اسطوره سازان تمدن ایرانی

عنوان: سینمای جنگی آمریکا و رسانه‌ها از زمان جنگ ویتنام تا کنون
نویسنده: پترشیا کیتون/ پیتر شکنر
چکیده:
این کتاب به بررسی فیلم‌های سینمایی، فیلم‌های مستند، مجموعه‌های تلویزیونی و بازی‌های ویدئویی تولید شده پس از جنگ ویتنام می‌پردازد. هدف از این اقدام نیز بررسی عملکرد این رسانه‌ها در ارتباط با به بیراهه رفتن مأموریت‌های گوناگون سیاسی و نظامی است. کتاب حاضر با تحلیل سینمایی فیلم‌های خاص، نگاهی تاریخی به مؤلفه‌های فرهنگی، سیاسی و صنعتی موثر بر تکامل و اثرات سینمای جنگی از زمان جنگ ویتنام به این سو دارد. در این پژوهش همچنین به این موضوع پرداخته شده است که چگونه جنگ‌های اخیر موجب تولید فیلم‌های سینمایی، مستند، مجموعه‌های تلویزیونی، بازی‌های ویدئویی و گزارش‌های خبری بی‌شمار شده‌اند.

خلاصه داستان:

علی که کفش کهنه و تعمیر شده خواهرش زهرا را از کفاش محل گرفته، آن را در بازگشت به خانه گم می کند. او برای آن که این اتفاق در زندگی نامطلوب اقتصادی شان خللی ایجاد نکند، مخفیانه با خواهرش قرار می گذارد تا نوبتی از کفش کتانی خودش استفاده کنند. در همین گیر و دار علی عزمش را جزم می کند تا در مسابقه دو و میدانی مدارس شرکت کند و به جایزه نفر سوم (یک جفت کفش ورزشی) دست یابد.

بازیگران: امیر فرخ هاشمیان، بهاره صدیقی، رضا ناجی، فرشته سرابندی، داریوش مختاری، نفیسه جعفر محمدی، محمد حسن حسینیان، محمد حسین شهیدی، کریستوفر ملکی، کاظم اصغرپور، احمد پور مخبر و . . .

توضیحات و اخبار این اثر: «بچه‌ های آسمان» Children of Heaven 1997، نام یک فیلم ایرانی به کارگردانی مجید مجیدی محصول 1375 است. این فیلم مورد تحسین منتقدان و جامعه قرار گرفت و باعث شناخت جامعه غرب از مجید مجیدی شد. بچه‌های آسمان به عنوان پنج نامزد نهایی جایزه اسکار بهترین فیلم خارجی‌زبان 1998 انتخاب شده بود و همچنین چهار جایزه از جمله جایزه فیپرشی جشنواره بین‌المللی فیلم مونترال را به دست آورد. بچه‌های آسمان روایتگر ماجرای برادر و خواهری است که یک جفت کفش‌شان را به اشتراک گذاشته‌اند.

جوایز:

بعد از سقوطی تقریباً کشنده در جنگ جهانی دوم، لوئیس زامپرینی ۴۷ روز پر از رعب و وحشتی را به همراه دو تن از یارانش روی یک تکه الوار گذراند تا این که توسط نیروی دریایی ژاپن دستگیر و به یکی از اردوگاه­های اسرای جنگی اعزام شد و...

• کارگردان : آنجلینا جولی

هر فیلمی که به جنگ جهانی دوم ربط داشته باشد، به نوعی غم انگیز است اما تعداد کمی از آن فیلم ها (البته اگر همان تعداد کم هم وجود داشته باشد) به اندازه ی اقتباس سینمایی جو رایت از رمان تاوان نوشته ی ایان مک یوون ویرانگرند. رایت در این فیلم سینمایی ذره ذره تباهی رمان مک یوون را به تصویر می کشد و حتی شدت درگیرکننده تری به آن می بخشد. فیلم که به سه بخش مجزا تقسیم شده (و هر بخش با تراژدی ای که در ادامه رخ می دهد در ارتباط است) داستان زن انگلیسی جوانی (کایرا نایتلی) را روایت می کند که رابطه ی صمیمی اش با پسر خدمتکار (جیمز مک ایوی) به خاطر عدم خویشتن داری دختری کوچک به هم می خورد و به همین خاطر آنها فرصت درک خوشبختی در کنار یکدیگر را از دست می دهند و فرسنگ ها بین شان فاصله می افتد. تاوان با روایت داستانی که با ظرافت تمام جنبه های شخصی به خود می گیرد و مقطع زمانی قبل از نبرد دونکرک و وقایع بعد از آن را به تصویر می کشد، نشانه ای تکان دهنده از این واقعیت است که هر جنگ جهانی مجموع میلیون ها اودیسه ی بی نهایت شخصی است.

