اسطوره سازان تمدن ایرانی

فیلم سینمایی اورشلیم: شمارش معکوس/ 2011

 کارگردان:هارولد کرنک
بازیگران:دیوید‎ای آر وایت، آنا زیلینسکی، استیسی کیچ، رندی تراویس
باز هم آمریکا و باز هم توهم اینکه ایران، بمب اتمی در اختیار دارد. اورشلیم:شمارش معکوس، براساس کتابی به همین نام ساخته شده و ضدبرنامه‎‎های هسته‎ای ایران است. قصه تخیلی فیلم درباره هفت ایرانی مسلمان به نام گروه هفت شگفت‎انگیز است که می‎خواهند با بمب‎گذاری و عملیات خرابکارانه، کشور آمریکا را نابود کنند! نتیجه این نگاه توهمی و خنده دار و به شکل بسیار بدی سیاست زده، با خواندن همین خلاصه قصه و موضوع، واضح و مبرهن است و اصلا نیاز به دیدن فیلم نیست.

فیلم شبی با پادشاه | 2006

 کارگردان:مایکل سجبل
بازیگران:تیفانی دوپونت، لوک گاس، جان ریس دیویس، عمر شریف
باز هم یک فیلم تاریخی دیگر و باز هم درباره دوران خشایارشاه. این‎بار هالیوود سراغ بخشی ضربه پذیر درباره یهودیان در دوران پادشاهی ایران می‎رود و سعی می‎کند با معادل سازی‎‎های تمثیلی و هنرمندانه، بحث مظلومیت یهودیان در ایران و جهان را در طول تاریخ مطرح کند. در واقع جریان صهیونیستی و اسرائیلی پشت پرده این فیلم، و سیستم هالیوود، تلاش می‎کند با روایت این قصه و شاخ و برگ دادن بیش از حد به آن، نوشابه‎ای برای خودش باز کند. هامان، وزیر خشایارشاه، روزی از جایی عبور می‎کند، همه به‎جز فردی به نام مردخای به او تعظیم می‎کنند.
 این موضوع برای هامان قابل هضم نیست، برای همین با ترفندی حکم قتل عام یهودیان را از شاه ایران می‎گیرد. ولی دختری یهودی به نام استر که تحت سرپرستی مردخای بوده، نزد خشایارشاه می‎رود و او را از این کار منصرف می کند. در واقع با فداکاری، جلوی ادامه نابودی و کشتار یهودیان را می‎گیرد. این فیلم صرفا نشانه واضح دیگری از دشمنی آمریکا و صهیونیست‎ها با ایران است و هیچ امتیازی در آن مشاهده نمی‎شود.

در سال های پیش از انقلاب اسلامی، تصویر چندانی از ایران یا پرشیا در فیلم های هالیوودی وجود ندارد. علی رغم این که عناصری از شرق مثل صحرا، شتر، نفت، اهرام مصر یا شخصیت هایی مثل علاالدین و علی بابا در هالیوود شناخته شده اند، از فرهنگ و تمدن ایرانی نشانه بارزی به چشم نمی خورد.

علت این امر شاید به منفعل بود ایران در روابط بین الملل باز گردد. اما دلیل مهمتر این است که در بسیاری از فیلم های این دوره، ایرانی ها را با اعراب یکسان فرض می کردند. کاراکترهایی با مشخصه شیوخ ثروتمند، مالک چاه نفت، لوده، علاقه مند به خوشگذرانی و بسیار حریص به زنان برای نمایش فرد عرب – ایرانی یا خاورمیانه ای به طور کل در این فیلم ها مورد استفاده قرار می گرفت. با این حال، کاراکتر ایرانی ها در کل، حضوری در قالب نقش های کمرنگ و فرعی در فیلم های هالیوودی  داشتند.

فیلم « اوکلاهاما» ساخته 1955 جزء استثناهایی است که نقش اصلی آن درباره فردی با ملیت ایرانی است که در قالب کمدی موزیکال و به دور از هر گونه پیام سیاسی ساخته شده است .هر چند فیلمی جز مورد مذکور با اشاره مستقیم به ایران در این دوران ساخته نشد، اما لاجرم تصویر ایرانیان جدا از تصویرسازی کلیشه ای که در آن سال ها از شرق ارایه می شده است، نیست؛ تصویری رمز آلود، ناشناخته و «دیگر انگار» که بدون ارجاعات تاریخی و پیشینه تمدنی راجع به خاورمیانه ارائه می شود.

