اسطوره سازان تمدن ایرانی

گردشگری فیلم یا Film Tourism در واقع یکی از فعال‌ترین بخش‌ها در جذاب‌سازی مقاصد گردشگری کشورهای مختلف جهان به شمار می‌رود. سریال‌ها و فیلم‌های سینمایی معروفی که از طریق پرده نقره‌ای سینما و همچنین سینما‌های خانگی میلیاردها مخاطب جعبه سیاه، الهام‌بخش مقاصد گردشگری در ۲ دهه اخیر شده‌اند، عامل سفر میلیون‌ها گردشگر به کشورهای ۵ قاره هستند.
   اکنون، قدرت صنعت سینما، به کمک جذاب‌سازی برای مقاصد گردشگری در سراسر گیتی آمده تا نقاط بکر و کمتر دیده شده، فرصت دیده شدن دوباره را از دوربین گردشگران پیدا کنند. از این فضا، کشور ایران هم باید با توجه به پتانسیل‌های صنعت سینما و صنعت گردشگری خود، به بهترین شکل ممکن استفاده کند. بخشی از ۳۶ میلیارد درآمد ارزی از صنعت گردشگری کشور در یک دهه آینده، می‌بایست توسط گردشگری فیلم، گردشگری سلامت و گردشگری روستایی تامین شود. برای نیل به این آرمان‌ها، به برنامه‌ریزی دقیق نیاز است.

کشور ۴ اقلیم ایران با این همه پتانسیل طبیعی و اقلیمی که بارها در فیلم‌های سینمایی، سریال‌های تلویزیونی و حتی مستندها به تصویر کشیده شده است، می تواند از طریق صنعت سینما، رونق گردشگری خود را دنبال کند.

این از جادوهای سینماست که مثلا فکر می‌کنیم جشنواره‌ی فیلم کارلووی واری موجب شده شهر کارلووی واری در جهان شناخته شود، درحالی‌که حتا چند قرن قبل از آن‌که فیلم و صنعت سینما وجود داشته باشد، این شهر به‌دلیل شرایط جغرافیایی خود، از شهرت و اهمیت در قلب اروپا برخوردار بوده است.

شهر کارلووی‌واری، مرکز استانی به همین نام، در شمال غربی جمهوری چک، در فاصله‌ی 130 کیلومتری از پراگ و در فاصله‌ی کمی از کشور آلمان قرار دارد. کشور چک آب و هوای معتدلی دارد که البته تابستان‌های به‌نسبت گرم و زمستان‌های به‌نسبت سردی برای آن ایجاد می‌کند. در فصل بهار و تابستان مسیر زمینی دسترسی به این شهر، از هر طرف، ازجمله از سمت پراگ، بسیار سرسبز و دل‌انگیز است.  13 چشمه‌ی اصلی و حدود 300 چشمه‌ی کوچک در این شهر جنگلی قرار دارد که تعدادی از آن‌ها برای نوشیدن آزاد در نقاط مختلف شهر، قابل دسترسی هستند. برای این منظور هم لیوان‌های سرامیکی تخت، با نی‌های طراحی شده در بدنه‌ و دسته‌ی آن‌ها برای نوشیدن، در فروشگاه‌های صنایع دستی و یادگاری‌فروشی‌های کارلووی واری عرضه می‌شوند.

این شهر کوچک، از شهرهای قدیمی اروپاست که معنای نام آن نیز «حمام چارلز» (چارلز چهارم، پادشاه بوهمیا و امپراتور مقدس روم) است. او در در قرن چهاردهم میلادی آاین شهر را بنا نهاد. شهرت شهر بیشتر به‌خاطر چشمه‌های آب گرم و معماری رنگارنگ و غریب آن است که همین دلایل، آن‌را به یک مقصد توریستی محبوب در قرن ۱۸ با مهمانان بعضا بنامی چون تزار پتر کبیر، امپراتور فرانتس ژوزف من، بتهوون، واگنر، برامس، تولستوی، ولفگانگ، گوته، شیلر و مارکس تبدیل کرد. گفته می‌شود مظفرالدین شاه قاجار هم در سفر به اروپا با انگیزه‌ی درمانی از چشمه‌های آب گرم این شهر استفاده کرده است.

نازنین دختر ۱۹ساله‌ای است که تمام زندگیش عشق به کره جنوبی است. او روی کوله‌پشتی و پولیوری که پوشیده برچسب‌هایی به زبان کره‌‌ای زده. او حالا دو سال است که تصمیم گرفته از ایران برود و در سئول زندگی کند.
به گزارش روزنامه ایران، هفته‌ای سه بار با مادرش به کلاس خصوصی زبان کره‌ای می‌رود و هر روز با گوش کردن به آهنگ‌ها و دیدن سریال‌ها تمرین می‌کند. او دلباخته خواننده‌ها و بازیگران کره‌ای است و اتاقش پر از عکس‌های آنها. اما این داستان تنها داستان نازنین نیست.