کسب اسکار بهترین کارگردانی توسط رومن پولانسکی با این فیلم یکی از غافلگیرکننده ترین پیروزی های تاریخ اسکار را رقم زد. کاملاً مشخص است که فیلم پیانیست برای پولانسکی، که در کودکی در پی از دست دادن مادرش در گتو کراکوف موفق به فرار از آنجا شد، اثری بی نهایت شخصی است.

پیانیست داستان موزیسین یهودی لهستانی تباری با نقش آفرینی آدرین برودی است که بعد از حمله ی نازی ها به لهستان سعی می کند هرطور شده زنده بماند. با وجود این که، کیفیت کارگردانی فیلم کاملاً از جنس سینمای پولانسکی است اما پیانیست در مقایسه با آثار دیگر پولانسکی یکی از سرراست ترین و غیرکنایی ترین روایت ها را دارد. فیلم داستان بی نهایت ساده ای را تعریف می کند و بی آنکه از ابزارهای پیرنگی برای تحریک احساسات تماشاگران استفاده کند به مسئله ی بقاء در دل ویرانی می پردازد. با وجود این، بررسی آرام و بی تکلف آن درباره ی زندگی هنر و شیطان باعث شده پیانیست به یکی از تکان دهنده ترین فیلم هایی که تا به حال ساخته شده است تبدیل شود.

«راه های افتخار« استنلی کوبریک »(1957)
« راه های افتخار» نخستین اثر مهم «استنلی کوبریک» به علت مایه های ضدجنگ اش از فیلم های مهم ضدجنگ تاریخ سینما نیز به حساب می آید. داستان فیلم تلخ و گزنده است. یک هنگ از ارتش فرانسه در جنگ جهانی اول در یکی از نبردهای سنگین، شکست سختی می خورد! در این بین، سه تن از سربازان این هنگ که بی گناه هستند، انتخاب می شوند و به دادگاه نظامی فرستاده می شوند تا گناه این شکست را به عهده بگیرند! در نهایت آن سه سرباز به جوخه اعدام سپرده می شوند. آنها قربانی بی عدالتی می شوند که «جنگ» مسبب آن است. فیلم کوبریک نشان دهنده نابودگر بودن پدیده جنگ حتی به دور از جبهه های نبرد است.

داستان
عنوان اصلی: Pelé: Birth of a Legend | پسربچه سیاه پوستی که در محله های فقیرنشین سائوپائولو زندگی می کند، برای ورود به تیم های باشگاهی، آنقدر تمرین می کند که کم کم تبدیل می شود به ستاره فوتبال برزیل؛ ستاره ای به نام «پله» که برزیل را تبدیل به قهرمان جهان کرد.

فیلم ها و سریال هایی که زمینه برای بروز داعش را فراهم کردن "چگونه هالیوود افکار عمومی را برای داعش آماده کرد؟

راه آبی ابریشم فیلمی به کارگردانی و نویسندگی محمد بزرگ‌نیا و تهیه‌کنندگی حسن بشکوفه ساخت سال ۱۳۸۸ است که در ۲۷ مهر ۱۳۹۰ در سینماهای ایران اکران شده است. این فیلم یکی از پرهزینه‌ترین فیلم‌های تاریخ سینمای ایران است.

داستان فیلم:
این فیلم، داستان سفر دو کشتی ناخدا سلیمان سیراف و ناخدا ادریس را روایت می‌کند که برای اولین بار می‌خواهند مال‌التجارهٔ خود را از میان دریا عبور داده، به چین ببرند (تا پیش از آن کشتی‌ها از کنارهٔ ساحل عبور می‌کردند تا راه را گم نکنند). در اوج تاریخ دریانوردی ایرانیان،شاذان ابن یوسف که به تحصیل علم نجوم در دارالعلوم شیراز مشغول است پیشنهاد شغل کتابت کشتی را می‌پذیرد و به همراه دو کشتی سلیمان و ادریس به سفری دشوار و ناممکن می‌رسد. او از حوادث و ماجراهای این سفر ره‌نامه می‌نویسد.