دکتر بشیر اسماعیلی، عضو هیات علمی دانشگاه آزاد: نکته قابل توجه درباره دوران پس از انقلاب اسلامی‌ تا یازده سپتامبر 2001 آن که، حتی در این فاصله زمانی هم با وجود رخ دادن حوادث بسیار مهمی‌ مثل گروگانگیری، ماجرای ایران کنترا و رویارویی ایران و آمریکا در خلیج فارس در سال‌‌های پایانی جنگ تحمیلی،‌هالیوود خلاف انتظار، فیلم‌‌های معدودی درباره ایران تولید می‌کند. 

هدف اصلی ترامپ کسب سود و منفعت از بازارهای جهانی است. برای به دست آوردن زمینه های تجارت، در گام اول با اتکا به اختلافات منطقه ای، خاورمیانه را به عنوان بازار هدف انتخاب کرده و با سفر به کشورهای عربی حداکثر استفاده را از فروش اسلحه می برد چون بدون شک در شرایط حاضر ایران هراسی برای آمریکا درآمدزایی دارد.
رییس جمهور آمریکا از برجام برداشت خسران می کند چون نه تنها از طریق برجام نتوانسته درآمدی برای آمریکا حاصل کند بلکه مجبور شده براساس توافق پول های مصادره شده ایران را بازگرداند و همین معادله به معنای زیان برای ترامپ تفسیر می شود و در نتیجه از آن ناراضی، ناراحت و عصبانی است.

علی اصغر ضیاچی، مدیر سرمایه گذاری شرکت امین توان آفرین ساز با بیان مطلب فوق به دشمنی دیرینه آمریکا نسبت به ایران اشاره کرد و به پایگاه اطلاع رسانی بازار سرمایه (سنا)، گفت: دشمنی امریکا علیه ایران سبقه تاریخی و ایدئولوژیک دارد که هیچ گاه نمی توان انتظار داشت حرفهایی که از سوی این کشور مطرح می شود مطابق میل ما باشد.

فیلم گلاب/ 2014

کارگردان:جان استوارت
بازیگران:گائل گارسیا برنال، شهره آغداشلو، گلشیفته فراهانی، کامبیز حسینی، هالوک بیلجینر

فیلم ضد ایرانی، ماجرای فتنه و درگیری‎‎های سال 88 را دستمایه خود قرار می‎دهد و این کار را هم به بدترین و غیرهنرمندانه‎ترین و شعاری‎ترین شکل ممکن می‎کند. فیلمنامه، شیوه روایت، ساختار و بازی‎‎های بد، «گلاب» را به نمونه‎ای ابتر از سینمای فرمایشی غرب و آمریکا تبدیل می‎کند. فیلم براساس نوشته و اظهارات مازیار بهاری، خبرنگار بی‎بی سی ساخته شده است.

فیلم سپتامبر‎های شیراز/ 2015

 کارگردان:وین بلر
بازیگران:آدرین برادی، سلما هایک، شهره آغداشلو، آنتونی عزیزی
 فیلم سپتامبر‎های شیراز
 سپتامبر‎های شیراز که براساس کتابی به همین نام نوشته دالیا سافر ساخته شده، جدیدترین فیلم ضد ایرانی هالیوود است. فیلم، قصه یک خانواده یهودی را روایت می‎کند که پس از انقلاب اسلامی ایران در سال 57، شرایط زندگی را برای خود دشوار می‎بینند و برای همین دست به مهاجرت می‎زنند. اتهام رفتار نامناسب نظام جمهوری اسلامی ایران با اقلیت‎ها از جمله یهودیان، از آن برچسب‎های خنده دار و غیرقابل باوری است که فقط آمریکا، صهیونیست‎ها و همتایانشان، قابلیت طرح و ادعای آن را دارند.
 
