ماندگارترین بازیگران کمدی سینمای ایران
مرور ماندگارترین بازیگران زن و مرد ایرانی در فیلم ها و سریال های کمدی. از هنرمندان پیش کسوتی مانند اکبر عبدی و علیرضا خمسه تا بازیگران جدیدی مثل محسن کیایی و پژمان جمشیدی.
اختصاصی سلام سینما - در فرهنگ سینمایی بسیاری از نقاط جهان عنوان کمدین به دسته‌ای از بازیگران گفته می‌شود که تنها در آثار طنز حضور پیدا می‌کنند و تماشاگران آنان را به‌عنوان بازیگرانی می‌شناسند که اگر به دیدن فیلم‌هایشان بنشینند، حسابی می‌خندند. بر همین اساس بسیاری از کمدین‌ها هم سبک طنزپردازی خاص خود را در اجرا و بیان دارند. بعضی از آن‌ها با اکت‌های بدنی خاص و استفاده از زبان بدن سعی در ساختن لحظات خنده‌دار دارند که چارلی چاپلین و هارولد لوید قدیمی‌ترین مهم‌ترین نمونه‌های چنین کمدین‌هایی هستند.
برخی دیگر هم با لحن بیان یا ویژگی و خصلت شخصیتی طنازی می‌کنند. این شخصیت‌ها معمولاً در موقعیت‌هایی نامتعارف قرار می‌گیرند و تضاد میان کاراکترشان و موقعیت عامل اصلی ایجاد خنده است. لورل و هاردی یا برادران مارکس از جمله قدیمی‌ترین الگوهای این‌چنینی هستند.
در سینمای قبل از انقلاب شخصیت‌هایی سریالی مانند «صمد» که پرویز صیاد مجموعه فیلم‌هایش را می‌ساخت و خود در نقش صمد بازی می‌کرد، از جمله کمدین‌های مهمی بود که هنوز هم، نامش در میان مردم و حتی نسل‌های جدیدتری که سنشان به فیلم‌های صمد قد نمی‌دهد، به گوش می‌خورد.
اما به شکل کلی در سینمای ایران فعالیت یک بازیگر به‌عنوان کمدین آن‌چنان مرسوم نیست. به این معنی که بازیگری با استفاده از ویژگی‌های بیانی، رفتاری و شخصیتی تکرارشونده در آثار مختلف کمدی حضور پیدا کند و از خود شمایل یک کاراکتر خنده‌دار را بسازد. علیرضا خمسه از معدود کسانی است که در سینمای بعد از انقلاب سعی می‌کند به این معنا یک کمدین باشد. این در حالی است که بازیگران بسیاری در سینما و تلویزیون ایران حضور دارند که همواره نقش‌های طنز بازی کرده‌اند و به‌عنوان بازیگر کمدی شناخته می‌شوند اما در هر فیلم، بسته به کاراکتری که نقشش را بازی می‌کنند، خصایص مختلفی را در اجرای خود، مورد تاکید قرار می‌دهند.
از سوی دیگر در سینمای ایران بارها شاهد این بوده‌ایم که بازیگری که به‌عنوان بازیگر کمدی به‌خاطر آورده نمی‌شود، در فیلمی طنز بدرخشد و بازی ماندگاری از خود به نمایش بگذارد. حضور امیر جدیدی در فیلم «قانون مورفی» از جمله آن‌هاست.
در این یادداشت به سراغ بازیگرانی از همه این طیف‌ها رفته‌ایم. یعنی بازیگرانی که حالا پس از گذشت چهار نسل از سینمای ایران پس از انقلاب، به‌عنوان شمایل‌های کمدی شناخته می‌شوند، مانند اکبر عبدی یا بازیگرانی که نمی‌توان به آن‌ها کمدین گفت اما در همان چند نقش طنز‌آمیزی که بازی کرده‌اند، آن‌قدر خوش درخشیده‌اند که کاراکترهایشان بدل به ماندگارترین شخصیت‌های کمدی سینمای ایران شده، مانند پرویز پرستویی در فیلم سینمایی «مارمولک» یا احمد مهران‌فر در نقش ارسطو عامل در مجموعه تلویزیونی «پایتخت».
