اسطوره سازان تمدن ایرانی

چرا نام دبیر یک جشنواره اهمیت دارد؟

اعتبار جشنواره های درجه ی الف سینمایی، به ثبات در سیاستگذاری هایشان وابستگی غیرقابل انکاری دارد. سالهاست که جشنواره ی کن با «پی یر لسکیور» و «تیه ری فرمائو»، جشنواره ی ونیز با «آلبرتو بارابادا» و جشنواره ی برلین با «پیتر کاسلیک» شناخته و به یاد آورده می شود.

در بین دبیران تاریخ جشنواره ی فیلم فجر، «سیدمحمد بهشتی» با ده دوره ی پیاپی مدیریت، صدرنشین و رکورددار است. رتبه ی دوم به «علیرضا رضاداد» با شش دبیری در دو مقطع زمانی مختلف تعلق دارد و رتبه ی سوم نیز از آنِ مدیر فقید و محبوب سینمای ایران، زنده یاد «سیف ا… داد» با پنج دبیری متوالی است.

امیدواریم ثبات بخش های مدیریتی و ساختاری جشنواره ی فیلم فجر که از معتبرترین رویدادهای سینمایی خاورمیانه است، با عُمر بیشتر و طولانی تری فرا برسد و این سیاهه، با نام هایی جدید، طولانی تر نشود.

• دوره ی اول : حسین وخشوری : (یک دوره)
• دوره ی دوم : نام دبیر جشنواره معرفی نشده است. به صورت گروهی برگزار کرده اند.
• دوره ی سوم تا دوازدهم : سیدمحمد بهشتی : (ده دوره ی پیاپی)
• دوره های سیزدهم و چهاردهم : عزت ا… ضرغامی : (دو دوره ی پیاپی)
• دوره ی پانزدهم تا نوزدهم : سیف ا… داد : (پنج دوره ی پیاپی)
• دوره های بیستم و بیست و یکم : محمدمهدی عسگرپور : (دو دوره ی پیاپی)
• دوره ی بیست و دوم تا بیست و پنجم : علیرضا رضاداد : (چهار دوره ی پیاپی) +
• دوره های بیست و ششم و بیست و هفتم : مجید شاه حسینی : (دو دوره ی پیاپی)
• دوره های بیست و هشتم و بیست و نهم : مهدی مسعودشاهی : (دو دوره ی پیاپی)
• دوره ی سی اُم : محمد خزاعی : (یک دوره)
• دوره ی سی و یکم : محمدرضا عباسیان : (یک دوره)
• دوره های سی و دوم و سی و سوم : علیرضا رضاداد : (دو دوره ی پیاپی)
• دوره های سی و چهارم و سی و پنجم : محمد حیدری : (دو دوره ی پیاپی)
• دوره های سی و ششم تا سی و هشتم : ابراهیم داروغه زاده (سه دوره ی پیاپی)
• دوره سی و نهمین : سیدمحمدمهدی طباطبایی نژاد: (یک دوره)
• دوره چهلمین : مسعود نقاش زاده : (دو دوره ی پیاپی)
• دوره های چهل و یکم و چهل و دوم : مجتبی امینی : (دو دوره ی پیاپی)
   

جشنواره فیلم ونیز (به ایتالیایی: Mostra Internazionale d'Arte Cinematografica di Venezia) قدیمی‌ترین جشنواره فیلم در جهان و یکی از بزرگ‌ترین جشنواره‌های سینمایی جهان به‌شمار می‌آید. جشنواره فیلم ونیز نخستین بار در سال ۱۹۳۲ میلادی برگزار شد و در کنار جشنواره‌هایی چون کن و برلین از مهمترین رخدادهای سینمایی اروپا و جهان به‌شمار می‌آید. جشنواره فیلم ونیز در طول سال‌های جنگ دوم جهانی برگزار نمی‌شد و در برخی سال‌ها، بخش مسابقه آن فعال نبوده‌است.

فیلم سینمایی «جنگ جهانی سوم»، به نویسندگی هومن سیدی، آرین وزیردفتری و آزاد جعفریان و کارگردانی و تهیه‌کنندگی هومن سیدی این روزها در شمال کشور در حال فیلمبرداری است. این اولین تجربه تهیه‌کنندگی هومن سیدی است و محسن تنابنده، ندا جبرئیلی، مهسا حجازی، نوید نصرتی، لطف‌الله سیفی و حاتم مشمولی از جمله بازیگرانی هستند که در «جنگ جهانی سوم» به ایفای نقش پرداخته‌اند.
این اولین حضور محسن تنابنده مقابل دوربین هومن سیدی است. در واقع تنابنده تنها بازیگر مطرح و شناخته‌شده فیلم سیدی است که نقشی سخت و متفاوت را در این فیلم بازی می‌کند و سیدی مثل پروژه‌های دیگرش این بار هم سراغ چهره‌های جدید و نوظهور رفته است.
در خلاصه داستان این فیلم آمده: «من همونی هستم که لباس تنت کرد، آدمت کرد، بهت بها داد، من همونم…»

«آلبرتو باربرا» مدیر جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز در سخنان عجیبی از زبان یک مدیر جشنواره فیلم درباره یک کشور، درباره سینمای ایران و تعداد فیلم‌های ایرانی متقاضی حضور در ونیز صحبت کرد.

