در پرونده احسان علیخانی کاملاً مشخص است که پس از اعلام غیرمجاز بودن مؤسسه ثامن الحجج در آبان 1393 و ممنوعیت تبلیغ این مؤسسه در تلویزیون، دو برنامه تحویل سال 1394 و ماه عسل رمضان 1394 با اسپانسرینگ این مؤسسه در قالب باشگاه فرهنگی ورزشی روی آنتن رفته و همان زمان نیز به دور زدنِ دستور ممنوعیت تبلیغات در رسانه‌ها اعتراض شده است...
استفاده از آنتن زنده تلویزیون برای دفاع تمام قدت از احسان علیخانی، مجری برنامه‌های مناسبتی صداوسیما، با نقدهایی به شدت نقدهای مرتبط با جزئیات پرونده مؤسسه ثامن الحجج همراه شده و از زوایای مختلف بر این موضوع تمرکز شده است؛ اما اگر این اتفاق در غول‌های رسانه‌ای دنیا رخ می‌داد، آیا غول‌های رسانه‌ای حاضر می‌شدند اعتبار خود را در همان کفه‌ای از ترازوی داوری عمومی قرار دهند که اعتبار مجری‌شان در آن سبک و سنگین می‌شود؟
به گزارش «تابناک»؛ احسان علیخانی به واسطه نوع فعالیتش در تلویزیون، موافقین و مخالفین جدی داشته است و پس از لو رفتن نوع تبادلات مالی او و مؤسسه مالی ثامن الحجج ـ حتی پس از ممنوعیت رسمی فعالیت و تبلیغات این مؤسسه ـ صف مخالفانش به مراتب پرتعدادتر از موافقانش شده است؛ اما هرکس در هر صفی مانده موضعی تند نسبت به این وقایع دارد؛ گروهی متشکل از تفکرات مختلف سیاسی و فرهنگی به شدت از علیخانی (با انگیزه‌های مختلف) حمایت می‌کند و گروهی متشکل از تفکرات مختلف سیاسی و فرهنگی، نقدهای جدی نسبت به او وارد کرده‌اند.
پرونده علیخانی جزو مواردی است که نمی‌توان تأکید کرد کلیت اصولگرایان یا کلیت اصلاح‌طلبان یک موضع ثابت درباره او دارند و این موضوع پس از حرف‌های غیر واقع او و رضا رشیدپور در برنامه حالا خورشید و توجیهات آنها به مراتب بیشتر شد. نقدها دیگر صرفاً به تبادلات مالی این مجری با یک مؤسسه غیرقانونی محدود نمی‌شود. نقدهای تازه درباره استفاده شخصی از آنتن تلویزیون ملی ایران برای بازسازی چهره یک مجری مناسبتی متوجه سوابق صداوسیماست؛ استفاده شخصی که در یک برآورد قیمت گذاری بالایی شده و این 17 دقیقه و 40 ثانیه که به جز تلاش برای شستن دست‌های احسان علیخانی در سایر بخش‌های خبری بود، ارزش میلیاردی داشت.