اکبر عبدی
احتمالاً اکبر عبدی اولین نامی است که به‌عنوان بازیگری کمدی به ذهن تماشاگران ایرانی خطور می‌کند. بازیگری که هم استایل و فیزیکش، لهجه شیرین و بامزه‌اش و هم میمیک دلنشینش باعث می‌شود در هر نقشی که قرار می‌گیرد، تماشاگر را با خود همراه کند و یک دل سیر بخنداند.
اکبر عبدی از قدیمی‌ترین بازیگران طنز ایرانی است که در نقش‌هایی متفاوت ظاهر شده؛ از یک اراذل‌واوباش در «اخراجی‌ها» گرفته تا ایفا کردن نقش زنان در «آدم‌برفی» یا «خوابم میاد». اکبر عبدی همچنین از معدود بازیگرانی است که همه دوران حرفه‌ای کار خود را به حضور در فیلم‌های کمدی اختصاص داده و می‌تواند به او عنوان کمدین لقب بگیرد.
رضا عطاران
رضا عطاران نه‌تنها یکی از مهم‌ترین کمدین‌های ایرانی است که یکی از تأثیرگذارترین کارگردانان کمدی هم هست که فیلم‌ها و سریال‌هایش همگی جز آثار کمدی مهم قرار می‌گیرند. او هم از جمله بازیگرانی است که به‌راحتی می‌تواند عنوان کمدین را از آن خود کند. چراکه یک سبک‌پردازی واحد در همه اجراهای او به چشم می‌خورد و بسیاری از ویژگی‌های شخصیتی که او به هر نقش می‌بخشد در تسلسلی پیوسته قرار می‌گیرند و با هم ارتباطی فرامتنی برقرار می‌کنند.
رضا عطاران وقتی هم که پشت دوربین قرار می‌گیرد، نقش مهمی در عرصه طنز ایفا می‌کند. این سبک‌پردازی نه‌تنها در اجرای او به‌عنوان بازیگر که در پرداخت او به‌عنوان کارگردان در همه فیلم‌ها و سریال‌هایش هم دیده می‌شود. یک طنز چرک که موقعیت‌هایی غیرمتعارف و دقیقاً چرک و شلخته می‌سازد و به شکل خاص خود بامزه است.
هرچند رضا عطاران کار خود را با تلویزیون آغاز کرد و شماری از مهم‌ترین سریال‌های کمدی تلویزیون مانند «خانه‌به‌دوش» و یا «بزنگاه» را ساخته است، اما مدت‌هاست که با تلویزیون همکاری نمی‌کند و به‌عنوان سینماگر به‌خاطر آورده می‌شود. در سال‌های اخیر با خیل عظیم آثار کمدی ضعیف، سخیف و بیخودی مواجه بوده‌ایم که رضا عطاران با ایفای نقش اصلی آنان، همه نقاط ضعف این فیلم‌ها را پوشانده و یک‌تنه با اجرای حرفه‌ای خود فیلم‌ها را از خطر سقوط نجات داده است. آخرین نمونه‌اش همین فیلم مضحک و پرسوراخ «زیر نظر».
مهران مدیری
مهران مدیری احتمالاً بیش از هرکس دیگری حق بر گردن کمدی‌های ایرانی دارد. او شماری از مهم‌ترین سریال‌های طنز را برای صداوسیما ساخته و در دوره‌ای که تلویزیون ملالت‌بار بود، وقت پخش سریال‌های مدیری که می‌رسید، روزنه امیدی در بیننده تلویزیون شکوفا می‌شد. مهران مدیری عموماً در آثار خودش حضور داشته و در دیگر فیلم‌های سینمایی همیشه نقش‌هایی جدی بازی کرده که چندان هم موردتوجه قرار نگرفته‌اند. اما همیشه از پیشگامان طنز در دوره‌های مختلف تلویزیون بوده است.
از وقتی که مجموعه‌هایی گلچینی مانند «ساعت خوش» در دهه هفتاد می‌ساخت تا دهه نود که یکی از اولین تاک شو ها یعنی «دورهمی» را برای تلویزیون تدارک دید.