نویسنده و کارگردان: مسعود کیمیایی (متولد ۷ مرداد ماه ۱۳۲۰ در تهران) کارگردان و فیلمنامه‌نویس ایرانی است. کیمیایی  از چهره‌های بحث‌انگیز و جنجالی سینمایی ایران است. اکثراً وی را کارگردانی مؤلف و مؤثر دانسته‌اند که در شکل‌گیری بدنه اصلی سینما در ایران نقشی محوری داشته است.

خلاصه داستان: فیلم قاتل اهلی به کارگردانی مسعود کیمیایی در بخش مسابقه سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر حضور داشت. قرار است اولین نمایش «قاتل اهلی» در جشنواره فجر امسال باشد. تهیه کنندگی تازه ترین فیلم کیمیایی را منصور لشکری قوچانی برعهده دارد که تاکنون فیلم های «خط ویژه»، «کوچه بی نام» و «عصر یخبندان» از او اکران شده است. در  خلاصه داستان این فیلم آمده است: این فیلم داستان زندگی حاج آقا دکتر جلال سروش است که نقش آن را پرویز پرستویی بازی می‌کند.

مسعود کیمیایی در حواشی پرحاشیه گرفتن مجوز قاتل اهلی گفت: «فیلم‌ساختن برای مهرجویی، تقوایی، فرمان‌آرا و… همین‌طور سخت‌تر، پرعذاب‌تر و پرخاطره‌تر می‌شود. عباس کیارستمی که رفت و آسمان ما را بی‌ستاره کرد. آخرین فیلمی که ساخته‌ام در ٧۵ سالگی و سی‌اَُمین آن است. باور کنید به آن ٢٩ فیلم قسم که هیچ‌کدام عذاب‌آورتر از این قاتل اهلی نبود.

در سینمای ما طی بیش از شش سال نبرد مستقیم قوای نظامی کشورمان با داعش، به جز یک فیلم بلند که توسط یک فیلمساز جوان هنوز فیلم بزرگ و مطرحی درباره این موضوع دیده نشده است.

به گزارش سینماپرس، نبرد با تکفیری ها در عراق و شام پایان یافت، اما این جنگ در عرصه نرم و فرهنگی ادامه خواهد داشت. یکی از میدان های مهم این تقابل، رسانه های تصویری و به ویژه سینماست. همچنان که سایت بی بی سی فارسی اخیرا گزارشی را درباره داعش منتشر کرد که طی آن اشاره ای به نقش ایران و حتی جبهه مقاومت در سرنگونی خلافت داعش نداشت و این پیروزی را به نام غرب ثبت کرد! در حالی که بی بی سی و یارانش تا چندی پیش از تروریستی خواندن داعش ابا داشتند و حتی عنوان جعلی «دولت اسلامی» را درباره آن به کار می بستند و در حمایت از تکفیری ها به مدافعان حرم توهین می کردند، اما حالا ناگهان خود را عامل اصلی شکست داعش معرفی می کنند. مشخص است که جنگی پیچیده و پرچالش در عرصه رسانه علیه محور مقاومت آغاز شده است، به ویژه اینکه چند کشور صاحب سینما در جهان، آثاری را در این باره تولید کرده اند یا در دست تولید دارند.

به طور مثال، هند که اساسا هیچ نقشی در حوادث سال های اخیر غرب آسیا نداشت، اما به خاطر درک اهمیت این موضوع، با حضور سلمان خان ستاره مشهور خود، یک فیلم را درباره داعش تولید کرده که به زودی اکران خواهد شد. هنوز از آنچه بالیوود درباره این جنگ به نمایش درخواهد آورد خبری نداریم، اما احتمالا تصویر این فیلم با واقعیت تطابق چندانی نخواهد داشت. اما به هر حال این فیلم چه واقعی و صادق و منصف باشد و چه تحریفگر واقعیت، با توجه به حضور یک ستاره معروف و محبوب، در انظار صدها میلیون نفر خواهد نشست و تصویر آن به عنوان بخشی از تاریخ، حداقل در ذهن گروهی از مردم دنیا به ثبت خواهد رسید.

وقتی انگلیسی‌ها از حقارت «دانکرک»، پیروزی سینمایی ساختند!
دیالوگ ماندگار دانکرک: ما باید از خونه مون محافظت کنیم | ما اول باید خونه ای داشته باشیم که بتونیم ازش محافظت کنیم!

