اسطوره سازان تمدن ایرانی

ایران سرزمین افسانه‌ها، قهرمان‌ها و دلاوران بی‌شماری است. هر قهرمانی روایتی شیرین و شنیدنی مختص به خود را دارد و هر کدام، نسل به نسل گشته و تعریف شده است تا ما درسی از آن بگیریم. بعضی از آن‌ها خیالی و بعضی دیگر با آن که افسانه هستند، بسیار به واقعیت شبیه‌اند. هر داستانی زیبایی و هیجان مختص به خود را دارا است و روایت آن، از زبان کسی که بتواند این هیجانات را به تصویر بکشد، بسیار شیرین‌تر از یک روایت معمولی است. در بهار سال ۲۰۱۵، انیمه‌ای تحت عنوان Arslan Senki، در ۲۵ قسمت منتشر شد. این انیمه از روی یک رمان نوشته یوشیکی تاناکا (Yoshiki Tanaka) ساخته شده بود که آن رمان نیز در مورد یکی از افسانه‌های مشهور ایران زمین، یعنی افسانه امیر ارسلان نامدار است. البته رمان با چیزی که ما از آن انتظار داریم فرق دارد و دچار تغییراتی نسبت به افسانه واقعی شده است ولی به هر حال جلوه‌ای کامل را از شکوه ایران زمین و قهرمانان آن به روایتی ژاپنی و فانتزی‌گونه به تصویر کشیده است. روایت داستان زندگی ارسلان، از ۱۴ سالگی وی در انیمه جریان دارد تا اتفاقات و مشکلاتی که گریبان‌گیر او و کشورش می‌شود. عنوان Arslan: The Warriors Of Legend نیز از روی انیمه Arslan Senki اقتباس شده است و داستان آن پیرامون حوادث انیمه، جنگ‌ها، درگیری‌ها و مشکلات ارسلان و یارانش در جریان است.

این عنوان، توسط استدیو کوئی تکمو (Koei Tecmo) ساخته و توسط اومگا فورس (Omega Force) در سال ۲۰۱۵ برای پلی‌استیشن ۳ و ۴، اکس باکس وان و رایانه‌های شخصی منتشر شد. نسخه اکس باکس وان و رایانه‌های شخصی نسخه غربی بازی و پلی‌استیشن ۳ و ۴، نسخه ژاپنی بازی بودند. این دو نسخه تفاوت زیادی ندارند؛ تنها تفاوت آن‌ها در زیرنویس انگلیسی است. نسخه ژاپنی زیرنویس ژاپنی و نسخه انگلیسی زیرنویس ژاپنی و انگلیسی دارد. البته قابل ذکر است بازی زبان اصلی یا همان ژاپنی است و بازی‌باز فقط می‌تواند متون را به زبان انگلیسی تغییر دهد. بازی را می‌توان یک عنوان اقتباس شده از روی انیمه موفق دانست. طراحی کلی آن بسیار عالی است و مشکلات اندکی در آن دیده می‌شود ولی این عنوان نیز مانند اکثر عناوین نسل هشت، دارای مشکلات و نقص‌های فنی است. در زیر به نقد و بررسی عنوان Arslan: The Warriors Of Legend می‌پردازیم.

