوار بود و در طول سال بخشی از اکران را به آن ها اختصاص داد. هر چند سه فیلم نام برده شده فروش کمی داشته اند اما آسیب شناسی اکران بحث جدایی است؛ فعلا به همین مقدار می توان دل خوش بود که فیلم های پویا نمایی جای در سینماها دارند.
کشور ما در ساخت انیمیشن سابقه ای طولانی دارد ولی نتیجه مطلوب، دیر به دست آمده. مهم ترین عامل، عدم بهره مندی از امکانات است وگرنه در سال های اخیر استعداد ایرانی در خلق فیلم های با کیفیت (چه از نظر تکنیکال و چه قصه) ثابت شده. شاید برای تان جالب باشد که اولین انیمیشن سینمای کشورمان سال ۱۳۳۹ به نمایش درآمد:«موش و گربه» که یک فیلم کوتاه کودکانه است. اولین انیمشین بلند اکرانی بعد از انقلاب «ابراهیم درگلستان» که فقط یک روز اکران شد. می گویند کیفیت فیلم جایی برای دفاع باقی نمی گذارد. به مرور اوضاع بهتر شد کما این که در دهه هفتاد شاهد چند نمونه خوب مثل «شنگول و منگول» و «لی لی حوضک» بودیم. این فیلم ها در جشنواره های خارجی هم مورد توجه قرار گرفتند.در دهه هشتاد پیشرفت چشمگیر انیمیشن مشهود بود که پیش قراول این اتفاق «خورشید مصر» ساخته بهروز یغمائیان و شهرام خوارزمی است.
