اسطوره سازان تمدن ایرانی

 هنگامیکه RAI (رادیو و تلویزیون ایتالیا) انتشار برنامه تلویزیونی خود را در ۳ ژانویه ۱۹۵۴ آغاز کرد، سینمای ایتالیا در اوج شکوفایی خود بود. بسیاری معتقد بودند که اگر تصاویر در خانه قابل ارائه باشد، مردم دلیلی برای بیرون رفتن نداشته و بنابراین حضور در سینما به زودی کاهش خواهد یافت. با اینحال، باگذشت زمان شاهد این بودیم که این دو رسانه به طور همزمان در رقابت با یکدیگر بوده و همچنین یکدیگر را تکمیل کرده و بر هم تأثیرگذار بودند.
از همان ابتدای راه‌اندازی تلویزیون در ایتالیا، فیلم‌ها معمولاً دوبار در هفته، مرتبه اول دوشنبه‌ها و مرتبه دوم در آخر هفته پخش می‌شدند. حضور در سینما تاحدی در روز دوشنبه کم بود و به همین دلیل بسیاری از سینماها در این روز تعطیل شده تا پخش فیلم موجب ضرر مالکین نشود. باید به یادداشت که در دهه ۱۹۵۰، تصاویر آمریکایی محبوب جایی غیر از سینماها پخش نمیشد. مهمترین زمان برای سینما عصر شنبه و ظهر یکشنبه بود.
شک و تردیدهای زیادی بر عصر ورود تلویزیون در ایتالیا حاکم بود؛ حدود ۶۰۰ نفر برای RAI۲ کار میکردند و هماهنگی فعالیتها و برنامه‌های آنان کار آسانی نبود. با اینحال، یک مسئله قطعی بود؛ هیچکس نه قصد تقلید از سینما و نه رقابت با آن را داشت؛ همه بر سر این موضوع اتفاق نظر داشتند که تلویزیون بیشتر باید ابزاری اطلاعاتی باشد تا وسیله سرگرمی و باید برای نزدیک کردن مردم ایتالیا به یکدیگر تلاش کند. بااینحال بازهم ارتباط بین سینما و رسانه جدید به نام تلویزیون وجود داشت. تمامی مجریان از استودیوهای سینما آمده بودند. این مجریان که مجبور به سازگاری با شیوه‌های نورپردازی و تصویربرداری بودند، برخی از سبک‌های کار سینمایی را با خود به تلویزیون آوردند، برای مثال استفاده از نورپردازی اصلی، تصویرهای ثابت در ابتدای هر برنامه، معکوس تصویر به جای تصاویر میانجی در مصاحبه‌ها و گفتگوها.
استفاده از تکنیک‌های سینمایی با افتتاح کانال دوم در سال ۱۹۵۹ آسانتر شد. RAI۱ به پخش مسابقه، گزارش، سریال و گفتگوها پرداخت درحالیکه RAI۲ بیشتر گرایش به فعالیت‌های آزمایشی داشت. کارگردانها و مدیران برای کار در تلویزیون دعوت شدند، دوربین های ویدئویی سبک برای تصویربرداری در لوکیشن و تولید مستند یا اخبار زنده به کار رفتند و تعداد اندکی فیلم با مشارکت مالی شرکت‌های تولیدی تهیه شد. RAI از فیلم‌ها به عنوان کالای مصرفی باهدف پر کردن بخش‌های خالی در برنامه استفاده می‌نمود.
دو دهه مشارکت نزدیک با سینما به شدت بر تلویزیون ایتالیا تأثیر گذاشت. شبکه RAI پیوسته مجموعه‌های آمریکایی را پخش می‌کرد که مخاطبین مشتاق به طور منظم آن‌ها را دنبال می‌کردند، اما چندین سریال نیز تولید کرد که هیچ‌گاه بیشتر از چهار یا پنج اپیزود نشدند. دلیل این بود که مردم در RAI داستان‌هایی خودبسنده، منسجم و در اندازه فیلم را ترجیح می‌دادند که در پایان، ادامه نداشته باشد. در مطالعه رابطه بین سینما و تلویزیون، عوامل بسیار دیگری در تکامل شبکه RAI از زمان نیمه دهه ۱۹۶۰ نقش داشتند. افتتاح شبکه سوم، به نام RAI۳ در سال ۱۹۷۴ به تنوع برنامه‌های تلویزیونی کمک کرد و همین باعث شد تا مخاطبین تلویزیونی با چنان سرعتی گسترش بیابند که تقریباً تمامی شرکت‌های فیلم‌های خبری مجبور به تعطیلی شدند. (در سال ۱۹۶۵ مهم ترین شرکت‌ها تعطیل شدند اما برخی تا سال ۱۹۷۲ دوام آوردند). با توجه به افزایش درخواست‌های مردم، RAI۱ یکی از برنامه‌های متنوع خود را برای روز شنبه عصر تعیین کرد که البته به ضرر سینما بود.