حکومتی که در اوج سقوط کرد

داستان این عنوان همانطور که ذکر شد به اقتباس کامل از انیمه است. روایت عالی آن، بسیا زیبا و قابل توجه است و بازی‌باز از آن خسته نمی‌شود. میان‌پرده‌ها (Cutscene) نیز صحنه‌هایی از انیمه هستند که مقداری به جزئیات‌شان اضافه گشته است. این نوع میان‌پرده آن هم با دارا بودن زبان اصلی کمی خسته کننده است و متاسفانه نمی‌تواند آن طور که باید مخاطب را جذب داستان کند. مشکل دیگر آن این است که تمام صفحه نیست و HUD بازی تماماً در آن دیده می‌شود. البته اگر از تماشای آن خسته نشوید می‌تواند داستانی زیبا و تاثیر گذار را ارائه دهد. تماشای میان‌پرده‌ها برای درک داستان بازی ضروری است و این تا حدودی به درک داستان لطمه زده است. بازی در مورد سرزمین ایران (که با نام پارس خطاب می‌شود) است. داستان بیشتر بر روی شاهزاده ارسلان، ولیعهد پارس، پسر شاه آندراگوراس سوم و ملکه تهمینه، تمرکز دارد. دشمنان در بازی، حکومت لوسیاتانیا هستند که می‌گویند هر کسی خدای آنان را نپرستد و به مذهب یالدابوث (Yaldaboath) ایمان نیاورد، کافر است و باید کشته شود. البته این حکومت در ابتدا قدرت و محتد خاصی ندارند و فقط حرف و شعار دارند. آنان یک بار وارد جنگ با پارس می‌شوند که در جنگی با رهبری آندراگوراس سوم، شکست سختی می‌خورند. ارسلان در آن زمان ۱۳ سال دارد و خود را برای مبارزه، ولیعهد شدن و … آماده می‌کند. اولین نبرد او، نبرد آتورپاتکان است که او بعد از فهمیدن آن به شدت تمرین کرده و خود را برای روز نبرد آماده می‌سازد. او با وافریز (Vahrize)، یکی از رئسای حکومت پارس تمرین می‌کند. آن فرد گرچه کمی سالخورده شده است ولی همچنان در مبارزه بسیار قوی است. نبرد آتورپاتکان در زمانی ارسلان ۱۴ سال دارد روی می‌دهد. به نظر نمی‌آید جنگ سختی باشد زیرا پادشاه لوسیتانیا را حکومتی بسیار ضعیف قلمداد می‌کند. در هنگام نبرد، هوا بسیار مه آلود و خطرناک است ولی با این وجود شاه عقب نشینی نمی‌کند. حتی داریون، برادرزاده وافریز به پادشاه می‌گوید که این حمله ممکن است خطرناک باشد اما پادشاه آن را یک توهین به حساب می‌آورد و عقب نشینی را نمی‌پذیرد. قبل از شروع جنگ، وافریز به داریون می‌گوید که تحت هر شرایطی، طرف ارسلان را بگیرد و با او متحد شود. او دلیلی برای این گفته خود بیان نمی‌کند ولی داریون آن را قبول می‌کند. داستان در ابتدا گیرایی خاصی ندارد و معمولی است. ولی شرایط حیاتی، مشکلات و جلوه اصلی داستان، در زمان نبرد اتفاق می‌افتد.

ماسک نقره‌ای یکی از قوی‌ترین ژنرال‌های ارتش لوسیتانیا است. او نفرت زیادی از پارسیان به ویژه آندراگوراس سوم دارد. هویت او به مرور مشخص می‌شود.

در طی جریان بازی، دشمنان و متحدان جدیدی بر سر راه ارسلان قرار می‌گیرند. یکی از قوی‌ترین دشمنان، ماسک نقره‌ای (Silver Mak) است. اسم واقعی او و هویتش در ابتدا مشخص نیست. او شخص بسیار مرموزی است و با افرادی با او دوست‌اند که به نظر جادوگر می‌آیند و قدرت‌های عجیبی دارند. او نقش زیادی را داستان ایفا می‌کند و یکی از دشمنان اصلی است. به نظر می‌رسد او به هیچ وجه به لوسیتانیا اهمیت نمی‌دهد و دنبال اهداف خود است. در بازی و انیمه، با عنوان «ژنرال مهان ارتش لوسیتانیا» از او نام برده می‌شود؛ با توجه به آن می‌توان گفت نقش زیادی در ارتش آن‌ها ندارد. شخصیت پردازی ماسک نقره‌ای و داریون، از بهترین شخصیت‌پردازی های بازی است. این دو فرد نقش اساسی را در داستان دارند و مبارزات زیادی میان‌شان رخ می‌دهد. در اصل هدف ماسک نقره‌ای، نابودی حکومت پارس و کشتن شاهزاده ارسلان است. داستان سورپرایزهای زیادی اعم از هویت اصلی ماسک نقره‌ای و مشکلاتی در حکومت پارس دارد. سورپرایزها داستان بازی را بسیار جذاب و دیدنی جلوه داده‌اند و بازی‌باز را به ادامه بازی ترغیب می‌کنند. خوشبختانه بخش داستانی به دلیل اقتباس از انیمه، داشتن شخصیت‌پردازی عالی و پیچش‌ها و سورپرایزهای کاملاً مناسب، می‌توان گفت کم نقص‌ترین و جالب‌ترین بخش بازی است. در نگاهی کلی، بخش داستانی را می‌توان اقتباسی کامل و بی‌نقص از انیمه بیان کرد که به خوبی به تصویر کشیده شده است.