پرویز پرستویی
پرویز پرستویی از آن دسته بازیگرانی است که نمی‌توان او را بازیگر کمدی دانست. عموم نقش‌آفرینی‌های پرستویی چه در تلویزیون چه در سینما و شبکه نمایش خانگی، جدی و دراماتیک هستند اما همان چند حضور انگشت‌شمار پرستویی در فیلم‌های طنز نه‌تنها تبدیل به یکی از ماندگارترین کاراکترهای کمدی ایرانی شده‌اند که در شمار بهترین و مهم‌ترین آثار کارنامه پرستویی هم قرار می‌گیرند.
به همین دلیل است که نام پرستویی را در سطوح اولیه این یادداشت می‌بینید. حضور او در دو نقش کمدی درخشان است. یکی در فیلم «مارمولک» و دیگری در «لیلی با من است» که هر دو توسط کمال تبریزی ساخته شده‌اند.
امیر جعفری
امیر جعفری از جمله بازیگران کمدی است که در تلویزیون به شهرت رسید و با حضور در سریال‌هایی مانند «بدون شرح» و «کمربندها را ببندیم» نام خود را بر سر زبان‌ها انداخت. اما او هم مدتی است که تمرکز خود را روی سینما گذاشته و تنها روی پرده نقره‌ای ظاهر می‌شود.
امیر جعفری هرچند در آثار جدی هم بازی کرده اما تماشاگران عموماً او را با فیلم‌های کمدی و همان سریال‌های قدیمی‌اش به یاد می‌آورند.
جواد عزتی
رسیدیم به بازیگری که نامش این روزها ترند شده. بازیگر جوان و بااستعدادی که کار خود جلوی دوربین را با تلویزیون آغاز کرد و برای سال‌های طولانی در سینما هم فقط در فیلم‌های کمدی ظاهر می‌شد. جواد عزتی بعد از حضور در فیلم‌های کمدی پرفروشی مانند «آینه‌بغل» و «در مدت معلوم» نشان داد که به‌خوبی می‌تواند کمدی لحظه خلق کند و تماشاگران مجذوب حضورش جلوی دوربین شوند. این باعث شد کارگردانان استفاده‌های خلاقانه‌تری از او در فیلم‌های کمدی کنند و به‌این‌ترتیب عزتی با حضور در فیلم‌هایی مانند «هزارپا» تبدیل به پرفروش‌ترین بازیگر سینمای ایران هم شد.
اما بعد از اینکه عزتی عنوان پول‌سازترین بازیگر را از آن خود کرد، فیلمسازان جدی‌تری از او در فیلم‌های جدی استفاده کردند. فیلمسازانی مانند محمدحسین مهدویان، در سال‌های اخیر چهره جدیدی به عزتی داده‌اند و حالا او با حضور در فیلم‌هایی مانند «ماجرای نیمروز» و سریال «زخم کاری» بیش‌ازپیش به‌عنوان بازیگری جدی شناخته می‌شود. اینکه یک بازیگر کمدین بتواند طوری نقش جدی را بازی کند که تماشاگر آن پس‌زمینه ذهنی کمیکی که از او دارد را فراموش کند و با نقش‌آفرینی جدی‌اش همراه شود، نشان از مهارت او در بازیگری دارد.
علیرضا خمسه
علیرضا خمسه قدیمی‌ترین و مهم‌ترین کمدین سینمای پس از انقلاب است. بازیگری که در سال‌های متمادی حضور در تلویزیون و سینما با زبان بدن و اکت‌های خاص و میمیک‌هایی منحصربه‌فرد توانسته خود را به‌عنوان یک کمدین در دل مردم جا کند. شاید اصلی‌ترین دلیلش این باشد که او در آتلیه سیته یونیورسیته پاریس دوره‌های پانتومیم و حرکات بدنی و بازیگری را فراگرفت.
او کار خود را در سینما در سال شصت و با حضور در یک فیلم جدی یعنی «مرگ یزدگرد» آغاز کرد اما به‌مرور به سینمای کمدی گروید. آخرین نقش‌آفرینی مهم او در مجموعه تلویزیونی «پایتخت» در نقش بابا پنجعلی بوده است. نقشی که بسیار موردتوجه قرار گرفت و دیالوگ‌هایش مانند «ناهار نخوردیم» تا مدت‌ها بر سر زبان‌ها بود.