بخش استودیوهای صداگذاری لابراتوار دیجیتال پیشگامان سینمای آریا بعنوان مجهزترین استودیوهای صداگذاری در ایران با حضور مسئولین وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی وسازمان سینمایی، کارشناسان خارجی در زمینه صدا و سینماگران افتتاح شد.

 در ابتدای  این مراسم فریبرز کامرانی مدیرعامل پیشگامان سینمای آریا ضمن خیر مقدم به حاضرین با اشاره به تاریخچه شروع فعالیت های این لابراتوار اظهار داشت: امروز روز مهمی برای ما است و با افتخار راه اندازی حرفه ای ترین استودیوهای صداگذاری با استاندارد های بین المللی و استفاده از طراحی (Reflection Free Zone) CID (Controlled Image Design)/RFZ در ایران را آغاز می کنیم  .

وی در ادامه افزود: این مجموعه از سال 88 در ابتدا با داشتن یک واحد اصلاح رنگ دیجیتال فیلم های سینمایی و یک دستگاه فیلم رکوردر حرکت خود را آغاز کرد و در ادامه با  ارتقا مجموعه به  داشتن 5 واحد تصحیح رنگ و اضافه کردن بخش ترمیم و مرمت دیجیتال فیلم های آرشیوی توانست کارنامه بسیار خوب و موفقی را در9 سال گذشته بدست بیاورد. با پشت سر گذاشتن تمامی فعالیت های ذکر شده امروز بخش دیگری در مجموعه ما مورد بهره برداری قرار می گیرد که مربوط به استودیو های صداگذاری مجهز و به روز در سطح جهانی برای اولین بار در ایران است.

با بهره گیری تجریبات چهار شرکت مطرح به نامهای:  Genelec، Merging، Schoeps و EZ Acoustics   که  هر یک جایگاهی شاخص در بحث حرفه ای صدا در سینما، رادیو و تلویزیون امروز دنیا دارند این استودیوها شکل اجرایی  و فنی به  روز خود را گرفتند.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در خصوص احتمال پخش فیلم‌های خارجی در سینماهای کشور توضیحاتی ارائه داد و گفت که این موضوع در حال بررسی است.

دکتر صالحی در ادامه در خصوص احتمال اکران فیلم‌های خارجی در  سینماها،‌گفت: این موضوع در دهه‌های مختلف محل بحث و گفت‌وگو بوده است. برخی با این نگاه که ما فیلم‌های خارجی خوبی در سطح جهانی داریم و این کار می‎‌تواند به اقتصاد سینما کمک کند، موافق این موضوع هستند. در عین حال کسانی که تمایل دارند در اوقات فراغت خود از سینما استفاده کنند، می‌توانند با تنوع فیلم‌ها این کار را انجام دهند.

در دوره دانشجویی و تاکنون با بیش از 100 استاد درجه یک سینما و تلویزیون ارتباط و تعامل داشتم، تاکنون یک مورد نشد یک نظریه پرداز، کارشناس و یا استاد رسانه و سینما و تلویزیون دیده باشیم که بخشی نگاه و یا رویکرد، نقدهای آقای دکتر حسن عباسی (دکتر با مسامحه و استناد به عرف) را قبول داشته باشد.