فیلم با بهره‎گیری از دو ستاره مشهور سینما، برادی و هایک و قصه مثلا پرفراز و نشیب و مهیجش، می‎خواهد تماشاگر را با خود همراه کند و هر طور که هست به بیننده بقبولاند که با وقوع انقلاب اسلامی در ایران، چه به روز اقلیت‎ها آمده است. اما تماشای فیلم و نگاهی گذرا به واقعیات تاریخی و زندگی مسالمت‎آمیز پیروان همه ادیان در ایران، نیت نادرست سازندگان فیلم را خیلی زود برملا می‎کند. خانم آغداشلو هم با حضور در این فیلم، نام خود را به‎عنوان رکورددار بازی در فیلم‎های ضد ایرانی جاودانه کرد.

فیلم آرگو/ 2012

 کارگردان:بن افلک
بازیگران:بن افلک، برایان کرانستون، آلن آرکین، جان گودمن
بن افلک، سال 2010، اولین فیلمش را ساخت؛ فیلم «شهر» با روایتی نفس گیر، ما را با گروهی سارق بانک همراه می‎کرد و بیم و تباهی و تردید‎های شخصی‎شان را به خوبی پیش روی تماشاگر قرار می‎داد.
 اما افلک در دومین گام فیلمسازی‎اش، هنرش را به سیاستمداران آمریکایی فروخت و البته پاداشش را هم دریافت کرد؛ این فیلم اسکار گرفت و کارگردان آن، به وسیله ی همسر باراک اوباما، جایزه را دریافت کرد، ولی اعتبارش به‎عنوان یک هنرمند زیر سوال رفت. آرگو پس از سال‎ها دوباره سراغ ماجرای تسخیر لانه جاسوسی آمریکا می‎رود و به خوبی نشان می‎دهد که چقدر آن زخم کهنه، هنوز تازه است و نظام سلطه را می‎آزارد.

پس از "بررسی اسطوره های دروغین فیلم ۳۰۰ خیال انگیز ترین فیلم دنیا"  فیلم 300 دو، هم یکی از فیلم های مهم با رویکرد ایران هراسی است.

300:ظهور یک امپراتور/ 2014

 کارگردان: نوام مارو
بازیگران: اوا گرین، رودریگو سانتورو، لینا هدی، دیوید ونهام
 این فیلم، دنباله فیلم 300 است و ظاهرا آن قدر آن فروش و استقبال کذایی، به‎خاطر دروغ پراکنی و جلوه‎‎های ویژه مهیج و سرگرم کننده‎اش، به مذاق کمپانی سازنده خوش آمده که قصد کرده به عقده گشایی خود درباره ایرانی‎ها ادامه بدهد. فیلم به مراتب اثری بی‎ارزش‎تر از قسمت اول است و باز هم با همان شکل و سیاق قصه گویی می‎کند و چیز تازه‎ای ندارد. گو اینکه این‎بار کمی از آن اعتراضات گسترده جهانی را لحاظ کرده و تلاش کرده توانایی‎‎هایی را هم برای ایرانی‎ها در نظر بگیرد. در واقع این ملاحظه هم از قدرت و پیروزی‎‎های تاریخی و انکارناپذیر ایران نشات گرفته است.

 در پرونده فیلم های ضدایرانی هالیوود «اسکندر» یکی از اصلی ترین این فیلم‌های بدلیل استفاده از ژانر تاریخی و قدیمی ترین فیلمی که ایران باستان را به تصویر کشیده است. می باشد. اسکندر ساخته ی سال 2004 الیور استون و با همکاری کمپانی معروف برادران وارنر است.

فیلم الکساندر بزرگ در واقع یک اثر تحریف کننده ی تاریخی است که تنها به قصد تصاحب گیشه ها و فروش بالا اکران شد اما این فیلم در گیشه های فروش نیز شکست خورد. در این فیلم نه تنها ایرانی ها بربر و وحشی معرفی شدند بلکه خود اسکندر و سپاهیانش نیز همجنسگرا و خوشگذران به نمایش گذاشته شدند. اسکندر که در واقع یک انسان خونخوار و عیاش بود در حد یک الهه و حتی خدا در طول تاریخ ماندگار شده است همانطور که میدانیم اسکندر مقدونی به بهانه ی به آتش کشیدن آتن توسط خشایار شاه به قلمرو هخامنشیان حمله ور شد و پس از تصرف مصر و بابل وارد خاک اصلی ایران شد وی تخت جمشید را به آتش کشید و سربازانش به دختران و زنان و حتی پسران پارسی تجاوز کردند و به قتل و غارت ایرانیان پرداختند. اسکندر به این قلمرو تصرف شده هم قناعت نکرد و سپس به هند لشکر کشید و در آنجا نیز به خونریزی پرداخت. این به اصطلاح الهه به همجنسگرایی و شرابخواری معروف بود و در عیش و نوش هایش از هیچ کاری رویگردان نبود.

