همزمان با دیدار صمیمانه آیت‌الله سیدابراهیم رئیسی با هنرمندان در تاریخ ۲۴ خرداد ۱۴۰۰، بیانیه‌ای از سوی ۳۵۰ هنرمند در حمایت از این کاندیدای ریاست جمهوری منتشر شد.

این بیانیه به شرح زیر است:

"اولویت بسیار مهم کشور، فرهنگ است" مقام معظم رهبری

فرهنگ و هنر با پرداختن به رفع کژی‌ها و توسعه راستی‌های جامعه، آیینه تمام نمای جامعه محسوب می‌شود و به همان میزان نیز می‌تواند امید به زندگی، سازندگی و بالندگی را در طول تاریخ، در حال و آینده به ارمغان آورد.

هنرمندان نیک می‌دانند دولت یازدهم و دوازدهم به دلیل بی تدبیری قاطبه دولتمردانش، خاصه جناب آقای روحانی بذر ناامیدی را نه تنها در دل هنرمندان بلکه در دل اقشار مختلف جامعه شریف ایران کاشت. دولت آقای دکتر روحانی با عملکرد خود نشان داد هیچ دغدغه‌ای برای مسائل فرهنگی هنری ندارد و با استفاده ناصحیح از جایگاه و اعتبار فرهنگ و هنر، آسیب جبران ناپذیری به دست اندرکاران این عرصه در سطوح مختلف وارد نمود.

فقدان امنیت در سرمایه‌گذاری، ورود پول‌های کثیف و پولشویی، بی اعتبار شدن مجوزهای وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، عدم وجود امنیت شغلی برای هنرمندان، بیمه ناکارآمد آنان و... از جمله آسیب‌هایی بود که به واسطه سیاست‌های ناموزون دولت پرادعای آقای روحانی بر پیکره نجیب اهالی هنر وارد آمد.

لذا ما جمعی از هنرمندان کشور در رشته‌های نمایشی، سینمایی، تجسمی و موسیقی بر این اعتقادیم که دولت سیزدهم باید توسط مدیری مدبر و صدیق، شریف، قانون مدار و عدالتخواه اداره شود تا مرهمی بر سوز دلسوختگان نهاده و فرهنگ و هنر این مرز و بوم را به قله عزت، جایگاه و خاستگاه اصلی خود برگرداند.

ما به دکتر سید ابراهیم رئیسی رأی می‌دهیم تا در کسوت ریاست جمهوری با به کارگیری مدیران و کارشناسان متخصص، مقتدر و دلسوز در عرصه فرهنگ و هنر و با ارائه برنامه‌ای مدون و اثربخش، عنصر تمدن ساز فرهنگ و هنر اصیل ایرانی اسلامی را در تراز انقلاب اسلامی به دامان مردم متمدن، شریف و شهید پرور این مرز و بوم برگرداند.

جمعی از هنرمندان و اهالی فرهنگ و هنر کشور

هوشنگ توکلی، محسن آقاعلی اکبری، فرهاد قائمیان، احمد نجفی، ابوالفضل همراه، رضا برجی، جمال شورجه، مهدی عظیمی میرآبادی، جهانگیر الماسی، حمید نیلی، حمید بهمنی، شفیع آقامحمدیان، جلیل فرجاد، مهدی فیوضی، اکبر حر، ابراهیم اصغری، مرتضی شعبانی، حبیب الله بهمنی، پرویز فارسیجانی، جواد اردکانی، محمد قهرمانی، حسن نجاریان، حسین خورشیدی، شهره شافعی، رضا ایرانمنش، احمد میراعلایی، کورش زارعی، روح الله برادری، سعید سعدی، حسین مسافرآستانه، جهانبخش سلطانی، حسین پرستار، محسن سلیمانی، بابک کرباسی زاده، نصرالله قادری،

مشکلات اکران فیلم‌های سینمایی مشترک میان کشورهای منطقه و مسلمان و سنگ‌اندازی بر سر راه اکران توسط مخالفان ما همکاری فیلمسازان جهان اسلام را تحت تأثیر خود قرار داده است.

دکتر حمید شاه آبادی معاون جدید سیما رسانه ملی اولین جلسه رسمی خود را با تهیه کنندگان سریال‌های تلویزیون به عنوان تاثیر گذارترین قشر این رسانه بزرگ برگزار کرد.

 معاون سیما در نشست با تهیه کنندگان این معاونت با تأکید بر پیگیری دغدغه‌های به حق در حوزه تولید آثار نمایشی وعده داد تحولات ساختاری در سیما برای روان شدن روند تولید آثار تلویزیونی بر مبنای برنامه‌ای مدون و پیگیری شود.