نمی دانم چرا برخی مستند سازان یا برگزار کنندگان جلسات نقد آثار سینمایی سراغ این افراد برای نقد و بررسی آثارشان می روند؟ یعنی سینمای ما اینقدر بی بضاعت است؟

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در توئیت شخصی خود کپی غیر مجاز محصولات فرهنگی را غیراخلاقی برشمرد.

به گزارش مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سیدعباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در توئیتی نوشته است:

«کپی غیر مجاز محصولات فرهنگی، غیر اخلاقی و نامشروع است. ملت با فرهنگ را سارق جلوه ندهیم و در اصلاح قوانین و تغییر رفتار بکوشیم».

محمدمهدی حیدریان رییس سازمان سینمایی درباره دلایل و لزوم شکل‌گیری شوراهای جدید در سینما و تاثیری که بر سینما دارند توضیح داد.
محمدمهدی حیدریان رییس سازمان سینمایی در گفتگو با خبرنگار مهر درباره لزوم تشکیل شوراهای سینمایی از جمله شورای سینمای معناگرا، اجتماعی و... گفت: راه‌اندازی این شوراها ناشی از این نگاه است که ما باید صنعت تصویر کشور را از یک پشتوانه محتوایی برخوردار کنیم به همین دلیل باید در حوزه تکنیک و تکنولوژی برنامه های زیادی داشته باشیم. البته در حال حاضر هم برنامه هایی داریم ولی در این زمینه عقب ماندگی های زیادی داریم و باید درصدد رفع این نواقص برآییم. تمام این کارها هم به این منظور است که ما یک محتوایی را با این بیان تصویر و با تکنولوژی روز به مخاطب جهانی عرضه کنیم.

وی افزود: هسته ها یا شوراهای تخصصی برای تامین ایده، محتوای متخصصانه و عمیق شکل گرفت نه اینکه به برخوردهای سطحی خودمان با مسایل بسنده و فکر کنیم که مشاهدات ما اصلِ موضوع و جوهره ای است که باید به آن بپردازیم از همین رو لازم است ژانرها را احیا کنیم زیرا سینمایی که قصد دارد انتخاب شود و در یک بازار رقابت آزاد مورد انتخاب مخاطب قرار بگیرد باید بتواند سلیقه ها و موضوعات مختلف را پوشش دهد. از این بابت به این طراحی رسیدیم که هسته های تخصصی را به قصد ارایه ایده، کمک در پرداخت، پرورش ایده و تامین بُعد تخصصی و عمق بخشی به انتخاب فیلمسازان و صاحبان آثار شکل بگیرد تا بتوانیم فیلمی داشته باشیم که برخاسته از نیازهای واقعی، عمیق و تخصصی باشد و تاثیرش بیشتر شود.

به گزارش ستاد خبری برنامه تلویزیونی «چهل چراغ»، مشاور ارشد سازمان سینمایی در  پاسخ به پرسش محمدرضا شهیدی فرد مبنی بر چرایی کم کاری صورت گرفته درباره ساخت آثار دینی، گفت: «من تحلیلی از مدیریت فرهنگی دارم که براساس سال ها تجربه فعالیت به من منتقل شده است و واقعیت امر این است که مدیریت فرهنگی، ایجاد یک فضا و یک اتمسفر و یک بستری است که در آن بستر فعالان حوزه هنر بتوانند بدون رودربایستی تمایلات خود را به مخاطب منتقل کنند و بتوانند وارد میدان شوند. اگر آن فضا فراهم شود شما ناخودآگاه با یک فرصت هایی روبرو می شوید و با یک افرادی که پیش از این گمان نمی کردید اصلا بخواهند وارد این بستر شوند و اعلام آمادگی کنند که ما هستیم.»