امین حیایی
امین حیایی هم از آن هنرمندانی است که هم در آثار جدی و هم کمدی حضور پیدا کرده. در دهه هشتاد او یکی از جوان اول‌های سینمای ایران بود و در همین سال‌ها آن‌قدر محبوب شد که در یک سال در بیش از پنج فیلم حضور پیدا کرد.
اما در اواخر دهه هشتاد امین حیایی دچار افول شد. کمتر کار کرد و کنار ماند تا اینکه بعد از مدت‌ها در اواسط دهه نود با حضور در «شعله‌ور» دوباره به پرده بازگشت و پس از آن هم حضورش در «عصر جدید» دوباره نامش را در میدان مطرح کرد. جالب است که در طراحی شخصیت داوران در «عصر جدید» هم حیایی جنبه‌های طنزآمیز و کمیک ماجرا را بر دوش می‌کشد حقیقتاً هم بامزه است.
حمید جبلی
حمید جبلی یکی از مهم‌ترین کمدین‌های ایرانی است. بازیگری که در هر فیلم طنز، با جدیت خاصی حضور پیدا می‌کند و هرگز مرز باریک میان کمدی و لودگی را رد نکرده است. جبلی هم در شمار پیش‌کسوتان عرصه طنز در سینما و تلویزیون قرار می‌گیرد. او سال‌هاست که با تدریس در دانشگاه‌های هنر هم در عرصه تربیت استعداد‌‌های جوان فعالیت می‌کند.
حمید جبلی در عموم آثار خود به‌عنوان بازیگر با ایرج طهماسب همکاری کره است. این دو یکی از موفق‌ترین نمونه‌های زوج کمدین هم هستند. این در حالی است که سینما و تلویزیون ایران زوج‌های کمدین زیادی، هرگز نداشته.
ایرج طهماسب
ایرج طهماسب در سینما بیشتر به‌عنوان کارگردان شناخته می‌شود تا بازیگر. هرچند در فیلم‌های خودش بازی هم کرده است. اما مهم‌ترین حضور او جلوی دوربین به «کلاه قرمزی و پسرخاله» برمی‌گردد که در سال‌های اخیر به‌عنوان مجموعه تلویزیونی هم تکرار شد و موفقیت فیلم‌های سینمایی «کلاه قرمزی» را تکرار کرد.
ایرج طهماسب به‌عنوان زوج و همکار ثابت حمید جبلی توانسته آثار کمدی بسیار جالبی خلق کند. البته که موفقیت هیچ‌کدام از فیلم‌ها به مجموعه «کلاه قرمزی» نمی‌رسد. به جز «کلاه قرمزی» فیلم «دختر شیرینی‌فروش» هم از جمله مهم‌ترین تجربیات ایرج طهماسب است که خودش هم در آن در نقش اصلی نقش‌آفرینی کرده.
پژمان جمشیدی
پژمان جمشیدی فوتبالیست قدیمی، وقتی وارد عرصه تصویر شد، پیکان انتقادات به سمت او چرخید. حضور او در سریال «پژمان» باعث شد بسیاری بار دیگر به حضور فوتبالیست‌ها و افراد مشهور و غیرحرفه‌ای در عرصه سینما و تلویزیون انتقاد کنند. جمشیدی با انتقادات فراوانی روبه‌رو بود. همه معتقد بودند استعدادی ندارد و تنها به‌خاطر شهرتش به سینما ورود کرده. حتی وقتی برای بازیگری نقش مکمل در فیلم «سوءتفاهم» کاندید سیمرغ و در مراسم اختتامیه نامش برده شد، همه به او خندیدند.
اما جمشیدی خودش را ثابت کرد. با حضور در فیلم «خوب، بد جلف» و مهم‌تر از آن با ایفای نقش در سریال «زیرخاکی» به همه ثابت کرد که بازیگر کمدی توانگری است. به شکلی که بسیاری بعد از سریال «زیرخاکی» می‌گفتند بازیگری جمشیدی به‌مراتب بهتر از فوتبال‌بازی کردنش است و باید از اول بازیگر می‌شده.