تقریبا اکثر تولیدات هالیوود در دو سال گذشته به ویژه در بخش سریال که قرار است ساعت ها به طور متمادی یا متناوب مخاطب را پای خود بنشاند یک مولفه جدید را با محتوایی قدیمی در خود دارد؛ محصولاتی که بیش از همیشه به خشونت بی حد و حصر قهرمانان این سریال ها اختصاص دارد اما نه خشونتی در بستر دنیای امروز و با مولفه های مدرن بلکه بدوی و با متوحشانه ترین شکل آن که عمدتا در سربریدن خونسردانه مخالفان حتی از سوی شخصیت های نسبتا مثبت داستان متجلی می شود.
زمانی، « خون آشام » بارزترین نمونه تولیدات سینمایی هالیوود را در ژانر وحشت و خشونت به خود اختصاص داده بود . فیلم «اره» را هم در فضای امروزی و از حیث ابزارهای اعمال خشونت در دنیای مدرن می توان به عنوان نمونه فیلمی مستقل از این دست تولیدات نام برد، اما ترویج و عادی سازی خشونت در تولیدات جدید این کمپانی عظیم در کارکردی متفاوت، این بار با توسل به ابزارهای بدوی خونریزی مانند شمشیر و خنجر، نقش های خشونت بار دیگری را با جلوه ویژه و متمایزی می آفریند؛ در سریالی که بسیار فراگیر است و «بازی تاج و تخت» نام دارد.

در اغلب جنگ‌ها، از تجاوز و خشونت جنسی علیه زنان به عنوان یک حربه نظامی و به مثابه یک استراتژی جنگی برای تحقیر زنان استفاده شده است. به نوشته لیوسیندا مارشال در مقاله «نظامی‌گری و خشونت علیه زنان دو روی سکه دیگری‌سازی»، خشونت علیه زنان، جزو خصلت ذاتیِ میلیتاریسم است. به نوشته او، در جنگ‌ها غالباً بدن زنان بخشی از زمین جنگی محسوب می‌شود که نیروهای متخاصم برسر آن یا بر روی آن نبرد می‌کنند. بدن زنان اغلب جزو غنایم جنگی به حساب می‌آید و یا تحت عنوان کلی «خسارات فرعی» جنگ نادیده گرفته می‌شود.
قطعاً باید بین فیلم‌های ساب ژانر «تجاوز/انتقام» و یا «اکسپلویتیشن موویز» (exploitation movies) با فیلم‌هایی که موضوع آن‌ها تجاوز دسته‌جمعی به زنان در جنگ‌هاست تفاوت قائل شد. در دسته اول که بیشتر مربوط به فیلم‌های هالیوودی است، روایت عمدتاً به این شکل پیش می‌رود:

زنی مورد تجاوز یک نفر یا دسته‌ای از آدم‌ها قرار می‌گیرد و تا سرحد مرگ شکنجه می‌شود.
زن زنده می‌ماند و خود را برای انتقام گرفتن آماده می‌کند.
زن بعد از پیدا کردن آمادگی جسمی و روحی لازم وارد عمل شده و به سراغ متجاوزان می‌رود و آن‌ها را به سزای اعمالشان می‌رساند.

عملیات انجام شده توسط ارتش و نظامیان ایالات متحده آمریکا در بسیاری از فیلم های ساخته شده در هالیوود به صورتی خارق العاده و دور از ذهن به تصویر کشیده می شوند.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری سینمای ایران، شاید اگر ناتوانی نیروهای آمریکایی در جنگ های متعدد و تعداد کشته های بسیار آنها را در جنگ های زیادی که در اکثر آنها خود آمریکا عامل جنگ افروزی بوده را نمی دیدیم، باور نمی کردیم که آمریکا در جنگ های چریکی ضعیف تر از بسیاری از کشورهاست، چرا که هالیوود همیشه درباره نیروهای آمریکایی و به طور کلی قوه نظامی آن کشور آن قدر اغراق کرده است که بیننده اگر در میدان جنگ واقعی عجز آن را نمی دید شاید سربازان آمریکایی را روئین تن یا موجودی فراتر از انسان می شمرد.

این تصویر اغراق آمیز همیشگی، به قدری حرفه ای ترسیم می شود که هر بار بیننده را با وجه دروغین دیگری از نیروی نظامی آمریکا روبه رو می کند. بی شک این حرکات هدفمند در آینده رنگ های تازه ای به خود خواهد گرفت.

سینمای جنگی هالیوود همیشه به دنبال دو هدف بزرگنمایی قدرت نظامی آمریکا و دامن زدن به توهم توطئه علیه آمریکاست.

پرواز از اردوگاه فیلمی به کارگردانی حسن کاربخش و نویسندگی سیدمحمدرضا عالی‌پیام ساختهٔ سال ۱۳۷۲ است.

