شاید عاشق شدن آخرین فرصت هرکسی برای آدم بودن است. شما هم موافقید؟ احیل یک پزشک جراح است، او برای انجام تنها خواسته همسرش با مرد مرموزی ملاقات میکند که سرنوشتش را برای همیشه تغییر میدهد.
دکتر سید محمد صادق مرکبی طی حکمی از طرف دکتر شهاب اسفندیاری به عنوان رییس دانشکده تولید رادیو و تلویزیون دانشگاه صدا و سیما منصوب شد.
دکتر مرکبی پیش از این در سمت هایی چون: رئیس مرکز آموزش سازمان صدا و سیما، مدیرکل اجرا و پشتیبانی آموزش صدا و سیما، قائم مقام مدیرکل صدا و سیمای خراسان رضوی،ر ئیس مرکز علمیکاربردی رسانه و مدیر گروه علمی آموزشی تلویزیون در دانشکدة تولید دانشگاه صدا و سیما مشغول فعالیت بوده و در زمینه تولیدات رادیو و تلویزیون نیز نقش داشته است.
منبع: سایت دانشگاه صدا و سیما
سینما به نسبت بقیه صنعتهای غربی خیلی دیر وارد ایران نشد. ایرانیها خیلی زود آموختند که چطور از صنعت سینما بهره ببرند. اولین فیلم ناطق ایرانی یعنی «دختر لر» سال ۱۳۱۲ شمسی یعنی ۱۹۳۳ میلادی ساخته شد. اولین فیلم ناطق جهان فقط ۳۳ سال قبلتر از آن در پاریس به نمایش درآمده بود. در طول این سالها سینمای ایران همیشه یکی از افتخارآمیزترین ارکان فرهنگ و هنر کشورمان بوده است. انتخاب بهترین فیلمهای سینمای ایران حتی در ۴۰ سال اخیر هم کار سختی است. بنابراین نمیتوان فهرست بهترین فیلمهای ایرانی پس از انقلاب را به ۱۰ یا ۲۰ فیلم محدود کرد.
با مرور بهترین فیلمهای ایرانی بعد از انقلاب به چند نکته پی میبریم: اول اینکه علیرغم همه غر زدنهای درباره سینمای گلخانهای دهه شصت در همان چند سالی که سینمای ایران پا گرفته فیلمهایی تولید شده که حتی تصور ساخته شدن آثاری شبیه آنها امروز کار سختی است. بخشی از آن به بودجه برمیگردد و برخی به خلاقیت هنری و بلندپروازی و آرمانخواهی سازندگانشان. دوم اینکه احتمالا دهه ۸۰ راکدترین و بدترین دوران سینمای ایران بوده است. فقط اصغر فرهادی است که در دهه ۸۰ جریانساز ظاهر میشود. در این هفت سالی که از دهه ۹۰ گذشته هم وضعمان چندان بهتر نیست. تنها سال خوب این دهه سال ۹۴ بوده است که سینمای ایران با فیلمهایی از ژانرهای مختلف برای سلایق متفاوت تکان خورد.
در آخر اینکه شاید بهتر بود از هر کارگردان یک فیلم انتخاب میشد اما واقعیت این است که حاتمی، مهرجویی، کیمیایی و بیضایی را با کارنامههای درخشانشان یا فرهادی را با دو اسکاری که برای سینمای ایران به ارمغان آورده نمیشد به یک فیلم محدود کرد. درنهایت کمی سلیقه شخصی هم در هر انتخابی وجود دارد که نمیشود از آن عبور کرد. بخصوص وقتی تنها یک منتقد انتخابکننده باشد. با این حال تلاش کردم سلیقه شخصیام درصدی از انتخابها را دربربگیرد و بخش بزرگترش برآیند نظراتی باشد که در طول تاریخ سینمای ایران درباره این فیلمها داده شدهاند.
کارگردان: بهرام بیضایی
نباید از ظرفیت بی نظیر و استثنایی خلیج فارس در سینما مغفول بمانیم و خوب است در این آشفته بازار تعارضات تبلیغاتی و فشارهای روانی، با تمرکز بیشتری تصاویر بکرتری از خلیج همیشه فارس را ثبت کنیم.
خلیج فارس (شاخاب پارس یا دریای پارس)، نام آبراهی پراهمیت در آسیای غربی و منطقه خاورمیانه است که در امتداد دریای عمان و در میان ایران و شبهجزیره عربستان قرار دارد. خلیج فارس به عنوان شاهراه حیاتی و استراتژیکی فرهنگی در خاورمیانه همیشه از دیرباز تاکنون مورد توجه نه تنها سیاستمداران بلکه مورخان، سفرنامه نویسان و نقاشان بوده و نقشه خلیج فارس یکی از کهن ترین و ماندگارترین تصاویر قدیمی ترین اطلس های جهان است. خلیج فارس با همین نام همیشگی در هر دوره ای نقطه عطفی در روابط بین المللی این منطقه با سایر دنیا بوده و به لحاظ وجود منابع غنی به عنوان یکی از ذخایر ثروت جهان محسوب می شود که به حق، طمع برانگیز است و بسیاری از دولت های جهان به راحتی نمی توانند از آن بگذرند و وسوسه داشتن و به نام کردنش، مدام قلقلکشان می دهد.