دنیای آرمانی، در میان خون و آتش

مبارزات بازی به شدت شلوغ هستند. این در حالیست که بازی هیچ گونه افت فریم یا مشکلی در این حالت ندارد.

گرافیک این عنوان، هنری و انیمه مانند است. طراحی‌ها، بسیار عالی است و این در مبارزات به اوج خود می‌رسد. لباس‌ها نیز بسیار عالی است و لباس ارسلان، جزئیات فراوانی دارد. طراحی اسب‌ها نیز زیبا و باکیفیت است و مشکل خاصی در آن دیده نمی‌شود. متاسفانه طراحی زمین کمی مشکل دارد. زمانی که به انتهای آن می‌رسید، یعنی جایی که پیشرفت بیشتر ممکن نیست، مانند این است که بافت‌ها به کلی ناپدید شوند! هیچ جزئیاتی نه در سنگ‌ها و نه در چمن‌ها دیده نمی‌شود و آن‌ها کاملاً صاف هستند. ولی زمین‌های وسط مبارزات و دیگر مکان‌ها، بسیار عالی طراحی شده است و مشکل خاصی در آن دیده نمی‌شود. حتی سنگ فرش زمین و چمنزار‌ها نیز با توجه به گرافیک بازی، بسیار عالی طراحی شده‌اند. موتور بازی، موتوری‌ست که تکمو کوئی برای ساخت بیشتر عناوین خود از آن استفاده می‌کند. این موتور و کارایی آن در Dynasty Warriors کاملاً نمایش داده شده است پس از قدرت آن، می‌توان مطمئن بود. تنها مشکل، کم کاری سازندگان در بخش اشاره شده است. متاسفانه این کم کاری به برخی افکت‌ها نیز سرایت کرده است. به خصوص افکت آتش که در نبرد آتورپاتکان، بعد از شلیک گلوله‌های آتشی، کیفیت ساختگی و غیرواقعی آن کاملاً مشهود بود و به چشم می‌آمد. خوشبختانه دیگر افکت‌ها به خوبی کار شده‌اند و مشکل خاصی ندارند. یکی از کوچک‌ترین مشکلات بخش گرافیک، طراحی بسیار ساده نقشه است. این مشکل در گیم‌پلی بیشتر به چشم می‌آید. نقشه بسیار ساده است و هیچ‌گونه زیبایی خاصی ندارد که این یک ضعف در بین عناوین نسل هشتمی محسوب می‌شود.

شیوه مبارزه نارساس را می‌توان زیباترین شیوه مبارزه بازی نامید. طراحی رنگ‌ها و افکت‌های آن، بی‌نقص است.

در بازی، هر فرد شیوه مبارزه مخصوص به خود را داراست و هر کدام دارای افکت‌های متفاوتی می‌باشند. برای مثال، گیو (Gieve)، با استفاده از شمشیر و گیتارش می‌جنگد و داریون، با استفاده از نیز سیاه و بلندش. زیباترین شیوه مبارزه بازی، متعلق به نارساس (Narsus) است. رنگ‌هایی که وی استفاده می‌کند، زیباترین افکت بازی هستند و کوچکترین مشکلی در آن‌ها دیده نمی‌شود. طراحی صورت‌ها، لباس‌ها و …، بسیار عالی است و همه آن‌ها اعم از زره و لباس معمولی، به خوبی طراحی شده‌اند. بازی به خوبی بهینه است و مشکلاتی مانند باگ، افت فریم و لگ، در بازی دیده نمی‌شود. حتی در شلوغ‌ترین محیط‌ها بازی هیچ مشکلی ندارد و به خوبی عمل می‌کند. بافت‌ها به دلیل گرافیک بازی زیاد پیچیده و پر جزئیات نیستند برای برای چنین گرافیکی، واقعاً از هر نظر عالی هستند. در کل بخش گرافیک، بخش زیبایی است و با شلوغ بودن، هیچ‌گونه مشکلات فنی دیده نمی‌شود. طراحی‌ها و جزئیات نیز عالی هستند و تا جایی که گرافیک هنری بازی اجازه بدهد، سازندگان پیش رفته‌اند. به غیر از مشکلات اندک و کم کاری‌ها، این بخش مشکل دیگری ندارد و بسیار عالی است.