سام درخشانی
سام درخشانی هم، کار خود را با سریال‌ها شروع کرد و به‌مرور وارد سینما شد. از همان اول در مسیر طنز پیش آمد و به‌مرور در فیلم‌های کمدی محبوب و پرفروش حاضر شد. مهم‌ترین تجربیات او در فیلم‌هایی که با پژمان جمشیدی به‌عنوان یک زوج کمدی حضور داشته‌اند، مانند «خوب، بد، جلف»، رقم خورده است.
رامبد جوان
رامبد جوان هم یکی از شناخته‌شده‌ترین چهره‌های عرصه کمدی هم در سینما و هم در تلویزیون است. بازیگر و کارگردانی پرکار که شکل‌های مختلفی از کمدی را تجربه کرده. از حضور در کمدی رمانتیک‌های جالبی مانند «صورتی» فریدون جیرانی تا برنامه‌های تاک شو و گفت‌وگو محوری مانند «خندوانه».
سریال‌هایی که جوان برای تلویزیون ساخته مانند «مسافران» در شمار خلاقانه‌ترین سریال‌های صداوسیما دسته‌بندی می‌شوند که خودش هم در آن نقش‌آفرینی می‌کند و مجموعه «خندوانه» هم که نیازی به معرفی ندارد. فیلم‌های سینمایی او هم به همین شکل خلاقانه هستند و مدلی از کمدی‌های «اسلپ استیک» یا «زد و خوردی» را تصویر می‌کنند که نمونه‌هایش در سینمای ایران کمتر به چشم می‌خورد. مهم‌ترین فیلم این‌چنینی او «قانون مورفی» است که هم خودش در آن بازی می‌کند و هم امیر جدیدی به‌عنوان قهرمان در آن در نقش متفاوت یک کارگاه کودن و خنگ می‌درخشد.
محسن کیایی
محسن کیایی را می‌توان نوظهورترین بازیگر کمدی ایرانی دانست. بازیگری که در فیلم‌های برادرش مصطفی کیایی یکی از بازوهای کمیک فیلم‌هاست. با جثه تپل و شتاب و عجله‌ای که در اکت‌ها و دیالوگ گفتن دارد، همیشه بامزه است و در خاطر تماشاگران می‌ماند. او در سریال جدی «هم‌گناه» که دراماتیک، جدی و عاشقانه بود هم به همین شکل بار اصلی طنازی را بر دوش می‌کشید و انصافاً هم خوب از پس حمل این بار سنگین برآمده بود.
جواد رضویان
جواد رضویان بازیگری است که در دهه هشتاد یکی از موفق‌ترین کمدین‌ها در تلویزیون بود. او با حضور در آثار مهران مدیری به شهرت رسید اما خیلی زود راه خود را از وی جدا کرد و شاید این بزرگ‌ترین اشتباهش بود چراکه هرچه جلوتر رفت بیشتر به حضور در فیلم‌های ضعیف متمایل شد و خیلی زود پا به دوران افول گذاشت. هرچند هنوز هم آن شمایل خنده‌دار دهه هشتادی‌اش در یادها مانده است.
شقایق دهقان
حتماً یاسمن بانو و خانم شیرزاد را به‌خاطر دارید. نه؟ شقایق دهقان هرچند کم‌کار است اما در حضور خود در نقش‌های کمدی همیشه موفق بوده و دو تا کاراکتر خلق کرده که همیشه در یادها خواهند ماند. مخصوصاً خانم شیرزاد با آن خنگی بی حد و اندازه و لحن خاص و کش‌دار صدایش، تبدیل به یکی از کاراکترهای محبوب صداوسیما شد.
مرجانه گلچین
مرجانه گلچین از جمله بازیگران زنی است که شمایل دارد. کیفیت بازی او در همهٔ سریال‌ها مشابهت‌هایی ویژه دارند که مهم‌ترین آن‌ها لحن و میمیک‌های صورت بازیگر است. مرجانه گلچین بازیگری است که حضور گیرایی جلوی دوربین دارد و به‌راحتی می‌تواند با یک حرکت کوچک و ساده وزنهٔ اصلی هر صحنه از سریال شود.