کشورهای ایران، عمان، عراق، عربستان سعودی، کویت، امارات متحده عربی، قطر و بحرین در کناره خلیج فارس هستند. در این میان سواحل شمالی خلیج فارس تماماً در جغرافیای سیاسی ایران قرار دارند و مهم تر از اینکه در بین همه این کشورها فقط ایران است که صاحب رسانه ای چند وجهی به نام سینماست.
انتشار بیانیه تند احمدرضا درویش نسبت به انتشار غیرقانونی نسخه ای از فیلم در محاق «رستاخیز» کافی بود تا بنیاد فارابی نیز پس از چند روز از خبر شکایت خود از عاملان این اتفاق پرده بردارد. شکایتی که به معاون دادستان و سرپرست دادسرای امور بینالملل ارائه شده است.
روزنامه بریتانیایی گاردین فهرستی از یکصد فیلم برتر تاریخ سینما را در قرن ۲۱ منتشر کرده که در این فهرست دو فیلم ساخته سینماگران ایران دیده می شود.
به نوشته بی بی سی، فیلم «ده» به کارگردانی عباس کیارستمی و فیلم «جدایی نادر از سیمین» به کارگردانی اصغر فرهادی از جمله این فیلم ها هستند.
«پرسپولیس» به کارگردانی مرجان ساتراپی، فیلمساز فرانسوی -ایرانی هم در این فهرست قرار دارد.
اعضای شورای سیاست گذاری سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر منصوب شدند.
به گزارش «پایگاه خبری فیلم کوتاه» به نقل از روابط عمومی سازمان سینمایی، طی احکامی از سوی حسین انتظامی رئیس سازمان سینمایی ابراهیم داروغه زاده، علیرضا رضاداد، سید محمد مهدی طباطبایی نژاد، نرگس آبیار، حسن خجسته ،محمد بزرگ نیا و مهرزاد دانش به عنوان اعضا شورای سیاستگذاری این دوره جشنواره فیلم فجر معرفی شدند.
سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر همزمان با گرامیداشت سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی به دبیری ابراهیم داروغه زاده برگزار میشود.
به گزارش سلام سینما علی فروغی، مدیر شبکه 3 صدا و سیما، با کنایه به پرویز پرستویی نوشت: «سلبریتی پرمدعا که تلویزیون را تحریم میکند ولی پای آن اشک میریزد». پرویز پرستویی نیز در جواب طعنه مدیر شبکه 3، یادداشتی را منتشر کرد که در آن نوشته است: «مگه صداو سیما ملک شخصی یا ارث پدری شماست؟»
علی فروغی با تکذیب شایعهی ریاستش بر صداوسیما در بخشهایی از یادداشت خود با طعنه به پرویز پرستویی نوشت:
"این روزها آنهایی که باد در گلو انداخته و آروغ روشنفکری نشخوار میکردند که «مگر کسی هم دیگر این تلویزیون را میبیند؟» به جرگه معترضین بالا تا پائین برنامههای رسانهی ملی از نخستین دقایق بامدادی تا واپسین ثانیههای شامگاه پیوستهاند و همچنان با ژست«ندیدن»، گاه در مورد فلان میان برنامه یک دقیقهای در فلان برنامه در فلان شبکهی نوپا و تخصصی مقالهها مینویسند و توئیتها میزنند و جیغهای بنفش میکشند.
شاهد مثال، همان سلبریتی پرمدعا و منتقدی که با کلی سروصدا در صفحه اینستاگرامش شب عیدی به بهانهای نسخه تحریم صداوسیما و شبکه «رادیکالِ سه» را میپیچد و به فاصله یک ماه و نیم، در همان صفحه اینستاگرام طاقت نمیآورد و میگوید هر شب ماه مبارک رمضان پای سریال همان شبکه رادیکال و همان صداوسیما اشک میریزد!"
دکتر ابراهیم فیاض معتقدست «بوی باران» سریالی ضد امنیت ملی بود و شورای امنیت ملی نباید بگذارد چنین آثاری ساخته شود.