مبارزه‌ای برای بازپس گیری سرزمین

کیشوارد، مرزبان دو شمشیری، یکی از قوی‌ترین مرزبانان پارس است. کنترل او و استفاده از قدرتش، از بهترین مزیت‌های گیم‌پلی بازی به شمار می‌آید.

گیم‌پلی، وسیع‌ترین بخش بازی است. مبارزات فراوان، مکان‌های متعدد و کنترل شخصیت‌های متفاوت، به جذابیت آن به مقدار فراوانی افزوده است. در بازی محدودیتی وجود ندارد و می‌توانید در نقش بیشتر شخصیت‌ها اعم از داریون، ارسلان، نارساس، گیو و کیشوارد (Kishward) قرار بگیرید. جذاب‌ترین نکته این بخش، این است که بر خلاف بیشتر عناوین، سبک مبارزه هر شخص با دیگری، بسیار تفاوت دارد؛ برای مثال، ارسلان با استفاده از شمشیر و نیزه مبارزه می‌کند. سلاح اصلی او شمشیر است ولی نیزه را نیز به عنوان یک سلاح فرعی حمل می‌کند. سبک مبارزه او معمولی است و شخصیت قدرتمندی نیست. فرد دوم داریون است. او با استفاده از نیزه سیاه و بزرگش مبارزه می‌کند. داریون فقط از نیزه استفاده می‌کند. البته شخصیت‌ها فرقی اساسی در مبارزه دارند. برخی از آن‌ها با استفاده از سلاح‌هایی مانند شمشیر و … و از نزدیک با دشمن مبارزه می‌کنند و عده‌ای دیگر مانند الام (Elam) با استفاده از کمان و از فاصله نسبتاً دور. البته شیوه مبارزه دو کمان‌دار نیز با هم فرق دارد و به هیچ وجه شبیه نیست. البته مشکل کوچکی که در این بخش وجود دارد را میان‌پرده‌ها ایجاد می‌کنند؛ برای مثال در میان پرده بازی شاهد بودیم داریون یک شمشیر با خود حمل می‌کرد ولی زمانی که کنترل وی را در دست گرفتیم اثری از شمشیر نبود و شمشیر به نیزه تغییر یافته بود! البته چنین مشکلی در برخی میان‌پرده‌ها و فقط برای داریون رخ داد که می‌توان از آن چشم پوشی کرد.

الام یکی از مبارزان کمان‌دار است. او بسیار قدرتمند است و به خوبی از کمان استفاده می‌کند.

متاسفانه گیم‌پلی به برخی از لحظات بازی صدمه وارد کرده است. برای مثال ارسلان در نبرد آتورپاتکان ترسو بود و استرس فراوانی داشت ولی زمانی که کنترل وی را در دست می‌گیرید این احساس‌ها حتی وجود نیز ندارند و به راحتی می‌توانید ۲۰۰۰ نفر را از پای در آورید! برخی از مبارزاتی که در انیمه رخ نداده‌اند در بازی رخ می‌دهند. برای مثال زمانی که ارسلان در یک دهکده بود، تعدادی افراد لوسیتانیایی قصد غارت و قتل افراد آن را دارند که فرمانده‌شان آنان را از این کار باز می‌دارد ولی در بازی آن‌ها حمله نیز می‌کنند و پس از این که شما تعداد بسیاری را شکست دادید بالاخره فرمانده‌شان به آنان می‌گوید که این چه کاری‌ست و بهتر است دست بردارند! مبارزات بازی همانطور که اشاره شد بسیار شلوغ هستند ولی در بیشتر موقعیت‌ها چنین چیزی به هیچ وجه ضروری نیست زیرا شما با ۹۰ درصد افراد نخواهید جنگید و بیشتر به سراغ هدف اصلی که یا یک ژنرال و یا یک باس است، می‌روید.

نمایی از بخش Free Mode بازی. در این بخش با بیشتر شخصیت‌ها می‌توانید بازی کنید. کسب امتیاز، نقش مهمی در این بخش دارد.

