مشارکت و همکاری سینماگران کشورهای اسلامی برای تولید فیلم‌هایی که موضوع و مضامین مشترک داشته باشند، یکی از شروط و لوازم مهم برای جان گرفتن سینمای جهان اسلام است. چراکه تعامل و همکاری میان سینماگران و فیلمسازان در دنیا می‌تواند به مثابه تشکیل یک پیمان و گروه سینمایی و فرهنگی تلقی شود. کاری که شرکت‌های سینمایی بزرگ دنیا آن را انجام می‌دهند.
اما سینمای جهان اسلام کمتر به سراغ تولید آثاری رفته است که مشارکت میان سینماگران کشورهای اسلامی را دربر داشته باشد و در واقع هرکدام به تنهایی برای خودشان کار می‌کنند.
محسن علی‌اکبری تهیه‌کننده سینما درباره کمرنگ بودن همکاری سینمایی میان ایران و کشورهای اسلامی منطقه می‌گوید که اصلی‌ترین مشکلی که باعث می‌شود تا کشورهای اسلامی منطقه در تولیدات سینمایی در ژانرهای گوناگون نتوانند همکاری کنند عدم اطمینان خاطر از موضوع اکران است. خصوصا در شرایط بد اقتصادی از نظر نرخ ارز و البته تعطیلی سینماهای دنیا این مشکل تشدید می‌شود. زمانی که ندانیم فیلمی که می‌سازیم آیا می‌تواند در سینماهای همان کشورهایی که همکاری دارند اکران می‌شوند یا خیر چگونه می‌توان با همکاری آنان فیلم ساخت.
وی با اشاره به اینکه تنها چند فیلم معدود از سینمای ایران امکان اکران در کشورهای مختلف جهان را داشته است بیان کرد که به علت موضعی که کشورهای دیگر نسبت به ایران دارند حتی فیلم‌هایی مانند جدایی نادر از سیمین و گذشته آقای فرهادی که دومی حتی در خود کشورهای خارجی اکران شد، از نظر تعداد سینما و سالن دچار محدودیت بود.