مجید صالحی
مجید صالحی از همان اولین حضورهایش در مجموعه «مجید دلبندم» به دل نشست و تبدیل به یک کمدین محبوب شد. با حضور در بعضی از مهم‌ترین آثار کودک و نوجوان و پس از آن مجموعه گلچین‌های مهران مدیری جای پای خود را محکم کرد و به‌تازگی اولین فیلم کمدی خود یعنی «زیر نظر» را هم کارگردانی کرده است.
حمید لولایی
حمید لولایی از جمله بازیگران پر سن و سالی است که حضورش در «زیر آسمان شهر» و در نقش خشایار بسیار موردتوجه قرار گرفت. نام این کاراکتر هنوز هم که هنوز است روی او مانده. لولایی هم بیشتر شهرت خود را از تلویزیون به دست آورده است تا از سینما. اخیراً حضور او در نقش یک آخوند که بسیار شبیه به حسن روحانی بود، جنجال‌برانگیز شد.
علی صادقی
علی صادقی مدت طولانی به‌عنوان بامزه‌ترین شخصیت کمدی جوان در سریال‌های ایرانی حضور داشت. مهم‌ترین بازی‌هایش را هم در تلویزیون در آثار رضا عطاران با سریال‌هایی مانند «خانه‌به‌دوش» انجام داد. اما صادقی هرگز نتوانست موفقیت تلویزیونی خود را در سینما تکرار کند و تنها در فیلم‌های مبتذل و کمدی‌هایی ضعیف حضور داشته. به‌جز موارد معدودی مانند «ورود آقایان ممنوع» یا «هوو».
رضا شفیعی جم
رضا شفیعی جم از همان آغاز کارش به‌عنوان یک بازیگر کمدی شناخته شد و بعد از اینکه فعالیت خود را با مهران مدیری آغاز کرد بدل به چهره کمیک مطرحی گشت. بهترین نقش‌آفرینی‌های او هم در آثار مهران مدیری اتفاق افتاده است. خصوصاً در «نقطه‌چین» بسیار موردتوجه قرار گرفت. اما رضا شفیعی جم شبیه به بسیاری از هنرمندان دیگر که با مدیری پروبال گرفته‌اند، هرگز نتوانست بدون مدیری آن موفقیت را به دست بیاورد و در سینما هم دستاورد چندانی ندارد.
سیامک انصاری
سیامک انصاری از جمله بازیگرانی است که در کنار مهران مدیری رشد کرد و سیامک انصاری شد. مهم‌ترین حضورهای او در آثار مهران مدیری بوده. انصاری بازیگر مورد اعتماد مدیری است که همیشه نقشی خاص را به او داده. از «پاورچین» که انصاری در آن نقش سپهر را بازی می‌کرد، پسری که از اروپا آمده بود و درک و فهم متفاوتی نسبت به شخصیت‌های دیگر سریال داشت، انصاری یک شمایل ثابت در فیلم‌های مدیری پیدا کرد.
او تبدیل به کاراکتری شد که فهیم و دانا است و در جمع تعداد زیادی انسان کودن و کم‌هوش قرار گرفته و بلاهت دیگران او را مدام تحت‌فشار قرار می‌دهند. شمایلی که پس از «پاورچین» در «شب‌های برره» و «باغ مظفر» تکرار شدند و در «قهوه تلخ» به اوج خود رسید.
مهران غفوریان
مهران غفوریان یکی از شناخته‌شده‌ترین شمایل کمدی در سینما و تلویزیون ایران است. از آن بازیگرهایی که حرکات و دیالوگ‌هایش بعد از سریال جدیدی بر سر زبان تماشاگران می‌افتاد. او هم از جمله بازیگرانی است که با استفاده از فیزیک خود به کیفیتی از طنز شخصی می‌رسید و همین در دوره اوج کارش، او را از دیگر بازیگران کمدی منفک می‌کرد.