بخش Free Mode، جذاب‌ترین بخش بازی است. در این بخش می‌توانید مبارزات و سناریو‌های بازی را با شخصیت دلخواه‌تان دوباره بازی کنید. بیشتر شخصیت‌هایی که در طول بخش داستانی کنترل آن‌ها را در دست گرفته‌اید وجود دارند. این بخش بیشتر بر روی مبارزات و گرفتن امتیاز تمرکز دارد. تا ضربات بیشتری داشته باشید و سرباز بیشتری بکشید، امتیازتان بالاتر خواهد رفت. با هر شخصیتی، در هر سناریویی می‌توان بازی کرد و خوشبختانه محدودیتی در این مورد وجود ندارد. البته بزرگترین مشکلی که در بازی وجود دارد و ممکن است به تجربه بازی‌باز از آن لطمه وارد کند، استفاده از دکمه‌های اکس باکس وان به جای دکمه‌های صفحه کلید است. زمانی که بازی به شما آموزش می‌دهد، کاملاً سردرگم خواهید شد و نمی‌دانید کدام دکمه عمل مربوطه را انجام می‌دهد. متاسفانه این مشکل در بیشتر عناوین جدید موجود است و سازندگان نسخه رایانه‌های شخصی به آن هیچ توجهی نمی‌کنند. به غیر از این مشکلات، گیم پلی مشکل دیگری ندارد و به خوبی بر روی آن کار شده است. شخصیت‌های فراوان، دشمنان متنوع در هر مرحله و قدرت‌های ویژه شخصیت‌ها، از بهترین بخش‌های گیم‌پلی است و زیبایی آن را دو چندان می‌کند. در کل لذت بخش‌ترین بخش بازی متعلق به گیم‌پلی است و با ساعت‌ها تجربه آن و حتی تجربه دوباره بخش Free Mode خسته نخواهید شد.

نجوایی از سرزمین پارس

شخصیت‌های متنوع بازی. کنترل تمام آنان را در بخش داستانی و Free Mode به دست خواهید گرفت.

موسیقی، نجوای آرامی در میان جنگ‌، خون و صدای تیغ و شمشیر است. موسیقی بازی بسیار خوب عمل کرده است و در بیشتر موقعیت‌ها، به خوبی نواخته می‌شود. بیشتر موسیقی از انیمه گرفته شده و به خوبی با بازی تطبیق داده شده است. موسیقی گوش نواز آن، در میان جنگ‌ها و حتی میان‌پرده‌ها به گوش می‌رسد و جو بازی را دچار تغییر می‌کند. این بخش را نیز می‌توان بی‌نقص نامید. صداگذاری دقیقاً همان صداگذاران انیمه هستند که چند جمله اضافه گفته‌اند وگرنه بیشتر دیالوگ‌ها از انیمه است. میان‌پرده‌ها نیز تماماً صحنه‌های انیمه است پس نمی‌توان انتظاری از صداگذاری داشت. البته برخی شخصیت جدید که در انیمه وجود نداشتند مانند ژنرال‌های دشمن و افراد خودی، صداگذاری شده‌اند و جدید هستند. البته اگر صداگذاران نسبت به انیمه عوض می‌شد، حس و شناختی که مخاطب از ارسلان و دیگر افرادش دارد، از بین می‌رفت. در کل از بخش موسیقی و صداگذاری نمی‌توان ایراد خاصی گرفت. این بخش نیز همانند دیگر بخش‌ها کار خود را به خوبی انجام داده است.

پایانی بر حکومت یک اسطوره

اکباتان، پایتخت حکومت پارسیان. در مرحله دوم، هنوز ارسلان جوان است و زمان زیادی تا نبرد آتورپاتکان باقی است.

عنوان Arslan: The Warriors Of Legend، اقتباسی موفق از انیمه پرطرفدار و موفق Arslan Senki است که در حد خود توانسته وقایع انیمه را به تصویر بکشد. گیم‌پلی جذابی که بازی دارد، اصلاً از آن انتظار نمی‌رود و در مورد گیم‌پلی می‌توان گفت حتی از انتظارها نیز پیشی گرفته است. ممکن است بازی مشکلاتی نیز داشته باشد ولی مزیت‌های آن، بسیار بیشتر از کاستی‌هایش است. این عنوان به طرفداران و کسانی که انیمه را تماشا کرده‌اند پیشنهاد می‌شود. به غیر از مشکلاتی کوچک، این عنوان در اقتباس از انیمه به خوبی عمل کرده است. برای افرادی که عنوانی زیبا در سبک هک و اسلش می‌خواهند، قطعاً Arslan The Warriors Of Legend بهترین انتخاب است. این عنوان را به دوست داران انیمه، بازی‌بازان دوست‌دار سبک هک و اسلش، و کسانی که می‌خواهند عنوانی با گیم‌پلی جذاب و متنوع را تجربه کنند پیشنهاد می‌شود.