اسطوره سازان تمدن ایرانی

«امیلی جان مندل» رمان نویس کانادایی و برنده سه جایزه ادبی در تحقیقاتی که انجام داده دریافته است که در بیشتر کتاب هایی که در عنوان آن ها واژه «دختر» به کار رفته و نویسنده آن ها مرد است، شخصیت های قهرمان زن آن ها سرانجام مرگ دارند.

 «ماندل»، نویسنده رمان برنده جایزه «ایستگاه یازده» به دنبال علت پرفروش شدن رمان هایی بود که در عنوان آن ها از واژه «دختر» استفاده شده بود مثل «دختری در قطار»، «دختر مرده» (Gone Girl) و یا «دختری با علامت اژدها» - که اخیرا بسیار محبوبیت پیدا کرده است؛ او برای یافتن کتاب هایی با عنوان «دختر»، جستجویی در منابع دیجیتالی  آغاز کرد و به نتایج جالبی رسید؛

این نویسنده کانادایی می نویسد: «پرسش هایم عبارت بودند از این که؛ این دخترها چه کسانی هستند؟ چرا تعداد رمان هایی با این نام زیاد شده است؟ کتاب هایی که عنوان «دختر» را در عنوان خود دارند بخش اندکی از صنعت نشر را تشکیل می دهند اما هم چنان جزو فهرست رمان َهای پرفروش قرار می گیرند. بیشتر کنجکاو بودم بدانم چند درصد از کتاب ها چنین عناوینی دارند؛ می خواستم بفهمم چه کسانی این کتاب ها را نوشته اند و سرنوشت این دخترهای نام برده شده عناوین این کتاب ها چه می شود.»
 او با همکاری چند تن دیگر بیش از 2000 عنوان کتاب مطرح با چنین عناوینی را مورد تجزیه و تحلیل قرار داد؛ کتاب هایی با امتیاز پایین و کتاب های آشپزی و کودکان و نوجوانان را حذف کرد و در نهایت تحقیقات خود را بر 810 عنوان کتاب متمرکز کرد.
 «ماندل» در این تحقیقات دریافت که 79 درصد کتاب هایی با عنوان «دختر» را نویسندگان زن نوشته اند؛ و «دختر» نام گذاری شده بر عنوان کتاب ها بیشتر بزرگسال هستند نه کودک؛ 68 درصد آن ها زن، 28 درصد دختر و 7 درصد آن ها بدون سن مشخصی بودند.
 بنابر تحقیقات او در این رمان های نوشته شده توسط نویسندگان زن، 85 درصد شخصیت های دختر زنده  هستند، 7 درصد مرده، 7 درصد مفقود یا گم می شوند و تنها یک درصد وضعیتی نامشخص دارند. «ماندل» می گوید: اما اگر این گونه کتاب ها را با نوع جنسیت نویسنده تقسیم بندی کنیم به نکته جالب و در عین حال کمی نگران کننده برمی خوریم؛ بنابر تحلیل کتاب های نوشته شده توسط نویسندگان مرد با عنوان «دختر»، 68 درصد شخصیت های زن در آغاز زنده هستند، 17 درصد مرده و 15 درصد مفقود یا گم شده اند.
 نویسنده «ایستگاه یازده» می گوید که اصلا عادلانه نیست که شخصیت های زن نویسندگان مرد و کتاب هایی با عنوان «دختر»، اکثرا می میرند یا گم می شوند؛ او می گوید: «نمی توان هیچ عامل دقیقی را ارائه کرد که چنین اتفاقی را توضیح دهد.»
 «ماندل» تصریح می کند: «البته بیشتر کتاب های این چنین نوشته شده توسط زنان، خاطره گویی است که حتما به طور تقریبی 100 درصد قهرمانان آن زنده مانده اند و توانسته اند داستان خود را بازگو کنند. هرچند تعداد کمی از آن ها، حدود چند ده تا در میان صدها عنوان نوشته شده خاطراتی هستند که از راه های دیگر گردآوری شده اند.»
 او همی چنین می گوید: «شاید دلیل دیگر این باشد که زنان بیشتر تمایل دارند تا دختر عنوان شده در نام کتاب قهرمان اصلی داستان باشد و معمولا کشتن قهرمان مثبت در داستان ها از سوی نویسندگان انتخابی غیرمعمول است.