شاه‌آبادی که حدود یک ماهی است سکان معاونت سیما را در رسانه ملی به دست گرفته، ۲۰ آبان تهیه‌کنندگان پیشکسوت، باسابقه و پرکار تلویزیونی را به نشستی دعوت کرد تا ضمن طرح دغدغه‌های خود و ترسیم چشم‌انداز مطلوب برای رسانه‌ای که در سال حدود ۱۲۰۰ قسمت سریال تولید می‌کند، شنونده دیدگاه‌ها و پیشنهادهای آن‌ها برای برداشتن گامی در جهت بهبود کمی و کیفی تولیدات آثار نمایشی رسانه ملی باشد.
شاه‌آبادی در این نشست یکی از اشتباهاتی را که در ایجاد انتظارات از رسانه ملی نقش‌آفرین است، مقایسه آن با رسانه‌های تجاری دانست و گفت: رسانه‌ای که مسئولیت ترویج سبک زندگی برای مردم را دارد، نمی‌تواند پیام خنثی به جامعه بدهد و مقایسه آن با رسانه‌ای که فقط کارکردش سرگرمی و درآمدزایی است، درست نیست.

 مدتی است که بحث اکران عمومی فیلم‌های خارجی در ایران جدی‌تر شده، این در حالی است که نمایش فیلم های خارجی سالهاست نه تنها در تلویزیون و نمایش خانگی اتفاق می افتد بلکه در جشنواره‌های داخلی از جمله جشنواره جهانی فیلم فجر نیز به نمایش درآمده و شاهد این هستیم که بسیاری از آنها جدای از تکنیک و فرم قوی، دارای مضمون و محتوای خوبی هم هستند و می توانند بحث‌های جدیدی را در عرصه اجتماعی طرح کنند.

بر همین اساس «محسن علی اکبری» تهیه کننده سینما در پاسخ به پرسش خبرگزاری شبستان ما درباره اکران عمومی فیلم های خارجی گفت: من از آن دسته سینمایی ها هستم که موافق اکران فیلم های خارجی هستند؛ چه فیلم هایی که در فستیوال های ما حضور داشتند چه فیلم هایی که راه پیدا نکردند. دلیل نگرانی که برخی دوستان در این زمینه دارند را واقعا درک نمی کنم، چون احساس می کنم این موضوع درست جا نیفتاده است.

وی در توضیح مزیت های این طرح اظهار کرد: اگر کمپانی های خارجی فیلم هایشان را به ایران بیاورند و ما هم به آنها زمان اکران دهیم، قطعاً این روند متقابل خواهد بود و اکران فیلم های ایرانی نیز در خارج کشور مهیا خواهد شد. بنابراین من هیچ جای نگرانی در این موضوع نمی بینم مشروط بر اینکه مدیریت سینمایی دست فیلمسازان را باز بگذارند که اینها بتوانند به صورت مستقیم با کمپانی های خارجی وارد مذاکره شوند چراکه اگر ما بخواهیم صبر کنیم یک نهاد دولتی مثل فارابی از طرف ما با کمپانی خارجی وارد صحبت شود، قطعاً در سیستم اداری می افتد و زمان از دست می رود.

این تهیه کننده سینمای ایران خاطرنشان کرد: پخش خارجی فیلم های ما در اختیار بخش خصوصی قرار گیرد و مباحثی چون کوچک سازی دولت و عدم تجمیع قدرت در یک نقطه، مباحثی است که به فیلمساز داخلی کمک کند تا به بازار بین المللی ورود پیدا کند. علت حضور من در بخش بین الملل جشنواره ها این است که بتوانم با برخی کشورها و به ویژه کشورهای منطقه به یک زبان مشترک برسیم. ما اگر بتوانیم با چین و هندوستان به تبادل افکار برسیم و بتوانیم از تعداد محدود سینمایی که در سطح کشور داریم استفاده کنیم بهتر می توانیم به جهان ورود داشته باشیم.

وی در پاسخ به اینکه آیا ما دارای آثاری هستیم که از نظر تکنیک تولید و فیلمنامه و ... بتواند در عرصه بین‌المللی عرضه اندام کند، داریم یا خیر، توضیح داد: یکی از دلایل برگزاری جشنواره‌هایی مثل جشنواره جهانی فلیم فجر، رسیدن به استانداردهای بین المللی است.

چند درصد از فروش یک فیلم ایرانی، به جیب تهیه کننده‌اش می‌رود؟
سال هاست که می گویند اقتصاد ایران بیمار است. اقتصادی که به خصوص در یک دهه اخیر شرایطش بحرانی تر از ادوار گذشته شده است. یکی از نشانه های بیماری اقتصاد کاهش «تولید» و افزایش «واسطه گری» است.

 پاسخ به یک سوال همیشگی علاقه‌مندان سینما: چند درصد از فروش یک فیلم ایرانی، به جیب تهیه کننده‌اش می‌رود؟
اینکه کار تولیدی به دلایل مختلف و متنوع صرفه اقتصادی اش را از دست می دهد و مثلاً کسی که کارخانه دارد و به امر تولید می پردازد به این نتیجه می رسد که اگر کارخانه اش را تعطیل و سرمایه اش را در امر تجارت و فرضاً صادرات و واردات به گردش در آورد، به سود مالی به مراتب بیشتر و بی دردسرتری می رسد. جالب اینکه این اتفاق به نوعی در سینمای ایران نیز قابل مشاهده است. به طوری که در حال حاضر سهم تولید کننده و در واقع تهیه کننده از فروش یک فیلم سینمایی تا مرز 37 درصد و در مواردی به 35 درصد کاهش پیدا کرده است. سهمی که تا همین چند سال پیش 45 درصد بود.