اسکندر، از بدترین فیلم‌های ضدایرانی با انبوهی از تمشک‌های طلایی

فیلم آن قدر ضعیف بود که نامزد شش جایزه ی تمشک طلایی شد که هرسال به بدترین های سال هالیوود اهدا می شود: نامزد بدترین بازیگر برای کالین فارل (برنده: جرج دبلیو بوش برای فارنهایت 11/9)، نامزد بدترین بازیگر زن برای آنجلینا جولی، نامزد بدترین کارگردان برای الیور استون، نامزد بدترین فیلمنامه باز هم برای الیور استون، نامزد بدترین بازیگر نقش مکمل مرد برای وال کیلمر( برنده: دونالد رامسفلد برای فارنهایت 11/9) و نامزد بدترین فیلم سال.

اما این تمام فاجعه نبود: آی ام دی بی نمره ی 5.7 از 10 را به این فیلم داده و منتقدین سرشناسی چون راجرایبرت فقط دو ستاره به فیلم صد و پنجاه و پنج میلیون دلاری وارنر دادند(با دلار 35000 ریالی این بودجه چقدر می شود؟ هالیوود حاضر است برای یک فیلم زرد چقدر هزینه کند، فقط به شرط ضد ایرانی بودن؟). این فیلم با اقبال مخاطبان هم مواجه نشد. عده ای گفتند مشابه سقوط امپراطوری اسکندر، این فیلم سقوط الیور استون بود و عده ای دیگر هم می پرسیدند: الیور استون پیش خودش چه فکری کرده که حاضر به ساخت چنین فیلمی شده؟ (تیتر دو یادداشت که توسط مردم عادی در فروم های اینترنتی منتشر شده اند.).

معرفی فیلم:
اسکندر یا الکساندر (به انگلیسی: Alexander) یک فیلم ساخت سال ۲۰۰۴ میلادی، محصول مشترک ایالات متحده، آلمان و انگلیس است. داستان این فیلم تاریخی است و مربوط به دوران اسکندر می‌شود. این فیلم دوران کودکی و آموزش دیدن اسکندر توسط ارسطو را نشان می‌دهد و سپس نبردهای اسکندر با داریوش سوم و نابود ساختن امپراتوری هخامنشیان (به روایت فیلم) که ریشه‌ای طولانی داشت و همچنین پس از آن حملات اسکندر به هند و مرگش را نشان می‌دهد.

فیلم موهن و انحرافی اسکندر یکی از پرهزینه ترین فیلم های تاریخ سینمای آمریکا است. اسکندر به کارگردانی اولیوراستون علی رغم هزینه 161 میلیون و 600 هزار دلاری اش انتظارها را برآورده نکرد اما توانست مقام بیست و یکمین فیلم پرخرج سینمای جهان و نامزد شیش تمشک بدترین فیلم های هالیوود را به دست آورد.

الیور استون، از کارگردان‎‎های آمریکاست که تبحر ویژه‎ای در پرداختن به موضوعات و سوژه‎‎های تاریخی، چه در قالب فیلم مستند و چه در قالب داستانی دارد. فیلم «جوخه» او که نگاهی شماتت‎آمیز به جنگ ویتنام دارد، هنوز به‎عنوان اثری شاخص مورد بحث و بررسی قرار می‎گیرد. وال استریت، جی اف کی، متولد چهارم ژوییه و قاتلین بالفطره، برخی از مهم‎ترین فیلم‎های این کارگردان هستند. اما ناگهان کارگردانی با این پیشینه هوس می‎کند فیلمی تاریخی درباره اسکندر مقدونی بسازد.