اربعین هر سال برای میلیون‌ها ایرانی، موعد وصل است؛ وصل معشوق، طی‌طریق می‌خواهد و اگر عشق در میان باشد، حتی از مسیر، سیر نمی‌شوی. حالا چندسالی است سنت راهپیمایی به وقت اربعین حسینی، چشمگیر شده و هر چند، سکوت، زبان الکن برخی رسانه‌های جهان در قبال آن است، اما عاشقان، کاری با سکوت ندارند و فریاد عشق، قوت غالبشان است.
 تصویر پیاده‌روی «ستاره‌ها» تا خورشید
از همین‌رو است که امسال هشتگ «#سکوت‌ـ‌در‌ـ‌برابر‌ـ‌بزرگ‌ترین‌ـ‌اجتماع‌ـ‌جهانی» به راه افتاده که به نوعی اعتراضی است به همان سکوت. مهم‌تر از این کارزارهای مجازی اما، حضور قاطعانه و عاشقانه مردم است؛ مردمی که لابه‌لایشان چهره‌های مختلف هنر، فرهنگ، ادبیات، ورزش و سیاست هم دیده می‌شوند. آنها که کربلا، این نبض غیرت زمین را یک سال به انتظار می‌نشینند تا به انارستان شهود برسند، در این گزارش، به آنها می‌پردازیم.
از سینما تا کربلا
در میان چهره‌ها، سینماگران، بیشترین تعداد را به خود اختصاص داده‌اند. از هر طیف و سلیقه‌ای هم بین آنها پیدا می‌شود؛ از بهروز افخمی کارگردان گرفته تا بهار ارجمند بازیگر. از ارسلان قاسمی نوجوان تا رابعه مدنی کهنسال. در بین سینماگرانی که در این چند روز، علاوه بر اینها، عکس‌هایی از آنها در حال پیاده‌روی نجف به کربلا منتشر شده، این نام‌ها به چشم می‌خورد: ابراهیم داروغه‌زاده (دبیر جشنواره فجر و معاون ارزشیابی و نظارت)، آفرین عبیسی(بازیگر)، سوگل طهماسبی (بازیگر)، کوروش سلیمانی(بازیگر)، عمار تفتی (بازیگر)، شهین تسلیمی (بازیگر)، بهرام عظیمی (انیمیشن‌ساز)، محمد حمیدی‌مقدم (کارگردان و برنامه‌ساز)، محمد داوودی (کارگردان و مدیر فیلمبرداری)، افسانه بایگان (بازیگر)، محمدرضا عباسیان (تهیه‌کننده و مستندساز)، محمدرضا شفیعی (تهیه‌کننده)، داریوش یاری (مستندساز)، امیر سمواتی (تهیه‌کننده سینما) و مجید اسماعیلی (تهیه‌کننده و انیمیشن‌ساز). البته همه این نام‌ها در قالب دومین کاروان هنرمندان (چهل‌چراغ) با حضور چهره‌های فرهنگ و هنر در مراسم پیاده‌روی اربعین حسینی دیده می‌شوند. برخی هم مثل سارا منجزی‌پور، بازیگر سینما و تلویزیون، جداگانه به نجف رفته‌اند.
عشق و اهالی کلمه

داستان کوتاه یک زندگی بزرگ
صادق دقیقی برای اولین فیلم سینمایی بلند خود سراغ سوژه‌ای جنگی و مخاطبی نوجوان رفته است.
 داستان فیلم به اوایل جنگ و حمله عراق به خرمشهر باز می گردد. نوجوانی به‌رغم سن اندک خود، پا به پای مردان و زنان مجاهد شهر، قصد دفاع از وطن خود را دارد اما در همان ابتدا به دست نیروهای عراقی می افتد و مورد ضرب و شتم قرار می گیرد اما اعتماد عراقی‌ها را جلب کرده و مواد غذایی، مهمات و گرای دشمن را به نیروهای ایرانی می رساند. فیلم قصۀ مقاومت دلیرانۀ مردم خرمشهر در برابر متجاوزان بعثی است که ظرفیت‌های روایی و سینمایی تمام‌ناشدنی دارد اما پرداخت نامناسب در این فیلم از شخصیت حقیقی شهید بهنام محمدی، تماشاچی را زده می‌کند؛ حرکت مستمر و حوصله‌ سربر تانک‌های عراقی و از این کوچه به آن کوچه دویدن‌های بهنام و نهایتا رگبار گلوله‌هایی است که به‌سویش شلیک می‌شود و البته هیچ‌گاه به او نمی‌رسد!

