بسیاری از پروژه های بزرگ فیلمسازی و فیلم‌های فانتزی و تاریخی بدون تصویرسازی های کامپیوتری و جلوه های ویژه نمی توانستند به فروش های میلیاردی دست پیدا کنند.
جلوه ویژه بصری در واقع ترکیبی از نماهای واقعی و تصاویر غیرواقعی از محیط است. به دلیل اینکه ساخت محیط واقعی به شکل موردنظر، غیرعملی، گران یا خطرناک است، بنابراین از جلوه‌های بصری در ساخت آن ها استفاده می شود.
امروزه با گسترده شدن رسانه های جمعی و دسترسی همگان به نمایشگرهای کوچک و بزرگ، انسان بیش از هر زمان دیگری به رسانه های تصویری و متحرک دسترسی دارد و تولیدات هنری و رسانه ای متحرک، بیش از هر زمان از قدرت تاثیرگذاری بر مخاطب عام برخوردار است. در عین حال، پیشرفت فناوری های ساخت تصاویر و جلوه های بصری با چنان سرعت فزاینده ای رو به افزایش است که می توان به جرأت گفت این فناوری ها در رده بالاترین فناوری ها در دنیای امروز، از حیث سرعت در پیشرفت هستند.
در این مقاله سعی شده با بررسی فیلم گودزیلا و مقایسه نسخ قدیمی با نسخه های به روز این فیلم، مختصری به نقش تکنولوژی دیجیتال در سه دهه اخیر سینما پرداخته شود.
می توان با مقایسه ای ساده، به تاثیر عظیم تکنولوژی دیجیتال در پیشرفت صنعت سینما پی برد:
تا اواخر دهه ۸۰ میلادی، در تمامی فیلم هایی که از موجود خیالی “گودزیلا” ساخته شده بود سازندگان سعی داشتند با ساخت ماکت ساختمان های شهر و عروسک های کوچک مخاطب را قانع کنند که این تصاویر، تصاویر حقیقی از حمله یک موجود غول‌آسا به شهر است.