به گزارش سینماپرس، آخرین قسمت مجموعه تلویزیونی «بوی باران» به کارگردانی محمود معظمی و تهیه کنندگی محمدرضا تخت کشیان روز شنبه ۹ شهریورماه روی آنتن شبکه یک سیما رفت. سریالی که قرار بود در ۷۵ قسمت به پایان برسد، در ۶۵ قسمت پرونده اش بسته شد و و با وجود پایان پخش آن هنوز با انتقادها و بازخوردهایی از سوی مردم و صاحب نظران مواجه است. به همین بهانه گفتگویی با ابراهیم فیاض استاد دانشگاه تهران و عضو سابق شورای فرهنگ عمومی کشور انجام داده ایم.
ابراهیم فیاض در ابتدای صحبت خود بیان کرد: لازم است قبل از پرداخت به سریال «بوی باران»، مطلب مهمی را بیان کنم. من معتقدم کلاس هر کشوری را دو رکن معلم و پلیس تعیین می کند که به ترتیب دو بعد آموزشی و پیشگیرانه را در نظر دارند. می توانم بگویم یکی سخت افزار است و دیگری نرم افزار که جامعه را اصلاح می کند. متاسفانه در حال حاضر هر دو رکن در جامعه دچار خدشه شده اند. اگر به رکن پلیس نگاه کنیم، متوجه می شویم در جامعه پلیس آن طور که باید در رسانه نشان داده نمی شود. با توجه به اینکه ما بین چند کشور همسایه که فضای ناامنی دارند، قرار گرفته ایم اما پلیس ما با کمترین امکانات بیشترین امنیت را در ایران ایجاد کرده و می کند. حتی با وجود آنکه پلیس تعداد خیلی زیادی نیرو ندارد اما با همین تعداد پرسنل امنیت را به شکل خوبی تامین می کند.
عضو سابق شورای فرهنگ عمومی کشور با اشاره به اینکه اگر فرض شود که وظیفه دانشگاه پلیس است که تخصص ها را افزایش دهد، مطرح کرد: اگر این فرض را هم در نظر بگیریم اما آنها امکانات و پولی در اختیار ندارند و بر همین اساس تقریبا پلیس با سیلی صورت خود را سرخ نگه می دارد. حتی خیلی از امکانات ابتدایی، زیباشناسی و معماری در پاسگاه ها به شدت پایین است.
فیاض با اشاره به اینکه بسیاری امور که وظیفه پلیس هم نیست برعهده این نهاد گذاشته می شود، تشریح کرد: در بحث حجاب شورای عالی انقلاب فرهنگی اعلام کرده است که ۲۰ تا ۳۰ نهاد مسئول این مساله هستند ولی به پلیس هم می گویند تو گشت ارشاد خود را راه بینداز و حتی کارهای فرهنگی این چنینی را برعهده پلیس می گذارند.
به دریا پا نهاد و خشک لب بیرون شد از دریا
مروت بین جوانمردی نگر غیرت تماشا کن
یا ابالفضل العباس ادرکنی
تسلط رهبری به نظریه های رسانه ای، راهکار نقض مارپیچ سکوت رسانه های غرب
در آن روزگاری که دشمن بر مناطق مختلفی از کشورمان تسلط پیدا کرده بود، مردان شجاعی پیدا شدند که به حکم دین، جهاد را بر خودشان واجب دانستند و فکر نکردند که با دست خالی نمیشود کاری را انجام داد؛ یکی از این افراد، رئیسعلی است. مردی جوان، در سنین جوانىِ شما جوانان، در مقابل انگلیسیها ایستادگی کرد. اگر «رئیسعلیها» در غربت به شهادت نمیرسیدند، امروز ملت ایران به این عظمت نمیرسید.
خلاصه داستان:
قیس ابن مُسهّر، نماینده امام حسین علیه السلام، با نامه ای برای سلیمان بن سُرد خزاعی به طرف کوفه می رود. در راه به دست راهداران عبیدالله بن زیاد (والی کوفه) دستگیر و به زندان افکنده می شود. قیس پیش از دستگیری نامه را از بین می برد و در زندان به همراه دیگر زندانیان برعلیه حکومت بنی امیه شورش می نماید. حصین ابن نمیر، فرمانده راهداران ، قیس را به زندان ابن زیاد در کوفه ، منتقل می کند. ابن زیاد به پیشنهاد مشاورش، خالد، از قیس می خواهد که در مسجد سخنرانی کند و به دروغ به مردم بگوید که امام حسین علیه السلام قصد بیعت با یزید لعنة الله علیه را دارد. قیس می پذیرد ، اما در روز موعود با زیرکی فراوان علیه یزید سخنرانی می کند. ابن زیاد، که به خشم آمده، او را از فراز دارالعماره کوفه به زیر می اندازد و بدین گونه پیش از واقعه غم بار کربلا به شهادت رسیده و به دیدار مولایش می شتابد.