فیلم سینمایی  شور و شیرین / درباره شهید محمد کاوه / به کارگردانی جواد اردکانی / تولید سال ۱۳۸۸
 یک کردستان و یک کاوه
جواد اردکانی، دومین فیلم‌ش پیرامون سرداران دفاع مقدس را یک سال پس از  ساخت «به کبودی یاس»، به زندگانی سردار شهید محمود کاوه، اختصاص داد. اردکانی این‌بار برخلاف ساخته قبلی‌اش و شاید به دلیل بالابردن میزان تأثیرگذاری اثرش، از بازیگران مطرح سینما استفاده نمود. بجز نقش شهید کاوه، رضا رویگری،جواد عزتی، احمد نجفی، پردیس افکاری، شبنم قلی خانی بازیگران این فیلم بودند. این امر گرچه به بالاتر رفتن کیفیت بازی‌های فیلم منجر شده اما بازی نقش اول فیلم که تجربه اولین کار حرفه‌ای حمیدرضا عمارلو است در کنار رضا رویگری باعث توجه و تمرکز کمتر و ناخودآگاه به شخصیت شهید کاوه شده است.

حرف آخرم را همان اول مطلب می‌زنم؛ تمام شنیدنی‌ها، خواندنی‌ها و همه‌ی دیدنی‌هایی که تا به امروز درباره‌ی انیمیشن ایرانی شنیده‌اید، خوانده‌اید و یا دیده‌اید را دور بریزید و به دیدن شاهزاده‌ی‌ روم بروید.

با دیدن شاهزاده‌ی روم، به احتمال خیلی زیاد تمام تصورات شما از انیمیشن ایرانی به هم خواهد ریخت. این حرف‌ها شاید به نظر اغراق و ذو‌ق‌‌زدگی باشد ولی تا این حد می‌دانم که اگر مخاطبی بدون هیچ‌گونه اطلاعاتی درباره‌ی این فیلم و بدون دیدن تیتراژ ابتدایی وارد سالن تاریک سینما شود، بعید است به ذهنش خطور کند که دارد یک انیمیشن ایرانی را می‌بیند. 

شاهزاده‌ی روم در بُعد فنی و اجرایی یک غافلگیری بزرگ و دستاوردی بدیع برای صنعت نوپای انیمیشن ماست. کیفیت بالای اجرایی و فنی این اثر در برخی بخش‌ها دست کمی از تولیدات روز کمپانی‌های بزرگ انیمیشن‌سازی جهان ندارد و حتی در بخش‌هایی نیز به تولیدات بازارپُرکن استودیوهای اروپایی-آسیایی و حتی شرکت‌های کوچک‌تر هالیوودی طعنه خواهد زد. این تعریف با توجه به این واقعیت است که هزینه‌ی ساخت این اثر، به احتمال زیاد به اندازه‌ی پول دستمزد چند نفر از عوامل و تیم تولیدی این‌گونه آثار هم نباشد.

بیشتر انیمیشن‌های سه‌بعدی ایرانی از دو اشکال عمده‌ در بُعد فنی و تکنیکی رنج می‌برند که در همان بدو مواجهه با اثر، این اشکال‌ها به چشم می‌آید و مخاطب می‌فهمد که با یک انیمیشن سینمایی ایرانی طرف است؛ اولی طراحی‌ ضعیف شخصیت‌ها و کاراکترهاست و دومی حرکت‌های تصنعی، خشک و سکته‌دار این کاراکترها در یک اثر. اما در شاهزاده‌ی روم این ضعف‌ها دیده نمی‌شود و طراحی شخصیت‌ها و کاراکتر‌سازی در بالاترین سطح و نزدیک به استاندارهای روز انیمیشن‌سازی دنیا صورت گرفته است. فضا و بکراند‌سازی‌های خوب و باورپذیر و منطبق با قصه، همراه با یک کارگردانی خلاقانه، از انیمیشن شاهزاده‌ی روم یک فیلم سینمایی جان‌دار و قابل اعتنا ساخته است. به این‌ها اضافه کنید دوبله و صدا‌گذاری خوب را.