اخیراً بعد از کاهش وزن شدید بار دیگر شاهد حضور غفوریان در سینما و تلویزیون هستیم و او هم به جرگه کمدین‌هایی که تاک شو اجرا می‌کنند پیوسته است.
محسن تنابنده
محسن تنابنده کارگردان و بازیگری است که در سینما به‌عنوان شخصیت جدی به‌خاطر آورده می‌شود و در تلویزیون دقیقاً موقعیتی برعکس دارد و نمادی کمیک است. محسن تنابنده در همکاری با سیروس مقدم مهم‌ترین سریال تلویزیون در دهه نود را خلق کرده. یعنی سریالی که سال‌ها پرمخاطب‌ترین سریال تلویزیونی بود و نه‌تنها بیشترین مخاطب را از آن خود کرد که بالاترین کیفیت را هم در میان تعداد پرشمار سریال‌های طنز لوس و بی‌مزه صداوسیما داشت.
«پایتخت» تبدیل به بخشی از فرهنگ عامه در دهه نو شده و این بیش از هر چیز برآمده از فیلمنامه خلاقانه تنابنده و حضور درخشانش در نقش نقی معمولی است. زوج نقی و هما با بازی ریما رامین فر هم یکی از جذاب‌ترین زوج‌های تلویزیونی هستند.
احمد مهران‌فر
احمد مهران‌فر از آن بازیگرانی است که به جز موارد معدودی مانند «آتش‌بس» در سینما، یک بازیگر طنزپرداز به شمار نمی‌آید اما در تلویزیون در همین نقش‌آفرینی‌های کم و مختصر کمیک توانسته بسیار ماندگار شود و در همکاری با محسن تنابنده یکی از خنده‌دارترین و به‌یادماندنی‌ترین شخصیت‌های تلویزیونی را خلق کند. یعنی ارسطو عامل در سریال «پایتخت». کاراکتری که بسیار مطرح شد و حتی محبوب‌ترین کاراکتر «پایتخت» در میان خیل عظیم مخاطبان این سریال است.
لهجه دوست‌داشتنی او در کنار خصلت‌های کاراکتر، ارسطو عامل را تبدیل به موردی ویژه می‌کند. مردی که صرف حضورش در صحنه حتی اگر هیچ کاری هم نکند، خنده را بر لب تماشاگر می‌آورد.
سعید آقاخانی
سعید آقاخانی هم از طنزپردازان قدیمی تلویزیون و سینما محسوب می‌شود. او هم به‌عنوان بازیگر و هم به‌عنوان کارگردان آثار طنز متفاوتی را در کارنامه خود دارد. هرچند فیلم‌هایی جدی هم ساخته. مجموعه «نون. خ» را می‌توان مهم‌ترین تجربه او دانست. هرچند در بسیاری از سریال‌ها و فیلم‌های طنز نامش به‌عنوان نویسنده یا مشاور فیلمنامه هم به چشم می‌خورد.
آقاخانی در «نون. خ» سعی کرد از الگوی موفق «پایتخت» استفاده کند. یعنی داستانش را با یک قهرمان شهرستانی که این بار کرد بود پیش ببرد و به فضای غیر پایتختی در سریالش پرداخت. هرچند فصل اول این سریال هرگز نتوانست موفقیت «پایتخت» را تکرار کند، اما در ادامه و در فصل دوم با خو گرفتن بیشتر تماشاگر به فضای سریال، «نون. خ» بسیار مطرح و پربیننده شد. حضور او در نقش قهرمانی مهربان و ساده‌دل با آن لهجه خاطره‌انگیز کردی به‌یادماندنی است.
هومن برق‌نورد
هومن برق‌نورد هم بیشتر از سینما در تلویزیون حضور داشته و فیلم‌های سینمایی‌اش هرگز تبدیل به آثار خوب و یا پرتماشاگری نشده‌اند اما در تلویزیون سریال‌هایش همیشه مخاطب خود را داشته‌اند. او با ایفای نقش برادر خلاف‌کار و آب‌زیرکاه قهرمان سریال «ساختمان پزشکان» که روان‌شناس بود توانست نام خود را بر سر زبان‌ها بیندازد و خود را به‌عنوان یک بازیگر کمدی جا بیندازد. «دودکش» از جمله سریال‌های مهم دیگر برق‌نورد است.
