اسطوره سازان تمدن ایرانی

 توئیت زیبای وزیر فرهنگ و ارشاد  اسلامی دکتر سید‌عباس صالحی:
«امام علی(ع) حقیقت اساطیری است، اسطوره‌ای که در چارچوب زمان تاریخی نبود.
‏او سرچشمه اسطوره‌های ماست.
‏اسطوره عدالت، حکمت، شجاعت، عبادت، معنویت، مجاهدت، انسانیت، کرامت و...
‏این روزها در سوگ اسطوره‌های‌مان عزاداریم.»

اگر امروز مفاهیم حقّ و عدل و انسانیّت با ارزش است و این مفاهیم زنده مانده و روزبه روز قوی تر و راسخ تر شده است، به خاطر همان مجاهدت ها و فداکاری هاست. اگر امثال علی بن ‌ابی طالب - که در طول تاریخ بشر بسیار نادرند – نمی بودند، امروز ارزش های انسانی وجود نداشت؛ عنوان های جذاب برای بشریت، جذابیّت نداشت؛ بشر زندگی و تمدن و فرهنگ و آمال و آرمان و اهداف والا نداشت؛ و بشریت به یک حیوانیت وحشی و درنده تبدیل می شد. بشریّت به خاطر حفظ آرمان های والا، مرهون امیرالمؤمنین و انسان های والائی در حد اوست.

هنگامی که انوشیروان خواست ایوان کاخ مدائن را بسازد دستور داد زمین های اطراف آن را خریداری کنند, زمین های اطراف از صاحبانش خریداری شد مگر پیرزنی که امتناع ورزید و گفت:
من همسایگی شاهنشاه انوشیروان را به تمام عالم نمیفروشم.
انوشیروان سخن او را پسندید و گفت:
خانه ی پیرزن در جای خودش باقی باشد و آنگاه ساختمان او را محکم و با دوام کرد ایوان را محیط بر آن ساخت. اهل آن نواحی آنجا را خانه ی پیرزن نامیدند .
گویند هر روز دود از آشپزخانه پیرزن بر دیوارهای کنده کاری شده زیبای عمارت مینشست و هر صبح و عصر گاوش از روی فرش های ایوان گذر میکرد و غلامان شکایت به شاهنشاه بردند اما وی گفت هر چه خراب شد دوباره از نو تعمیر کنید .
گویند قیصر روم سفیری به ایران فرستاد و وقتی سفیر به مدائن آمد از عظمت و زیبائی آن بنا در شگفت شد. در گوشه ایوان یک نقص و کجی توجه او را جلب کرد پرسید:
آن قسمت چرا درست نشده است ؟ گفتند این محل خانه ی پیرزنی است که مایل به فروش نشد و پادشاه هم او را مجبور نکرد .
سفیر گفت: این چنین کجی و نقص که از عدل و دادگری بهم رسد بهتر از آراستگی و درستی است که از روی ظلم و جور پیدا شود...

هنگامی که شرکت «مارول» تصمیم گرفت دنیای سینمایی خودش را بسازد، شاید چیزی بیشتر از یک رویا به نظر نمی‌آمد. چه کسی فکر می‌کرد که این دنیای سینمایی بتواند به یکی از بزرگ‌ترین ماشین‌های پولسازی تبدیل شود؟ در این روزها که قهرمانان در سینما حکومت می‌کنند، هیچکس چنین تفکری ندارد اما چندین سال پیش قضیه چیزی بیشتر از یک قمار جنون آمیز نبود. در سوی دیگر، شرکت «دی سی» نباید از رقابت عقب می‌ماند. آن‌ها خیلی دیر یادشان آمد که چه گنجینه‌های پولساز بزرگی دارند و باید هر چه سریع‌تر دنیای سینمایی خودشان را برپا می‌کردند. مارول با چند سال برنامه‌ریزی و جبران اشتباهات، فیلم به فیلم بهتر شد و کار را به جایی رساند که بشود به آن اعتماد کرد و بدون ترس به تماشای آثارش نشست. در طرف دیگر، دی سی نمی‌توانست با بتمن‌های نولان کار را آغاز کند. این تریلوژی و کاراکترهایش واقع گرایانه‌تر از هرچیزی بود که تاکنون دیده بودیم و اگر می‌خواستند دنیای سینمایی دی سی را براساس آن بسازند، به نظر امکان پذیر نمی‌آمد. پس یک شروع تازه لازم بود و زک اسنایدر-کارگردانی که مخالف و موافق به یک اندازه دارد –  برای ساخت آن انتخاب شد. «مرد فولادین» در 2013 به اکران در آمد و استارت این مجموعه را زد. فیلمی نسبتأ موفق که مخاطب را به ادامه کار امیدوار می‌ساخت. حال، «بتمن علیه سوپرمن: طلوع عدالت» دومین فیلم از دنیای سینمایی دی سی ساخته شده و می‌خواهد یک جنگ داخلی به راه بیاندازد. این فیلم همان آزمون و خطایی است که مارول هم زمانی آن را پشت سرگذاشت.

کریستن سن در مورد انوشیروان چنین می‌نویسد: اصلاحات خسرو در امور مالیه، بدون شک، بیشتر به نفع خزانه دولت بوده تا به نفع رعیت. طبقه عامه، مثل قرون گذشته، با نادانی و تحمل مصائب می زیست. فیلسوفان رومی، که به ایران پناه آوردند، به‌زودی آزرده شدند چون انتظار داشتند که در کشور انوشیروان، چیزهای دیگری ببینند!
پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ تاریخ، سلطنت و فرمانروایی خسرو انوشیروان را یکی از درخشانترین دوران حکومت ساسانیان بیان می‌کند. تدبیر و کاردانی و حسن تشخیص این پادشاه سبب گردید که بسیاری از مشکلات سیاسی، اقتصادی و اجتماعی ایران کمابیش از بین برود و حکومتی مقتدر و متمرکز به وجود آید. زمانی که نام انوشیروان پادشاه ساسانی به گوش می‌رسد، پسوند عادل هم به نام او اضافه می‌شود و او را انوشیروان عادل می‌نامند. در این بخش در مورد اینکه آیا به‌راستی انوشیروان عادل‌ترین فرد بود و اینکه چه افرادی قید عادل را برای انوشیروان قرار دادند و آیا نظرات دیگری در این مورد وجود دارد یا خیر مطالبی ارائه می‌شود.
منابع و گفته‌های مورخان شرق و غرب درباره معرفی شخصیت خسرو یکسان نیست. [1] مورخان شرقی و اعراب او را پادشاهی نمونه عدل و انصاف معرفی می‌کنند، درحالی که منابع غربی برخلاف دیگر منابع، او را شهریاری طمعکار و بیدادگر می شمرند. نظر منابع شرقی به گونه‌ای است که انوشیروان را عادل دانسته‌اند، ولی منابع غربی نظر متفاوتی دارند که نظر چند نفر از آنها در ادامه بیان می‌شود.