نقد انیمیشن شاهزاده روم

به گزارش روابط عمومی استودیو پویانمایی رضوان؛ کیارش کیانی  تهیه کننده این اثر بلند اعلام کرد: سپاس خداوند را که ضمن میثاق با آرمان‌های بنیان گذار انقلاب شکوهمند جمهوری اسلامی و در پرتو حضور امام خامنه ای مجالی فراهم شد تا در میثاق صنعت و هنر در راستای تولید سریال محمد رسول الله (ص) توفیق یابیم. 

کیانی تاکید کرد: محمد رسول الله (ص) بدون شک بزرگترین سریال انیمیشنی تاریخ صنعت انیمیشن ایران و جهان اسلام خواهد بود و برای چنین حجمی از پروژه اجرایی اعلام آمادگی چهارصد اسپانسر امری طبیعی است. هم اکنون این مراکز در مراحل مختلف عقد قرارداد هستند.

وی افزود:  مجموعه بلند محمد رسول الله در استودیو انیمیشن رضوان تولید خواهد شد که متشکل از هنرمندان انقلابی فعال در صنعت انیمیشن ایران هستند و پیش بینی می شود، این اثر بین المللی با کیفیت شایسته قدمی بلند در راستای ارتقاء صنعت انیمیشن ایران باشد.

«سهم سینمای ایران از بازار جهانی» در گفت‌وگو با وزیر ارشاد: 

دکتر صالحی گفت: با توجه به اینکه برخی از کشورهایی که طرف تولید مشترک قرار می گیرند، به طور طبیعی بازارهای حاشیه هم دارند، به اتفاقات خوب بعدی کمک می‌کند.

«سیدعباس صالحی» وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی درباره گسترش بازار سینمای ایران در بازارهای جهانی و اینکه آیا این وزارتخانه برنامه‌های خاصی در این مورد دارد، به خبرنگار سینمایی شبستان گفت: چندین برنامه را در پیش داریم؛ یکی از برنامه‌هایی که دنبال شده و به صورت جدی‌تری پیگیری می‌شود، بحث تولیدات مشترک است. اینکه در کنار تولیدات مشترک بازارهای بیشتری برای فضای سینمای ایران پدید آید. با توجه به اینکه برخی از کشورهایی که طرف تولید مشترک قرار می گیرند، به طور طبیعی بازارهای حاشیه هم دارند، به اتفاقات خوب بعدی کمک می‌کند.
 وی به جلسه با وزیر فرهنگ ارمنستان اشاره کرد و توضیح داد: ارمنستان علاوه بر اینکه کشوری است در افق ایران فرهنگی، در حوزه کشورهای مشترک المنافع و روسیه، سینماگران و تهیه کنندگان ارمنی در بازارهای مختلف این کشورها حضور دارند. این تولیدات مشترک هم در فضای کشور همکار هم در بازارهای نزدیک آن کشور، می تواند به فضای اقتصاد سینمای ایران کمک کند.

 مدتی است که بحث اکران عمومی فیلم‌های خارجی در ایران جدی‌تر شده، این در حالی است که نمایش فیلم های خارجی سالهاست نه تنها در تلویزیون و نمایش خانگی اتفاق می افتد بلکه در جشنواره‌های داخلی از جمله جشنواره جهانی فیلم فجر نیز به نمایش درآمده و شاهد این هستیم که بسیاری از آنها جدای از تکنیک و فرم قوی، دارای مضمون و محتوای خوبی هم هستند و می توانند بحث‌های جدیدی را در عرصه اجتماعی طرح کنند.

بر همین اساس «محسن علی اکبری» تهیه کننده سینما در پاسخ به پرسش خبرگزاری شبستان ما درباره اکران عمومی فیلم های خارجی گفت: من از آن دسته سینمایی ها هستم که موافق اکران فیلم های خارجی هستند؛ چه فیلم هایی که در فستیوال های ما حضور داشتند چه فیلم هایی که راه پیدا نکردند. دلیل نگرانی که برخی دوستان در این زمینه دارند را واقعا درک نمی کنم، چون احساس می کنم این موضوع درست جا نیفتاده است.