نقد فیلم پر تناقض اسکندر
 

در آمریکا، سینما اصلی ترین عاملی است که جهت چنین توجیهاتی فعالیت میکند و البته در کنار آن سینمای ضد جنگ هم همیشه فعال بوده است
آمریکا می‌خواهد آخرالزمان را نجات دهد

شمایل منجی آخرالزمان که بر اسبی سفید سوار است و صورتش را با نقابی پارچهای پوشیده، در اکثر فرهنگهای کهن دنیا ترسیم شده است. از شرق دور تا اروپای غربی و حتی در مناطقی از قاره های تازه کشف شده، این تصویر را در معابد مختلف رسم کرده اند و هر فرهنگی به فراخور عقاید خودش، کاراکتر موعود نجات بخش بشر را یک جور وصف کرده است، اما بعضی چیزها در تمام توصیفات و تأویلها یکی هستند. منجی هنگامی میاید که زمینه ی به قدرت رسیدنش توسط اجتماع انسانها فراهم شده ب سفیدی که او بر رکـ باشد و به همین دلیل در علم اسطوره شناسی، م آن سوار است را به عنوان نمادی از جامعه بشریت شناخته اند. در عصر جدید هم مکتبهای مختلف فکری و فلسفی هر کدام سعی داشتند ترسیم مشخصی از پایان دنیا بدهند تا پیروانشان در حال انگیزه باقی نمانند؛ اینطور شد که در زمانه نو، هر سوداگری از راه میرسید، به نوعی خود را موعود بشریت جا میزد. هیتلر پایان دنیا را در سلطه نژاد ژرمن دید و استالین میگفت آرمانشهر انسانها، عصر دیکتاتوری پرولتاریاست...

فیلم مستند بنیان‌گذار محک به کارگردانی محسن عبدالوهاب درباره محک (مؤسسه خیریه حمایت از کودکان مبتلا به سرطان) شناخته‌شده‌ترین و معتبرترین مؤسسه خیریه در حوزه‌ی درمان و سلامت کودکان ایران است. سعیده قدس از ایده و انگیزه‌هایش برای بنیان‌گذاری محک می‌گوید.

بیماری کیانای دوساله، مسیر زندگی مادرش را تغییر داد. دردهای دختر، چشم‌های سعیده قدس را به سوی کودکان و خانواده‌های تهیدستی باز کرد که در بیمارستان‌ها با سرطان دست و پنجه نرم می‌کردند. وقتی کیانا به دلیل تشخیص به موقع پزشکان مسیر بهبودی کامل خود را طی می‌کرد، سعیده قدس به فکر پیدا کردن راهی افتاد که از مرگ‌ومیر کودکان مبتلا به سرطان به علت دسترسی نداشتن به امکانات درمانی و مالی جلوگیری کند. او در پایان دهه شصت، بزرگ‎ترین مؤسسه حمایت از کودکان مبتلا به سرطان (محک) را بنیان گذاشت و چند سال بعد در کنار گروهی از خیرین، مجهزترین بیمارستان اختصاصی درمان سرطان کودکان را در تهران تأسیس کرد.
کارگردان : محسن عبدالوهاب 
تهیه کننده : محسن عبدالوهاب 
بازیگران :با حضور: سعیده قدس، نادر شریفی، کیانا شریفی

بانی فیلم – گروه سینمای جهان – وصال روحانی: «مگان لیوی» که آن را کمپانی های ال دی اینترتین منت و بلیکر استریت تهیه و توزیع کرده اند. داستانی از یک رستگاری روحی ولی در قالب یک فیلم جنگی و متمرکز بر تمرینات فشرده نظامی و سپس جنگ سالهای اخیر در عراق است و زوجی را به نمایش می گذارد که هر چند در فیلم های غربی طی دهه های اخیر بی سابقه نیست اما تازگی های آن نیز محسوس است.
در اوایل فیلم «مگان لیوی» که آن را گابری یلا کاپرت ویت کارگردانی کرده، به کاراکتر اصلی که نامش همان مگان لیوی و ایفای رل او با کیت مارا است، به صراحت گفته می شود که از محل کارش اخراج شده زیرا نمی تواند آن طور که باید و شاید با سایرین ارتباط برقرار کند. این چنین است که مگان شهر و محل زندگی اش را ترک می کند تا بر این عارضه تفوق یابد و یا اینکه حداقل زندگی تازه ای را برای خودش بسازد.
نجات سربازان در سخت ترین شرایط