 مدیر باسابقه ونیز پس از اعلام فهرست فیلم‌های حاضر در بخش‌های اصلی این رویداد سینمایی در پاسخ به نشریه اسکرین درباره حضور چهار فیلم از سینمای ایران در دوره ۷۹ این رویداد توضیح داد: «تعداد باورنکردنی فیلم‌ از فیلمسازان ایرانی متقاضی حضور در جشنواره بودند که بخصوص با پیچیدگی‌های سیاسی و اجتماعی در ایران و شرایط فیلمسازان قابل توجه است! اما همانطور که اغلب اتفاق می‌افتد، سخت‌ترین لحظات زمانی است که کارگردان‌ها می‌توانند بهترین هنر خود را با استفاده از استعاره‌ها بیان کنند که از طریق آن پیچیدگی موقعیتی را که آنها را احاطه کرده است، روایت می‌کنند».

یک کارآفرین گردشگری هنری به عزت‌الله ضرغامی به عنوان چهره تلویزیونیِ نوآمده به وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، پیشنهاد کرد درآمد ۳.۳ میلیارد یوریی ونیز از اقتصاد هنری را بومی‌سازی کند.
به گزارش ایسنا، محبوبه کاظمی دولابی، کارشناس هنری و گردشگری در یادداشتی نگاهی داشته به تجربه شهر توریستی ونیز در اقتصاد گردشگری هنری و انتظاری که از یک مدیر تلویزیونی و سینمایی راه‌یافته به وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، می‌رود. او نوشته است:
«در حالی‌که دنیا مرز میان هنرها را برداشته و با درآمیختن با صنعت و گردشگری از آن پول می‌سازد، ایران سرزمین هنر و فرهنگ همچنان دلخوش به گذشته‌های دور، سهمش بوی کباب و به‌به و چه‌چه است، آفتابه لگن هفت دست، شام و ناهار هیچی.

انتشار عکسی از شمیلا شیرزاد بازیگر نوجوان فیلم «خورشید» مجید مجیدی در ونیز، نشان می‌دهد که دست‌اندرکاران این فیلم دایره تبلیغات‌شان را به ماسک‌های مورد استفاده بازیگر نوجوان هم کشانده‌اند.
در ماسکی که شیرزاد به صورت زده، عکس او و روح‌اله زمانی در نمایی از «خورشید» نقش بسته است.
منبع: بانی فیلم

این از جادوهای سینماست که مثلا فکر می‌کنیم جشنواره‌ی فیلم کارلووی واری موجب شده شهر کارلووی واری در جهان شناخته شود، درحالی‌که حتا چند قرن قبل از آن‌که فیلم و صنعت سینما وجود داشته باشد، این شهر به‌دلیل شرایط جغرافیایی خود، از شهرت و اهمیت در قلب اروپا برخوردار بوده است.

شهر کارلووی‌واری، مرکز استانی به همین نام، در شمال غربی جمهوری چک، در فاصله‌ی 130 کیلومتری از پراگ و در فاصله‌ی کمی از کشور آلمان قرار دارد. کشور چک آب و هوای معتدلی دارد که البته تابستان‌های به‌نسبت گرم و زمستان‌های به‌نسبت سردی برای آن ایجاد می‌کند. در فصل بهار و تابستان مسیر زمینی دسترسی به این شهر، از هر طرف، ازجمله از سمت پراگ، بسیار سرسبز و دل‌انگیز است.  13 چشمه‌ی اصلی و حدود 300 چشمه‌ی کوچک در این شهر جنگلی قرار دارد که تعدادی از آن‌ها برای نوشیدن آزاد در نقاط مختلف شهر، قابل دسترسی هستند. برای این منظور هم لیوان‌های سرامیکی تخت، با نی‌های طراحی شده در بدنه‌ و دسته‌ی آن‌ها برای نوشیدن، در فروشگاه‌های صنایع دستی و یادگاری‌فروشی‌های کارلووی واری عرضه می‌شوند.

این شهر کوچک، از شهرهای قدیمی اروپاست که معنای نام آن نیز «حمام چارلز» (چارلز چهارم، پادشاه بوهمیا و امپراتور مقدس روم) است. او در در قرن چهاردهم میلادی آاین شهر را بنا نهاد. شهرت شهر بیشتر به‌خاطر چشمه‌های آب گرم و معماری رنگارنگ و غریب آن است که همین دلایل، آن‌را به یک مقصد توریستی محبوب در قرن ۱۸ با مهمانان بعضا بنامی چون تزار پتر کبیر، امپراتور فرانتس ژوزف من، بتهوون، واگنر، برامس، تولستوی، ولفگانگ، گوته، شیلر و مارکس تبدیل کرد. گفته می‌شود مظفرالدین شاه قاجار هم در سفر به اروپا با انگیزه‌ی درمانی از چشمه‌های آب گرم این شهر استفاده کرده است.