وی در توضیح مزیت های این طرح اظهار کرد: اگر کمپانی های خارجی فیلم هایشان را به ایران بیاورند و ما هم به آنها زمان اکران دهیم، قطعاً این روند متقابل خواهد بود و اکران فیلم های ایرانی نیز در خارج کشور مهیا خواهد شد. بنابراین من هیچ جای نگرانی در این موضوع نمی بینم مشروط بر اینکه مدیریت سینمایی دست فیلمسازان را باز بگذارند که اینها بتوانند به صورت مستقیم با کمپانی های خارجی وارد مذاکره شوند چراکه اگر ما بخواهیم صبر کنیم یک نهاد دولتی مثل فارابی از طرف ما با کمپانی خارجی وارد صحبت شود، قطعاً در سیستم اداری می افتد و زمان از دست می رود.

این تهیه کننده سینمای ایران خاطرنشان کرد: پخش خارجی فیلم های ما در اختیار بخش خصوصی قرار گیرد و مباحثی چون کوچک سازی دولت و عدم تجمیع قدرت در یک نقطه، مباحثی است که به فیلمساز داخلی کمک کند تا به بازار بین المللی ورود پیدا کند. علت حضور من در بخش بین الملل جشنواره ها این است که بتوانم با برخی کشورها و به ویژه کشورهای منطقه به یک زبان مشترک برسیم. ما اگر بتوانیم با چین و هندوستان به تبادل افکار برسیم و بتوانیم از تعداد محدود سینمایی که در سطح کشور داریم استفاده کنیم بهتر می توانیم به جهان ورود داشته باشیم.

وی در پاسخ به اینکه آیا ما دارای آثاری هستیم که از نظر تکنیک تولید و فیلمنامه و ... بتواند در عرصه بین‌المللی عرضه اندام کند، داریم یا خیر، توضیح داد: یکی از دلایل برگزاری جشنواره‌هایی مثل جشنواره جهانی فلیم فجر، رسیدن به استانداردهای بین المللی است.

بازیگر ترکیه‌ای حضور در فیلم سینمایی «جن زیبا» و ایفای نقش یک زن ایرانی را در این کار تجربه‌ای متفاوت دانست.
سخنان جالب بازیگر ترکیه‌ای از تجربه چادر سرکردن!
به گزارش سینماخبر :  نورگل یشیل‌چای در این فیلم نقش زنی را باز می‌کند که بعد از یک حادثه توانایی صحبت کردن را از دست می‌دهد. او که از دو هفته قبل در ایران به سرمی‌برد جزئیاتی را درباره نقش دلارام در فیلم «جن زیبا» بیان کرد.

 او با اشاره به اینکه حضور در این نقش برای او تجربه‌ای تازه بوده است، گفت: «عادت به سرکردن چادر برایم سخت بود، اما به نسبت روزهای نخستین الان خیلی بهتر هستم در این زمینه. در اینجا همکارانم به من می‌گویند چادر خیلی به من می‌آید. خودم هم حس می‌کنم چادر به من می‌آید و زیبایی اسرار آمیزی می‌دهد، زیبایی اسرارآمیز سینمای ایران همین نیست؟»