وزیر ارشاد پاسخ تأمل برانگیزی به نبود فیلمی با موضوع عاشورا بر پرده سینماهای کشور داد.
 تصویر پاسخ وزیر ارشاد به وضعیت تولید آثار عاشورایی در سینما
به گزارش جام جم آنلاین،‌ سید عباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در مورد نبود فیلمی با موضوع عاشورا و قیام امام حسین (ع) بر پرده سینماهای کشور به باشگاه خبرنگاران جوان گفت: شما می‌دانید که وزارت ارشاد دستگاه تولیدکننده فیلم و سینما نیست؛ یعنی این وزارتخانه فیلم تولید نمی‌کند. موضوعی که می‌تواند به پاره‌ای از اتفاقات کمک کند، این است که ما با سیاست‌گذاری‌های بهتر و حمایت‌های مناسب‌تر بتوانیم شرایط را بهبود ببخشیم.
وی در ادامه خاطرنشان کرد: یکی از نکات مهم این است که تولید فیلم برای مناسبت‌هایی مهم همچون محرم با برنامه انجام شود. همچنین اهمیت دارد که سرمایه‌گذار و تهیه‌کننده به این سمت سوق پیدا کنند و ما امیدواریم شرایط را با همین نگاه هدایت کنیم.

هنگامی که شرکت «مارول» تصمیم گرفت دنیای سینمایی خودش را بسازد، شاید چیزی بیشتر از یک رویا به نظر نمی‌آمد. چه کسی فکر می‌کرد که این دنیای سینمایی بتواند به یکی از بزرگ‌ترین ماشین‌های پولسازی تبدیل شود؟ در این روزها که قهرمانان در سینما حکومت می‌کنند، هیچکس چنین تفکری ندارد اما چندین سال پیش قضیه چیزی بیشتر از یک قمار جنون آمیز نبود. در سوی دیگر، شرکت «دی سی» نباید از رقابت عقب می‌ماند. آن‌ها خیلی دیر یادشان آمد که چه گنجینه‌های پولساز بزرگی دارند و باید هر چه سریع‌تر دنیای سینمایی خودشان را برپا می‌کردند. مارول با چند سال برنامه‌ریزی و جبران اشتباهات، فیلم به فیلم بهتر شد و کار را به جایی رساند که بشود به آن اعتماد کرد و بدون ترس به تماشای آثارش نشست. در طرف دیگر، دی سی نمی‌توانست با بتمن‌های نولان کار را آغاز کند. این تریلوژی و کاراکترهایش واقع گرایانه‌تر از هرچیزی بود که تاکنون دیده بودیم و اگر می‌خواستند دنیای سینمایی دی سی را براساس آن بسازند، به نظر امکان پذیر نمی‌آمد. پس یک شروع تازه لازم بود و زک اسنایدر-کارگردانی که مخالف و موافق به یک اندازه دارد –  برای ساخت آن انتخاب شد. «مرد فولادین» در 2013 به اکران در آمد و استارت این مجموعه را زد. فیلمی نسبتأ موفق که مخاطب را به ادامه کار امیدوار می‌ساخت. حال، «بتمن علیه سوپرمن: طلوع عدالت» دومین فیلم از دنیای سینمایی دی سی ساخته شده و می‌خواهد یک جنگ داخلی به راه بیاندازد. این فیلم همان آزمون و خطایی است که مارول هم زمانی آن را پشت سرگذاشت.

به گزارش سوره سینما، مستند دو قسمتی «آنها ۸ نفر بودند» به کارگردانی پویان افشین نژاد در روزهای ٣ و ۴ مهر ماه ٩۶ ساعت ١١ صبح از شبکه ٢ سیما روی آنتن می رود.

این مستند به خدمات و فعالیت های سرلشگر امیربهرام هوشیار یکی از فرماندهان و طراحان برجسته نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی در جنگ ایران و عراق می پردازد و در دو قسمت ۳۰ دقیقه ای به سرانجام می رسد.

در برخی بخش های این اثر از لوکیشن های واقعی چون پست فرماندهی استفاده شده اما اساس کار بر مصاحبه و استفاده از تصاویر آرشیوی مرتبط است.