مهران رجبی
مهران رجبی یکی از پرکارترین بازیگران سینما و تلویزیون ایران است. به شکلی که مدت‌ها با این حضورهای پرشمار او در همهٔ فیلم‌ها شوخی‌های زیادی در شبکه‌های اجتماعی شد. مهران رجبی هم در سریال‌ها و هم در فیلم‌های سینمایی در نقش‌هایی طنزآمیز ظاهر می‌شود. البته به جز مواردی معدود مانند «خانه پدری». او نقش‌های متفاوتی بازی کرده و البته در میان همه این نقش‌ها شباهت‌های زیادی وجود دارد.
مریم امیر جلالی
مریم امیر جلالی در دهه هشتاد در عموم سریال‌های طنز تلویزیونی حضور داشت. از معدود بازیگران زنی که می‌توان او را به‌واسطه استفاده از عناصر تکرارشونده و حضور در نقش‌هایی مشابه یک کمدین دانست. او معمولاً در نقش مادر خانواده‌های پرمسئله نقش‌آفرینی می‌کرد و عصبانیت و دادوفریاد کردن و از کوره دررفتن از جمله ویژگی‌های ثابت او در اجرای نقش هستند.
سیروس گرجستانی
سیروس گرجستانی یکی از بازیگران کمدی است که بیشتر در تلویزیون حضور داشته و در بسیاری از سریال‌های طنز و مناسبتی صداوسیما به ایفای نقش پرداخته. بازیگری که همیشه لحن خاصی داشت و نحوه دیالوگ گویی او از آن عناصر تکرارشونده در مدل بازیگری او بود.
محمدرضا هدایتی
محمدرضا هدایتی یکی از بازیگران کم‌کار است. بازیگری که هرگز آن‌طور مشهور نشده اما برخی از نقش‌آفرینی‌هایش عمیقاً در خاطر مانده‌اند. هرچند هدایتی در فیلم‌ها و سریال‌های متفاوتی بازی کرده اما عموماً در همکاری با مهران مدیری به یاد آورده می‌شود.
یکی از دلایلی که آن‌چنان مشهور نشده این است که مهران مدیری عموماً ایفای نقش‌هایی با گریم سنگین را به او سپرده است و به همین خاطر تماشاگر شاید محمدرضا هدایتی را به اسم نشناسد اما مطمئناً طغرل «پاورچین» یا «جهانگیرشاه» قهوه تلخ را به یاد می‌آورد و با آن‌ها کلی خاطره شیرین دارد.
ژاله صامتی
ژاله صامتی هم از آن بازیگرانی است که هرچند همیشه کم تحویل گرفته شده است، اما حداقل استانداردهای بازیگری را در هر حضور خود رعایت کرده و بازی بد به‌ندرت در کارنامه او به چشم می‌خورد. این کیفیت خوب خصوصاً وقتی نمایان می‌شود که می‌بینیم صامتی هم در آثار طنز و هم جدی بازی کرده اما باوجودی که عموماً به‌عنوان بازیگر طنز شناخته می‌شود، در فیلم‌های جدی آن شخصیت طناز را کاملاً پنهان می‌کند. به شکلی که تماشاگر در نقش‌آفرینی‌های جدی او به یاد اجراهای طنزآمیزش نمی‌افتد.
فتحعلی اویسی
فتحعلی اویسی که به‌تازگی دار فانی را وداع گفت یکی دیگر از بازیگران کمدی است که حضورش در فیلم‌ها و سریال‌ها خاطره‌انگیز شده. هرچند فیلم‌هایی جدی مانند «ناخدا خورشید» هم در کارنامه خود به ثبت رسانده است. اویسی نقش‌های متعدد بسیاری بازی کرده است و در میان آن‌ها یکی از ماندگارترین این نقش‌ها، نقش مدیرمسئول روزنامه شهر قشنگ در سریال «بدون شرح» بود. حتماً آن دیالوگ معروف را به‌خاطر دارید: «دیجیتالم کجا بود؟!».