حبیب الله بهمنی گارگردان سینما و تلویزیون  در گفت وگو با خبرگزاری «حوزه» با بیان این که آنچه در برنامه های نمایشی تلویزیون مشاهده می شود، چندان با الگوهای اسلامی همخوانی ندارد، اظهار کرد: در سریال ها و فیلم های مختلفی که از شبکه های سیما روی آنتن می رود، شاهدیم که عموم خانواده های ترسیم شده، چندان با الگوهای اسلامی همخوانی ندارد، البته ممکن است در پوشش و ظاهر چارچوب ها رعایت شود، اما آنچه که بیش از همه اهمیت دارد رفتارهای فردی است که به درستی مد نظر قرار نمی گیرد.
وی افزود: برای مثال در آثار نمایشی وقتی مادری با فرزندش سخن می گوید، نحوه گویش مناسب نیست؛ یا اینکه رفتار فرزندان در قبال والدین شکلی احترام آمیز ندارد. این نکته ای تاسف آور است که عموماً نیز در آثار دیده می شود، البته نشان دادن برخی زشتی ها به بهانه آسیب شناسی معضلات اجتماعی صورت می گیرد، اما این اتفاق نباید به نحوی باشد که الگو سازی کند. منظور این که در مقابل رفتار زشت الگوی مثبت نیز نشان داده شود تا تماشاگر بتواند به درستی تجزیه و تحلیل کند.
شکل شعاری الگوهای مثبت
کارگردان فیلم سینمایی «سیب سلما» با بیان این که برخی الگوهای مثبت در برنامه های نمایشی شکلی شعاری دارد، تصریح کرد: آسیب دیگری که در سریال ها و فیلم های تلویزیونی وجود دارد این است که، معدود الگوهای درست نیز به شکلی ناپخته در کارهای نمایشی نشان داده می شود. برای مثال پدر یا مادر مورد نظر به کلیشه ای ترین شکل، رفتار می کنند، برای همین هم کردارشان بر دل تماشاگران نمی نشیند و با آنها ارتباط برقرار نمی کند. در این میان استثناهایی نیز وجود دارد که من از آنها به عنوان کاری خوب و درخور توجه نام می برم. سریال «پرده نشین» گواه بارز این ادعا است.
این فیلمساز در تکمیل توضیح فوق گفت: در آن سریال (پرده نشین) رفتاری که بین والدین وجود داشت، کاملا باور پذیر بود و به هیچ وجود سعی نشده رفتار خوب یا بد به شکل غلو شده تصویر شود. خصیصه ای که هم در قبال نقش های مثبت می شد آنها را مشاهده کرد هم پیرامون شخصیت های منفی چنین ویژگی وجود داشت.

خلاصه داستان فیلم:
آدم های عجیبی هستیم... امروزمون با فردا خیلی فرق میکنه.
داستان جوان پسند اجتماعی و در فضایی شهری روایت منحصر به فردی از داستان زندگی چند جوان را روایت می‌کند. آدم های عجیبی هستیم… امروزمون با فردا خیلی فرق میکنه.

کارگردان و نویسنده: مصطفی تقی‌زاده

خلاصه داستان دریاچه ماهی:
نگاهی کاملا متفاوت به سینمای دفاع مقدس و شهدای هنوز به جا مانده در دریاچه ماهی دارد. فیلم نگاهی به وقایع پس از جنگ دارد و داستان چند خانواده را روایت می کند که در نقطه مشترکی به یکدیگر می رسند و در این میان عشق گمشده ای پیدا می شود. در واقع این فیلم تجلیلی از شهدای جاویدالاثر خواهد بود.

کارگردان:مریم دوستی - تهیه کنندگان:سعید سعدی -سال ساخت:۱۳۹۵ 

وقتی سخن از سینمای دفاع مقدس می شود، این تصور در ذهن به وجود می آید که حتماً باید فیلمی را شاهد باشیم که در آن صدای شلیک می آید، درصورتی که این گونه آثار تنها بخشی از سینمای جنگ را در در بر می گیرند.
ستاره اسکندری، بازیگر سینما و تلویزیون در گفت وگو با خبرگزاری «حوزه» درباره تجربه حضور خود در فیلم «دریاچه ماهی» اظهار کرد: وقتی فیلمنامه این کار دفاع مقدسی به من پیشنهاد شد، دریافتم این فیلم با دیگر فیلم هایی که تا به حال در این حوزه دیده ام متفاوت است، چون به گونه ای در آن از موضوعات مختلف حرف زده می شود که به شخصه آن را تجربه نکرده بودم، برای همین نیز بازی در آن را پذیرفتم.
وی افزود: وقتی سخن از سینمای دفاع مقدس می شود، این تصور در ذهن به وجود می آید که حتماً باید فیلمی را شاهد باشیم که در آن صدای شلیک می آید، در صورتی که این گونه آثار تنها بخشی از سینمای جنگ را در در بر می گیرند، ولیکن بخش اعظمی از آن موضوعاتی است که ما آن را در آثار سینمایی کمتر می بینیم. بهترین گواه این مطلب را در فیلم «دریاچه ماهی» شاهدیم؛ فیلمی عاشقانه که به زیباترین شکل ممکن، حرف ها در آن زده می شود.