به گفته روانشناسانی که با آنها صحبت کرده‌ام دختران و پسران جوان زیادی در ایران عاشق کره جنوبی هستند. دختران و پسرانی که تمام آرزویشان دیدن هنرمندان کره‌ای است و شاید بهتر باشد بگویم؛ کره‌ای شدن. این روانشناسان تأیید می‌کنند که با تب کره‌ای شدن مواجه هستیم تا جایی که حتی بعضی‌ها می‌خواهند عمل تغییر جنسیت بدهند تا شاید از این طریق بیشتر شبیه کره‌ای‌ها شوند. در این مرحله است که پدران و مادران ناچار از مراجعه به روانشناسان هستند. در این جلسات بزودی مشخص می‌شود که ادعای مطابق نبودن روح و جسم درست نیست و نیازی هم به عمل تغییر جنسیت نیست، بلکه ریشه قضیه خیلی ساده در هیجان کره‌ای شدن است. کره‌ای شدن؟ چرا و به چه دلیل؟
اولین پرده از داستان عشق ایرانی‌ها به کره جنوبی از سریال‌های تلویزیونی شروع شد. سریال‌هایی که هر شب مردم را پای تلویزیون میخکوب می‌کرد. قصه‌هایی از مردان دلیر و جنگجو یا زنانی که پا به پای مردها کار می‌کردند. «جواهری در قصر» و «امپراطور دریا» با بازیگرانی که بسرعت به دل مردم راه پیدا می‌کردند تب کره را در ایران شعله ور کردند. آن زمان تی‌شرت‌ها و عکس‌های این بازیگران بخوبی به فروش می‌رفت و رستوران‌های آسیای شرقی تهران هر روز شلوغ‌تر می‌شد.

سینما می‌تواند ابزار بسیار مفیدی در گردشگری، بازاریابی و جذب گردشگران به‌شمار رود، چراکه یکی از ویژگی‌های مهم سینما مکان فیلم یا لوکیشن بوده و مکانی که رویدادهای فیلم در آن رخ می‌دهد حتی اگر دراماتیزه شده باشد نیز یک نگاه گردشگری در آن وجود دارد.

اگر مکانی که وقایع فیلم در آن رخ می‌دهد یک مکان مشخص با جاذبه‌های گردشگری باشد، فیلمبرداری و ساخت فیلم در آن مکان می‌تواند جاذبه‌های گردشگری آن را معرفی کرده و با تصویربرداری و نمایش جاذبه‌های مکان فیلم، مخاطب را ترغیب به بازدید و سفر به مکان فیلمبرداری کند و با تاثیرگذاری در خودآگاه یا ناخودآگاه، تماشاگر علاقه‌مند به سفر کردن به آن مکان شود. یکی از جاذبه‌های سینما که می‌تواند موجب رونق صنعت گردشگری شود و گردشگران خارجی را جذب کند، برگزاری جشنواره‌های بین‌المللی فیلم است. البته این جشنواره‌ها باید با کیفیت و استانداردهای بین‌المللی برگزار شوند تا مورد استقبال گردشگران قرار گیرند و باید تبدیل به یک نشان بین‌المللی شوند و در این صورت می‌توانند گردشگران بسیاری را از سراسر دنیا به خود جذب کنند.

تصاویری از لوکیشن های ( مکان های فیلمبرداری) به یادماندنی ترین آثار سینمایی که تا کنون مشاهده کرده اید , بسیاری از این لوکیشن ها سالم و تعداد محدودی از آنها بر اثر گذشت زمان نیاز به مرمت دارند , اما با این حال تمامی آنها یادآور بزرگترین فیلم های سینمایی ساخته شده در خود هستند .

"پوستر" منطقی ترین شیوه تبلیغ فیلم است. چه فیلم کوتاه، چه سینمایی، چه داستانی و چه مستند باشد. تهیه کننده اثر هنری به صورت طبیعی دنبال توجیه هزینه ها و جذب مخاطب بیشتر برای دیده شدن اثرش است. پوستر بهترین شیوه تبلیغ برای این منظور است.

زمانی پوسترها مهمترین وسیله تبلیغاتی برای سینما بودند اما به مرور مهجور شدند که دیگر کسی آن‌ها را نمی‌ دید و با دیدن‌شان برای دیدن یک فیلم و رفتن به سینما ترغیب نمی‌شود. اما دوباره بیلبورد های شهری، فضای مجازی و شبکه های اجتماعی پوستر را به نقش پیشبردی خود بر گردانده اند.

سایت فرارو در یاداشتی در شهریور 93 به عنوان"تصاویری که مردم را به سینما کِشاند " به بررسی پوستر فیلم‌های سینمایی از سال‌ها پیش تاکنون پرداخته است.

زندان محل فیلمبرداری فیلم معروف «رستگاری در شائوشنک» به یک جاذبه گردشگری تبدیل شده است.
زندان بزرگ ایالت اوهایو که در سال 1886 ساخته شد و در سال 1994 محل فیلمبرداری فیلم معروف «رستگاری در شائوشنک» بود، در سال گذشته بیش از هشتاد هزار نفر بازدیدکننده داشته است.
این ساختمان بزرگ تا سال 1990 همچنان به عنوان یک زندان استفاده می‌شد و قرار بود برای احداث پارکینگ تخریب شود، اما در سال 1994 با رقم یک میلیون دلار توسط انجمن حفظ و نگهداری منسفیلد خریداری شد تا به یک جاذبه گردشگری تبدیل شود.