اسطوره سازان تمدن ایرانی

به بهانه‌ی سی امین جشنواره بین المللی فیلم فجر: انقلاب سینما و سینمای انقلاب

اگر پس از سال‌ها تلاش و تطور تکنولوژیک، سرانجام لومیرها به شکلی قابل قبول امکان به کارگیری دوربینی را می‌یابند و در اولین حرکت رسمی خود آن را مقابل در کارخانه‌ای کاشته و خروج کارگران را ثبت می‌کنند و در ادامه نیز برای عامه‌ی مردم در پاریس نمایش می‌دهند. اما در این سو، دوربین گومون و دستگاه سینماتوگراف، چشم مظفرالدین شاه را می‌گیرد و بلافاصله عکاس‌باشی را به خرید آن می‌گمارد.

البته آن دستگاه‌های زبان‌بسته بعد از ورود به ایران، چنان‌که انتظار هم می‌رفت در کاخ قاجار حبس می‌شوند و با آن‌ها تنها از خودشان فیلم می‌گیرند و به خود نمایش می‌دهند! و عامه‌ی مردم را از آن حظّ بهره‌ای نیست، تا چه رسد به اندیشیدن به کارکردهای بایسته‌ی این صنعت برای جامعه و جوانان. و گفتنی است که در همان ایام، اولین فیلم تاریخ سینمای ایران نیز به تهیه‌کنندگی همان خریدار دوربین، به طول 200 متر و به مدت 10 دقیقه، در همان فضای شاهانه، ساخته و هم‌آن‌جا هم اکران می‌شود!

خود گویم و خود خندم                    به‌به چه هنرمندم!