خلاصه داستان:
سرگرد خلبان عباس حلمی پس از دست یافتن به اطلاعات مهمی در عملیات شناسایی به اسارت نیروهای عراقی در می‌آید. عباس حلمی با همکاری سایر اسرای ایرانی، نقشه فرار از اردوگاه را برای رساندن اطلاعات خود به نیروهای ایرانی طرح‌ریزی می‌کند. عراقی‌ها به نقشه او پی می‌برند و برای دستیابی به اطلاعات سع می‌کنند یک فرار هدایت شده را برای او طرح‌ریزی کنند. عباس حلمی به همراه یک سپاهی و یک بسیجی طی عملیاتی از اردوگاه می‌گریزد؛ ولی در دام نیروهای عراقی می‌افتند...

کیهان نوشت: رسانه‌های غربی پس از حضور فعال ایران در زدن تیر خلاص به این گروه جهنمی و بیرون راندن آن از عراق و سوریه و به خصوص پس از پیام روشنگرانه و کوبنده سردار سلیمانی، تلاش وسیعی را آغاز کرده‌اند تا نقش ایران را در این پیروزی جهانی کمرنگ ساخته و از نیروهای خویش قهرمان بسازند. همان حیله و ترفندی که در طول تاریخ به کار برده تا با پروپاگاندا و جنگ روانی و فریب رسانه‌ای، خادم را به خائن و خائن را به خادم تبدل سازند، قهرمانان و آزادیخواهان واقعی را دیکتاتور و ظالم بنمایانند و اعمال ستمگرانه و جنایتکارانه خود را حفظ حقوق بشر و ترویج آزادی نامگذاری کنند.
برخی از اخبار رسیده حاکی از آن است که چند پروژه سینمایی با بودجه‌های هنگفت برای چنین تبلیغاتی در هالیوود در حال پیش‌تولید قرار گرفته و عنقریب است که سال آینده شاهد چند فیلم سینمایی با موضوع مبارزه آرتیست‌های آمریکایی با داعش باشیم که احتمالا در آنها اگر نیروهای ایرانی در کنار داعش تصویر نشوند، قطعا یا به گونه‌ای منفعل نشان داده می‌شوند و یا اساسا نشانی از آنها دیده نمی‌شود!
چنان که قرار است حدود یک‌ماه دیگر فیلمی از سینمای هند با نام «تایگر زنده است» به روی پرده‌ها برود که در آن «سلمان خان» به جنگ داعش رفته و برای نجات پرستاران اسیر هندی، تعداد زیادی از آنان را ناکار می‌سازد!

در حالی که کمپانی «پارامونت» پخش بین‌المللی پادماواتی را به عهده گرفته، صدای اعتراض‌ها در هند بلند شده است؛ اعتراض‌هایی که به قرارداد همکاری سازندگان این درام تاریخی باشکوه با کمپانی سرشناس هالیوودی مربوط نمی‌شوند! و در واقع از جانب فعالان هندوست که نسبت به روایت این داستان تاریخی و برخی مسائل آن معترض‌اند. در حالی که سازندگان فیلم می‌گویند داوطلبانه اکران عمومی آن را عقب انداخته‌اند، رسانه‌های گروهی ترجیح می‌دهند از عنوان «توقیف» استفاده کنند.

دامنه‌ی این اعتراض‌ها آن قدر زیاد بوده است که تهیه‌کنندگان فیلم یک نمایش خصوصی را برای گروه‌های هندو و رهبران‌شان ترتیب داده‌اند. آن‌ها امیدوارند این نمایش بتواند نگرانی‌ها را برطرف کند و اکران پادماواتی بدون جنجال باشد. این درام تاریخی پرخرج را فیلم‌ساز مطرح سانجای لیلا بانسالی کارگردانی کرده است؛ همان فیلم‌سازی که در دو دهه‌ی اخیر تعدادی از بهترین و موفق‌ترین محصولات بالیوودی مثل دوداس، رام و لیلا و باجیرائو مستانی را ساخته است؛ که در کنار موفقیت تجاری، منتقدان را هم راضی کرده‌اند. در واقع بانسالی با فیلم‌هایش سبک تازه‌ای را برای سینمای هند به ارمغان آورده است که صحنه‌آرایی‌های باشکوه با لباس‌ها و رنگ‌های خاص، مشخصه‌ی اصلی آن است. گروهی از منتقدان داخلی و خارجی آثار بانسالی را «چشم‌نواز» توصیف کرده‌اند.