نوع روایت مستند دو قسمتی «آنها ۸ نفر بودند» از ورود سرلشگر امیربهرام هوشیار به نیروی هوایی مربوط به اواخر دهه ۳۰ تا اوایل دهه ۵۰ آغاز می شود و در بخش دوم از دهه ۵۰ با ورود هواپیمای فانتوم به ایران  ادامه پیدا کرده و تا وقوع انقلاب و در آخر هم تا وفات ایشان ادامه دارد.

 آمریکا از ابتدای انقلاب تاکنون با تولید فیلم و سریال جریان ایران‌هراسی را ادامه داده، اما در این مدت سینمای ایران با بی‌توجهی به تولید آثار ضدآمریکایی، دست‌بسته نظاره‌گر هجمه آثارضدایرانی بوده است.

آمریکا در پیش از انقلاب اسلامی به دنبال منافع خود در ایران بوده و برای رسیدن به اهداف خود باکی از ظلم به مردم ایران نداشته و این رویه را تا کنون نیز ادامه داده است؛ جالب آنکه حکومت آمریکا برای مشروعیت بخشیدن به رفتار ضدایرانی خود، سال‌ها است که دست به تولید آثار هنری و رسانه‌ای به‌ویژه فیلم و سریال در این موضوع زده، اما در مقابل جریان تولیدات رسانه‌ای در ایران در حد توان خود به تولید آثاری که ماهیت آمریکا را نشان دهد، نپرداخته است.

سریال‌های زیادی مانند هوملند، لیست سیاه، خانم وزیر و سریال‌های دیگری نیز مانند اسکندل و معاون رییس جمهور، توسط ماشین فیلم‌سازی هالیوود ساخته شده که خط محور ضدایرانی را حتی اندک (در حد یک دیالوگ) در خود جای دادند تا جریان مخدوش شدن چهره ایران هیچگاه از رونق نیافتد؛ علاوه بر سریال، هالیوود فیلم‌های سینمایی متعددی نیز مانند بدون دخترم هرگز، سیریانا، ۳۰۰، سنگسار ثریا، گلاب و سپتامبر‌های شیراز تولید کرده که ایرانی‌ها را وحشی و تروریست نشان می‌دهند.

پس از بررسی اسطوره های دروغین فیلم ۳۰۰ خیال انگیز ترین فیلم دنیا اینک تجاوز ارتش تراژان امپراطورى روم به ایران را بررسی می کنیم. 

فیلم های ابرقهرمانی به هم مرتبط مارول، باعث شد نحوه تفکر در صنعت فیلم آمریکا تغییر پیدا کند، اما حالا استودیوهای رقیب دارند بیشتر و بیشتر به همان عادت های قدیمی و سبک داستان سرایی ساده تر و قدیمی تر بازمی گردند.
به گزارش بانی فیلم به نقل از گاردین، هیچ وقت تغییر دادن عادت هایی که در مدتی طولانی شکل گرفته اند آسان نیست. ما بخش قابل توجهی  از زندگی مان را صرف تماشای اعضای موفق و شناخته شده اجتماع مان می کنیم و سعی می کنیم دیدگاه های مان را به شیوه ای ظریف تغییر بدهیم تا کمی بیشتر شبیه آن ها باشیم. تا بیشتر ورزش کنیم؛ تا کمتر غذا بخوریم. تا وقت بیشتری صرف خواندن آثار ادبی خوب بکنیم و فیلم های جذاب ببینیم؛ تا وقت کمتری صرف فیس بوک و خواندن صفحه های شایعه یا اخبار نقل و انتقال فوتبالی بکنیم. با این حال اغلب می بینیم که دوباره به همان عادت های همیشگی مان برمی گردیم چون این ها همان گناه های کوچکی هستند که باعث می شوند روزمان را پشت سر بگذاریم.
به نظر می رسد وقتی بحث فیلم های کمیک بوکی می شود هم در حال حاضر اتفاقی مشابه در حال به وقوع پیوستن برای هالیوود باشد. کمپانی های رقیب مثل برادران وانر و قرن بیستم فاکس به مدل به شدت موفق دنیای سینماتیک مارول (ام سی یو) توجه کرده اند و می خواهند خودشان هم از این وضعیت سودی ببرند. اما هر چقدر هم که سعی کنند، دوباره برمی گردند به همان مدل های فیلمسازی قدیمی که در گذشته به خوبی به آن ها خدمت کرده اند و در عین حال نیازمند تفکر متحد و یکسان کمتری هم هستند.